นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 47

ร่างของพยาบาลหลายคนสั่นสะท้านและรีบเข้าไปทำความสะอาดสิ่งสกปรกบนพื้น

หลินเสี่ยวหม่านยิ้มและดูฉากนี้อย่างเงียบๆ

เมื่อในห้องเงียบสนิท มือของเธอก็ค่อยๆกำแน่น

เธอไม่สามารถสงบลงได้เมื่อคิดว่าสือฮว่าอยู่กับฮ่อฉวนสือในตอนนี้

เธอเกิดมาเป็นตัวหนอนในท่อระบายน้ำ ทั้งพ่อและแม่นั้นมีชู้ เธอเป็นเด็กที่เลี้ยงดูมาอย่างยากจน พ่อของเธอเป็นคนชอบใช้ความรุนแรงในครอบครัว ทุบตีและเตะเธอทุกครั้งตอนที่เธฮยังเด็ก เธอคิดว่าเธอจะเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต

ต่อมาแม่ของฉันโชคดีที่ได้เข้ามาในบ้านตระกูลฮ่อและได้รับความไว้วางใจจากคุณหญิง ชีวิตของเธอจึงค่อยๆดีขึ้นมาเรื่อยๆ

ถ้าไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์มาก่อน เธออาจจะอยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยความเสื่อมโทรมและเน่าไปชั่วชีวิต แต่เธอตกหลุมรักดวงอาทิตย์ แม้ว่าจะถูกแผดเผาก็ตาม

ก่อนที่ยังไม่เจอฮ่อฉวนสือ เธอเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน

เธอรู้อย่างชัดเจนว่าตัวเองไม่ได้สวยหรือหุ่นดี เมื่อเทียบกับผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดีและร่าเริง เธอไม่สามารถพูดคำที่ดึงดูดใจหรือเขียนประโยคบอกรักด้วยหัวใจที่อ่อนไหวได้

เธอพูดไม่เก่งและธรรมดา ดังนั้นสำหรับผู้ชายที่ดีเลิศทุกคนจากมุมมองของเธอนั้นดูเหมือนกับดอกไม้ไฟที่อยู่สูงจากฝั่งตรงข้ามและปลาคาร์พสีแดงที่อยู่ใต้น้ำ

แต่ฮ่อฉวนสือนั้นแตกต่าง เมื่อเห็นเขาครั้งแรก ในตาของเธอมีแสงสว่าง เธออยากเข้าใกล้อย่างบ้าคลั่งและอยากครอบครองโดยไม่แคร์อะไรทั้งนั้น

เธอมุ่งมั่นอย่างมากเพื่อให้ตัวเองเข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด แต่โชคชะตาไม่ได้เข้าข้างเธอเลย

หลินเสี่ยวหม่านหลับตาลงช้าๆ "สือฮว่า... "

เธอเคี้ยวสองคำนี้ซ้ำๆในปาก ราวกับว่าจะเคี้ยวมันให้ละเอียดแล้วกลืนลงไปในท้อง

อย่างไรก็ตามในเวลานี้สือฮว่าได้กลับไปที่เฉียนสุ่ยวานเรียบร้อยแล้ว เมื่อเธอเห็นกระเป๋าเดินทางสองสามใบของเธอก็ตกตะลึงอยู่ชั่วครู่และหนานสือก็นำของทุกอย่างเข้าไป

"คุณสือ ห้องที่คุณอยู่ตอนนี้จะเป็นห้องของคุณต่อจากนี้ไป ของอาบน้ำและของใช้ทั้งหมดนั้นได้ซื้อให้คุณไว้หมดแล้ว ถ้ายังขาดอะไร คุณสามารถบอกผมได้"

สือฮว่าพยักหน้าแล้วดึงกระเป๋าเข้าไปที่ห้อง

ในห้องมีตู้เสื้อผ้าเพิ่มมาอีกหลายตู้ เธอเปิดหนึ่งในนั้นและพบว่ามันเต็มไปด้วยเสื้อผ้า แม้แต่ป้ายก็ยังไม่ได้ดึงออก

ทั้งผนังนั้น มีเสื้อผ้าของทั้งสี่ฤดูและแต่ละฤดูนั้นก็อย่างน้อย 30 ชุด

อีกตู้นั้นก็เต็มไปด้วยกระเป๋ารองเท้าและยังมีหมวกวางที่ไว้อย่างเป็นระเบียบ

นอกจากนี้ยังมีโต๊ะเครื่องสำอางขนาดใหญ่เพิ่มมาในห้องของเธอ ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวบนนั้นเป็นแบรนด์ต่างประเทศทั้งหมด ตั้งแต่ครีมอาบน้ำไปจนถึงเอสเซ้นส์วอเตอร์อย่างไม่มีขาดเหลือ

ปากของสือฮว่าแทบจะปิดไม่ลง ก่อนหน้านี้เธอเคยไปที่ห้องของฮ่อฉินฉินมาก่อน แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับการดูแลแบบเดียวกัน

เธอมองไปที่ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวบนโต๊ะเครื่องสำอางด้วยความงุนงงและเอื้อมมือไปแตะมัน

สมัยเรียนมหาลัย สาวๆหลายคนรอบตัวจะฉีดน้ำหอมและทาลิปสติก ตอนนั้นเธออิจฉาคนอื่นมาก ท้ายที่สุดแล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่รักสิ่งเหล่านี้

แต่เงินทั้งหมดที่เธอหาได้ก็ทุ่มไปโรงพยาบาลหมด ตลอดทั้งปีมีแค่ต้าเป่าเพียงขวดเดียวเท่านั้นที่อยู่บนโต๊ะเครื่องสำอางของเธอ

ด้านนอกประตู ฮ่อฉวนสือเดินผ่านห้องของเธอและเห็นเธอจ้องมองไปที่โต๊ะเครื่องสำอางด้วยความงุนงง จึงหยุดเดิน

พอดีกับที่สือฮว่ากำลังหันหน้ากลับมาและสายตาของทั้งสองก็สบกันในอากาศ

ทันใดนั้นเธอก็ยิ้ม "ขอบคุณที่คุณเตรียมการสิ่งเหล่านี้ให้ ฉันจะตั้งใจทำงานในตี้เซิ่งแน่นอน"

นอกเหนือจากการตั้งใจทำงานหนักแล้ว เธอก็ไม่รู้จะตอบแทนอะไรอีก

ความรัก? ฮ่อฉวนสือไม่ได้ต้องการมันเลย

เมื่อเทียบกับสิ่งนี้ ชัยชนะคดีอีกสองสามครั้งให้ตี้เซิ่ง ยิ่งจะทำให้เขามีความสุขขึ้น

ฮ่อฉวนสือถอนสายตาและไม่พูดแล้วเดินไปทางห้องหนังสือ

สือฮว่าปิดประตูและทั้งสองก็ไม่มีการสื่อสารอะไรใดๆ

เธอยังจำตอนที่อยู่ในห้องนี้ครั้งแรกได้ ในตอนนั้นเนื่องจากการมาของฮ่อฉินฉิน เธอจึงกระโดดออกจากหน้าต่างด้วยความกลัว พอตอนนี้มานึกถึงตอนนั้นแล้วมันตลกจริงๆ ในมุมมองของฮ่อฉวนสือ เธอคงจะโง่มากใช่มั้ย?