นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 446

ฮ่อฉวนสือกอดเธอแน่นและหลุบตาลง "ฉันต้องไปสักพัก จะพยายามกลับมาเร็วๆนะ"

ร่างกายสือฮว่าแข็งทื่อ รอยยิ้มที่มุมปากของเธอค่อยๆจากหายไป จะไปอีกแล้วงั้นเหรอ

แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองมีเวลาเหลือไม่มาก

"อืม ฮ่อฉวนสือ เมื่อไหร่น้องพระจันทร์จะกลับมา ฉันคิดถึงเธอแล้ว"

ฮ่อฉวนสือกดจูบเธอที่แก้ม ดวงตาฉายแววยิ้ม "เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว"

สือฮว่ารู้สึกโล่งใจและนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา "นอนเถอะ"

ไม่มีใครรู้ว่าฮ่อฉวนสือกับฉีเยี่ยนจะไปที่ไหน ไม่ว่าใครจะถามพวกเขาก็ต่างเงียบไม่พูดไม่จา

แม้แต่สือฮว่าเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะไปไหน

เธออยู่ที่บ้าน กังวลไปวันๆ จนร่างกายของเธออ่อนแอลงทุกวัน

โชคดีที่สามวันหลังจากฮ่อฉวนสือไป มูนก็กลับมา แถมพาเด็กกลับมาด้วย

สือฮว่ามองไปที่เด็กคนนั้นซึ่งอายุราวๆ กับมูน และลูบหัวเขาอย่างชอบใจ "หนูชื่ออะไรเหรอ?"

"หม่ามี๊ เขาชื่อฟู่ชีชวนค่ะ หนูอยากให้เขาเป็นน้องชายหนู"

นับตั้งแต่ที่ฟู่ซีชวนเข้าเฉียนสุ่ยวานก็รู้สึกกังวลอย่างมาก

ที่แท้ครอบครัวของพี่สาวก็รวยมาก อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ ส่วนหม่ามี๊ก็อ่อนโยนมากด้วย

ระหว่างพวกเขา ต่างราวกับฟ้ากับเหว

รู้สึกไม่ค่อยพอใจ...

สือฮว่ามองไปที่เด็ก ก็คงเข้าใจความคิดของมูน คงจะรู้สึกสงสาร

เธอลูบหัวมูน "น้องพระจันทร์โตแล้วสินะ มีความคิดเป็นของตัวเองก็ดีมากเลย ในเมื่อหนูพาซีหยวนมา งันหนูก็รับผิดชอบนะคะ"

ดวงตาของมูนเป็นประกายและยกยิ้ม "หม่ามี๊หมายความว่า หนูเลี้ยงฟู้ซีชวนได้ใช่ไหมคะ? เหมือนเลี้ยงเสี่ยวป๋าย"

สือฮว่าแทบสำลักน้ำลาย ใบหน้าแดงเล็กน้อย "พูดแบบนั้นไม่ได้นะคะ เขาคือน้องชายหนู หม่ามี๊หมายความว่าหนูพาเขากลับมาก็ต้องรับผิดชอบเป็นพี่สาวดีๆ เข้าใจไหมคะ? อีกเดี๋ยวหม่ามี๊ไม่อยู่แล้ว.."

"หม่ามี๊!"

มูนขึ้นเสียง ดวงตาแดงก่ำมองมาทางเธอ "หม่ามี๊พูดอย่างนั้นไม่ได้นะ น้องพระจันทร์เสียใจ"

สือฮว่าเม้มริมฝีปาก นัยน์ตาเศร้า เบือนหน้าหนีแล้วยิ้ม "หม่ามี๊แค่พูดเล่น หนูอย่าจริงจังสิ"

มูนหลุบตาลงแล้วจับมือเธอ "คราวหน้าอย่าพูดเล่นแบบนี้อีกนะคะ"

น้ำเสียงของเธอเหมือนผู้ใหญ่ตัวเล็กๆ ทำให้สือฮว่าที่อยู่ในอารมณ์เบื่อๆดีขึ้น "ได้สิ ไม่พูดแล้วนะ"

สายตาของฟู่ซีชวนหยุดอยู่ที่ร่างของสือฮว่า ป้าคนนี้ป่วยหนัก

"หม่ามี๊ แด๊ดดี้ล่ะคะ?"

"เขาออกจากบ้านไปแล้วล่ะ ใช้เวลาสักพักกว่าจะกลับมา ร่างกายหม่ามี๊ไม่ค่อยดี ดังนั้นซีชวนดูแลน้องพระจันทร์ดีไหมคะ?"

"หม่ามี๊ ร่างกายหม่ามี๊ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?"