นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 433

ตระกูลฮ่อจะมีคนรอให้เขากลับไปได้อย่างไรกัน ในเมื่อทุกคนรอให้เขาล้มแล้วจะได้รับตำแหน่งต่อ

ผู้อาวุโสสองเห็นเขาดูเฉยเมยก็ขมวดคิ้ว "ยิ่งกว่านั้นอนุญาโตตุลาการได้ออกกฎเกณฑ์ใหม่ว่าคนในเมืองแห่งบาปไม่สามารถแต่งงานกับคนนอกได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ท่านผู้นำพากลับมาเป็นคนจากไหน ในเมื่อตอนนี้ท่านผู้นำนั่งอยู่ตำแหน่งนี้แล้วก็ต้องคิดพิจารณาเพื่อตระกูลฮ่อด้วย ไม่ใช่ผลักให้ตระกูลฮ่อไปเป็นศัตรูกับทุกคน"

คนแก่ชอบทำเป็นผู้จาดีจริงๆ ฮ่อฉวนสือขี้เกียจเกินกว่าจะฟัง และหลับตาลงนิ่งๆ "ผมรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่"

ผู้อาวุโสสองไม่ได้พูดเรื่องนี้อีก และหลังจากพูดอีกไม่กี่ประโยคก็ออกจากสวนจื่อไป

หลังจากที่เขาจากไป ฮ่อฉวนสือที่อยากจะขึ้นไปชั้นบน แต่กลับเห็นสือฮว่าค่อยๆเดินลงมา

เธอยังคงขมวดคิ้ว ฮ่อฉวนสือดึงเธอเข้ามากอด "วันหลังต้องระวังแล้ว มีหลายคนข้างนอกกำลังตามหาเธอ เพราะอย่างนั้นช่วงนี้ก็อยู่แต่สวนจื่อไปก่อนนะ"

"ตามหาฉัน?"

สือฮว่ายังไม่รู้พื้นเพของตัวเองแล้วก็ไม่เคยเจอหลิ่วชิงเฉี่ยน ดังนั้นเลยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น

ฮ่อฉวนสือลูบใบหน้าของเธอด้วยความสงสาร "ใช่แล้ว ตามหาเธอ ตัวตนของเธอคือคุณหนูบ้านตระกูลยวี่ พ่อชื่อยวี่เย่ แต่บ้านตระกูลยวี่เหมือนกับบ้านตระกูลฮ่อ เป็นตระกูลที่ไร้หัวใจ ยวี่เย่มีลูกสาวคนเดียว เขาเป็นโรคทางพันธุกรรมและต้องเปลี่ยนอวัยวะหลายส่วนในร่างกายด้วย สำหรับเขา หน้าที่ของลูกสาวคือการต่อชีวิต เข้าใจไหม? ก่อนหน้านี้ที่เธออยู่จิงตู ก็มีคนมาแทนที่เธอ มาเป็นคุณหนูตระกูลยวี่ ฮว่าเอ๋อร์ ศพที่ลอยอยู่ในทะเลเมื่อไม่นานมานี้ ผลการระบุตัวแสดงว่านั่นคือเธอ เพราะฉะนั้นในสายตาคนอื่น เธอตายไปแล้ว"

มีข่าวมากมากจนสือฮว่าไม่สามารถแยกแยะได้ชั่วขณะหนึ่ง

เธอช้าลงครู่หนึ่งก่อนจะชี้ไปที่จมูกของเธอ "งั้นฉันควรชื่อว่ายวี่ฮว่า?"

ฮ่อฉวนสือลูบหัวของเธอด้วยความรัก "เธออยากชื่ออะไรก็ได้ตามที่เธอชอบเลย"

เธอนอนในอ้อมแขนของเขาและพูดอย่างแผ่วเบาว่า "ฉันไม่มีความรู้สึกกับพ่อแบบนั้นเลย และก็ไม่มีความรู้สึกกับบ้านตระกูลสือที่จิงตูด้วย แต่คุณยายชอบชื่อฉันมาก เพราะอย่างนั้นฉันจะชื่อสือฮว่า"

ฮ่อฉวนสือรู้สึกเศร้าเล็กน้อย และอยากจะบอกเธอว่าอย่างน้อยแม่ของเธอก็ยังคิดถึงเธออยู่ และผู้หญิงคนนั้นก็อดทนเพื่อเธอมาหลายปีแล้ว

แต่หลิ่วชิงเฉี่ยนก็ระงับความรักที่มีต่อลูกสาว เขาไม่ควรเป็นคนพูดคำพูดพวกนี้

ในตอนเย็นมีคนส่งการ์ดเชิญจากตระกูลหมิง และเน้นเป็นพิเศษว่าให้ฮ่อหมิงต้องพาคู่มาด้วย

ตอนนี้เมืองแห่งบาปได้ออกคำสั่งไม่ให้แต่งงานกับผู้หญิงภายนอก ถ้าผู้หญิงที่ฮ่อหมิงพามาไม่ใช่คนของเมืองแห่งบาป เขาจะต้องตกเป็นเป้าหมายอย่างแน่นอน

นอกจากนี้ตระกูลหมิงกับฮ่อหมิงก็เป็นศัตรูกัน งานเลี้ยงครั้งนี้ต้องเป็นงานที่แฝงเจตนาฆ่าไว้แน่

ฮ่อฉวนสือจ้องไปที่การ์ดเชิญอย่างเหม่อลอย สือฮว่าหยิบการ์ดเชิญมอง "แล้วคุณจะไปไหม คนเขายังเน้นอีกว่าให้พาฉันไปด้วย"

"หลังจากที่ท่านผู้นำหมิงกลายเป็นอธิการ ความเย่อหยิ่งก็ยิ่งยโสกว่าเมื่อก่อนมาก"

ฮ่อฉวนสือกอดเธอแน่นขึ้น เมื่อนึกถึงความเจ็บป่วยของร่างกายเธอ ดวงตาก็ฉายแววลึกซึ้ง

เขาไม่ต้องการจะต่อสู้กับคนในเมืองแห่งบาปเลยตอนนี้ เขาเพียงต้องการจัดการความเจ็บป่วยของสือฮว่า ให้ร่างกายเธอกลับมาแข็งแรง

โรคนี้เป็นเหมือนระเบิด สามารถระเบิดได้ตลอดเวลา

ยวี่เย่เป็นหัวหน้าอธิการมาตั้งหลายปีแล้ว ตอนนี้ยังไม่มีทางที่จะจัดการกับโรคนี้ได้ จะเห็นได้ว่าเมื่อเป็นโรคนี้แล้วก็ไม่สามารถต้านทานได้เลย

เขาถอนหายใจ "ฉันไม่ไป ฉันมีเรื่องสำคัญต้องทำอีก"

สือฮว่าอยากจะถามว่าคือเรื่องอะไร แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดี ก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

ฮ่อฉวนสือปฏิเสธคำเชิญงานเลี้ยงของตระกูลหมิงไปอย่างเด็ดขาด จนทำหัวหน้าตระกูลหมิงโกรธจัด ในคืนนั้นเองก็ให้ลูกน้องมาโจมตีที่สวนจื่อ

หลังจากคนกลุ่มหนึ่งปีนข้ามกำแพงด้านหลัง สองชั่วโมงเต็มๆก็ยังไม่มีคนรอดออกมา