นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 445

ฮ่อฉวนสือถ่ายรูปสร้อยข้อมือและแหวนไว้ แล้วส่งให้ทุกคนที่เขารู้จัก โดยหวังว่าจะพบเบาะแสเกี่ยวกับสร้อยข้อมือนี้

ซือเหลิ่งเคยบอกว่า เจ้าของสร้อยข้อมืออาจจะสามารถช่วยสือฮว่าได้

คาสิโนในนินเฉิน

ฉีเยี่ยนกุมขมับ มองโดมิโน่ที่อยู้ตรงหน้าอย่างเบื่อหน่าย แต่จู่ๆก็มีใครบางคนกระซิบที่หูของเขาไม่กี่คำ เขาก้มศีรษะลง เปิดโทรศัพท์แล้วมองดู เมื่อเห็นสร้อยข้อมือนั้น รูม่านตาดุร้ายก็หดลง

"จองตั๋ว ฉันจะไปจิงตู"

การเดินทางของฉีเยี่ยนมาอย่างกะทันหัน และตรงไปที่เฉี่ยนสุ่ยวาน

เดิมทีฮ่อฉวนสือไม่อยากจะเจอกับชายคนนี้ และกำลังจะสั่งให้คนปิดประตู ก็ได้ยินเขาพูดว่า "ฉันเคยเห็นสร้อยข้อมือนั่น"

คิ้วของฉีเยี่ยนเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงและสุดท้ายก็ได้นั่งลงบนโซฟาในเฉียนสุ่ยวาน

แม่บ้านนำกาแฟมาให้เขา ฮ่อฉวนสืออธิบายสาเหตุและผลกระทบให้เขา และสุดท้ายก็เงียบไป

ฉีเยี่ยนเม้มริมฝีปาก มองสร้อยข้อมือบนโต๊ะกาแฟอย่างละเอียด และในที่สุดก็ถอนหายใจ "ฮ่อฉวนสือ ฉันไม่อยากให้สือฮว่าต้องตาย แต่คนที่สามารถช่วยสือฮว่าได้ เธอชื่อ... .. "

ฉีเยี่ยนขมวดคิ้ว เรียบเรียงคำพูดสักพัก แล้วพูดช้าๆว่า "คุณเป็นคนในเมืองหลวงแห่งความบาป น่าจะเคยได้ยินเรื่องสามเหลี่ยมมรณะในเมืองแห่งบาปใช่ไหม?"

อากาศรอบๆเมืองแห่งความบาปนั้นเปลี่ยนแปลงได้ง่ายมาก แม้แต่สภาพอากาศธรรมดาบางครั้งก็อาจฆ่าคนได้หลายร้อยคน ทุกปีดึงดูดผู้คนให้มาสำรวจที่นั่นทุกปี แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเกาะวงกต เป็นสถานที่แห่งความบาป

สามเหลี่ยมมรณะมีอยู่สามแห่งในเมืองหลวงแห่งบาป และสถานที่ที่ซือรั่วเฉินเคยอยู่มาก่อนก็เป็นหนึ่งในนั้น

เนื่องจากป่านั้นกลืนชีวิตไปนับไม่ถ้วน จึงถูกระบุว่าเป็นส่วนปลายของป่าสามเหลี่ยมมรณะ

สามเหลี่ยมมรณะเป็นสถานที่ที่น่ากลัวที่สุดในโลก

"คนนั้นก็เป็นคนที่อาศัยอยู่ในหนึ่งสถานที่นั้น และเธอก็ซ่อนตัวเพราะบาดแผลจากความรัก"

พูดถึงเรื่องตรงนี้ ฉีเยี่ยนก็จิบกาแฟ "และมันไม่ใช่ความบาดแผลจากความรักธรรมดา เมื่อตอนที่เธออายุเพียงสิบแปด เธอก็เป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะที่หายากในศตวรรษในวงการแพทย์ ต่อมาเธอประกาศลาออกในตอนอายุยี่สิบห้า เธอเป็นคนขี้เบื่อมาก ตอนนั้นเธอตกหลุมรักอาจารย์ที่ช่วยเธอมากที่สุดในด้านการแพทย์ อาจารย์เป็นคนอ่อนโยนมาก แต่ความรักของเขาสร้างจากการทำลายในความเชื่อมั่นของตัวเธอเอง แถมเขายังเจ้าชู้มาก ในวินาทีที่เธอรู้ว่าตัวเองถูกหลอก เธอจึงใช้มีดผ่าตัดตัดผิวหนังบนตัวของเธอออกไปแผ่นใหญ่ โดยบอกว่าทุกจุดที่ชายผู้นี้สัมผัสต้องถูกตัดออก เธอเกลียดผู้ชาย และยิ่งเกลียดความรัก ดังนั้นเธอคงจะไม่ช่วยมันอย่างแน่นอน"

ในสายตาของเธอ ความรักและความเกลียดชังทั้งหมดเป็นเรื่องจอมปลอมและผู้ชายก็เป็นสิ่งที่น่รังเกียจ

โลกนี้ไม่มีผู้ชายดีๆ ไม่มีผู้ชายที่เรียกว่า คนดี เพียงแค่เหยื่อล่อที่เจอมันยังใหญ่ไม่พอก็เท่านั้น

"ฮ่อฉวนสือ เธออยู่ที่มุมหนึ่งในป่าสามเหลี่ยมมรณะ ในนั้นมีแมลงมีพิษมากมาย เธออยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของป่า และตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร นายไปขอร้องเธอ คงจะไม่มีจุดจบที่ดี"

นี่คือสิ่งที่สิ่งที่ฉีเยี่ยนกังวลมากที่สุด ผู้หญิงคนนั้นคือผู้ใหญ่ที่เขานับถือ...

"ฉันเคยเห็นสร้อยข้อมือนี้ในอัลบั้มรูป นี่คือสร้อยข้อมือของป้าฉัน ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ในมือของสือฮว่าได้อย่างไร บางทีนี่อาจเป็นพรหมลิขิต ตระกูลของป้าฉันและสือฮว่าก็มีแหล่งที่มาเดียว ฮ่อฉวนสือ ฉันจะไปในป่ากับนาย กับฉันอยู่ อย่างน้อยชีวิตของนายก็จะไม่ตกอยู่ในอันตราย "

"แน่ใจนะว่าเธออยู่ที่นั่น?"