นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 444

ในเวลานั้นฮ่อสือหนานถูกโน้มน้าว เขาพบเธอเพียงครั้งเดียวและยังถูกเธอเยาะเย้ย

หลังจากนั้น เขาก็มีผู้หญิงอีกหลายคน อย่างไรก็ตามความสุขที่เขาได้จากผู้หญิงเหล่านั้น กลับน้อยกว่าการมองเธอเพียงแวบเดียวมาก

ในงานเลี้ยงต้อนรับรุ่นน้อง เขาก็แอบไปมหาวิทยาลัยจิงตูอีกครั้ง

เขาสวมหมวกทรงแหลม แล้วยัดจดหมายรักสีชมพูในมือเธอต่อหน้าทุกคน

พูดตามตรง มีแฟนมาเยอะขนาดนี้ เขานั้นไม่เคยทำอะไรที่ไร้เดียงสาแบบนี้มาก่อนเลย

เขาก้มศีรษะลง โดยไม่กล้าที่จะมองเธอ

ความคิดโง่ๆของจดหมายรักสีชมพูมาเป็นของเพื่อนเขา บอกว่าบางทีผู้หญิงที่ดูเย็นชาแบบนี้อาจจะชอบแบบนี้

สือฮว่ากุมขมับ และไม่มองมาที่เขา

ดูเหมือนว่าเธอจะเดินเตร่ไปตลอดทาง ไม่ว่าสภาพแวดล้อมจะอึกทึกแค่ไหน รอบๆตัวเธอก็เงียบงันอยู่เสมอ

แน่นอนว่าเขาถูกปฏิเสธ และตั้งแต่ต้นจนตอนนี้เธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร

บางทีในความทรงจำของเธอ อาจจะลืมช่วงเวลานั้นไปอย่างแน่นอน แต่เขาจะไม่ลืมมัน

ตอนนี้มองย้อนกลับไป ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นในเมื่อวานนี้

ต่อมา เขาได้ยินว่าเธอมีแฟนแล้ว

เขาลากเพื่อนไปดื่ม และพานักศึกษารุ่นน้องในมหาวิทยาลัยจิงตูขึ้นเตียงในคืนนั้นเลย

ดูสิ นอกจากเธอแล้ว ผู้หญิงคนอื่นๆก็สามารถคบด้วยอย่างง่ายดาย

พวกเธอนั้นไม่ก็ชอบใบหน้าของเขา ไม่ก็ชอบเงินของเขา หรือไม่ก็ต้องการแต่งงานเข้ามาในตระกูลฮ่อ

เวลาต่อมา เขาไม่เคยไปรบกวนเธออีกเลย

สำหรับนายน้อยเจ้าชู้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ควรค่าแก่การจดจำ แต่กลับไม่คุ้มกับการไปพัวพัน

ประมาณว่าโชคชะตาคงเล่นตลกกับพวกเขาทั้งสอง เธอแต่งงานกับฮ่อฉวนสือและเข้าสู่ตระกูลฮ่อ

ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลถาง เขายืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนและจำเธอได้ในพริบตา แต่ในปากนั้นกลับเอาแต่พูดพึมพำว่าให้ไปยุ่งกับเธอ

"ลุงฮ่อ มีคนมา"

คำพูดของมูนดึงเขาออกจากการครุ่นคิด

ไม่ไกลนักก็มีผู้หญิงสวยๆหลายคน แต่งละคนนั้นแต่งตัวตุ้งติ้งมาก

ฮ่อสือหนานรู้สึกว่าคิ้วของมูนนั้นขมวดขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบสไตล์การแต่งตัวจัด

"ลุงฮ่อ นี่คือผู้หญิงที่คุณชอบเหรอ？"

น้ำเสียงของเธอมีกลิ่นของการดูถูกอยู่ ฮ่อสือหนานตัวแข็งทื่อ และรู้สึกได้ทันทีว่าตัวเองไม่สามารถให้เด็กคนนี้ดูถูกเธอได้ "จะเป็นไปได้ยังไง!"

อย่างไรก็ตามทันทีที่พูดจบ ผู้หญิงหลายคนก็รายล้อมกันเข้ามา และบีบมูนออกไป

มูนเบะปาก และทนกลิ่นแป้งเหล่านี้ไม่ไหวแล้ว จึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและจากไป

เพิ่มเดินไปไม่ไกลนัก เธอก็เห็นเด็กน้อยที่น่าสงสารคนหนึ่งยืนอยู่ตรงมุมห้อง

ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล ดวงตาดื้อรั้นและดูไร้ชีวิตชีวา

ฝีเท้าของมูนเริ่มหยุดชะงัก ขณะที่กำลังจะเดินไป ก็เห็นผู้ชายสองสามคนรายล้อมเด็กคนนี้เอาไว้ "เด็กคนนี้น่าสงสารจริงๆ ได้ยินมาว่าพ่อล้มละลาย เดิมทีแม่ได้เปิดแก๊สไว้และวางแผนที่จะลากเด็กตายไปด้วยกัน แต่กลับถูกเพื่อนบ้านมาพบ เด็กรอด แต่แม่ก็เสียไปแล้ว พ่อที่โหดเหี้ยมของเขา ขายเขามาที่นี่ โดยบอกว่าจะฝึกให้เป็นคนเลี้ยงวัว"

มูนไม่พูดอะไร แต่มองดูเด็กน้อยอย่างเงียบๆ

เขาอายุพอๆกับเธอ และตอนนี้ที่ต้องเผชิญกับการนินทาของคนอื่น เขาจึงได้แต่ก้มหน้าเงียบๆ

มูนเติบโตขึ้นมาในเมืองหลวงแห่งบาป และไม่เคยชอบสิ่งที่อ่อนแอเกินไป แต่ในตอนนี้ เธอต้องการปกป้องกันอีกฝ่ายอย่างอธิบายไม่ถูก

บางทีเขาคงจะบอบบางเกินไป เหมือนกับเสี่ยวไป๋ เสี่ยวไป๋เป็นหมาป่าที่สวยที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา