นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 75

แต่ฮ่อฉวนสือฟังมันเหมอนโดนทิ่มแทง ทำไม มีอะไรกับเขามันน่าอายหรือไง?

"ขึ้นรถ"

น้ำเสียงของเขานิ่ง ไม่แยแส ไม่มีข้อสงสัย

สือฮว่าไม่สนใจรถและเดินผ่านรถไปที่ประตูใหญ่

หนานสือที่รู้สึกว่าความกดอากาศในรถลดต่ำลงทันทีแถมยังเย็นลงเรื่อยๆ

เขาหดคอ ไม่กล้าเหยียบคันเร่ง

ฮ่อฉวนสือเอนหลังและพูดอย่างหมดอารมณ์ "ออกรถ"

หนานสือพยักหน้าอย่างรวดเร็วและออกจากที่นี่

ครั้งนี้สือฮว่าโกรธมาก ที่นี่คือเฉียนสุ่ยวาน จะมีแท็กซี่มาได้ยังไง เธอรอมาหนึ่งชั่วโมงเต็มแล้ว สายตาก็เห็นว่าเป็นเวลาทำงานแล้ว

สุดท้ายเธอก็ทำอะไรไม่ได้ หันหลังกลับและขับรถออกจากวิลล่า

ยังไงฮ่อฉวนสือก็ไม่อยู่ คงไม่รู้ว่าเธอขับรถของเขามาแน่

เมื่อนึกถึง เธอก็สบายใจ

เมื่อเข้ามาในแผนก เธอที่เพิ่งนั่งลงก็เห็นเจียงหยิงเดินเข้ามา

"วันนี้คุณมาสาย หักเงินเดือนครึ่งหนึ่ง ฉันทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ เป็นคำสั่งจากเบื้องบน สือฮว่า คุณไปทำให้ใครเขาขุ่นเคืองหรือเปล่าคะ"

เงินเดือนครึ่งหนึ่ง?!

สือฮว่าลุกขึ้นยืนทันที จะไปทำใครขุ่นเคืองได้ล่ะ! ก็ต้องเป็นฮ่อฉวนสือขี้งกคนนั้น!

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอดูไม่ดี เจียงหยิงก็รีบพูดอีกครั้ง "หรือไปคุยกับเบื้องบนดีคะ อาจมีบางอย่างผิดพลาดก็ได้นะคะ"

สือฮว่านั่งลงช้าๆ "ไม่ต้องหรอก ฉันรู้ว่าไปทำใครขุ่นเคือง"

เจียงหยิงลังเลที่จะพูด ในที่สุดก็กลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

ตลอดช่วงเช้า สือฮว่ารู้สึกเหมือนระเบิดเวลา ที่สามารถระเบิดได้ทุกเมื่อ

เมื่อเธอกลับมาจากทานอาหารกลางวัน เธอก็เห็นบนโต๊ะทำงานมีกล่องข้าว เธอเปิดดมกลิ่น ก็เป็นซุปไก่

นอกจากนี้ยังมีกระดาษข้อความเล็กๆอยู่ข้างๆ

——ให้ที่รัก

ฮ่อฉวนสือ?

เป็นไปไม่ได้ เธอเพิ่งทะเลาะกับฮ่อฉวนสือมาเมื่อเช้า ผู้ชายคนนั้นคงจะโกรธเธอไปหลายวัน คงจะไม่วางทิฐิแล้วเริ่มมาคืนดีกับเธอก่อนหรอก

เธอไม่มีคนอื่นที่สนิทกับเธอในบริษัท แม้ว่าเจียงหยิงจะเป็นคนของเธอ แต่ก็คงจะไม่ทำซุปไก่ให้เธอหรอก

คนที่แอบชอบเธอ?

สือฮว่าเงยหน้าขึ้น กวาดสายตามองไปที่แผนก ไม่มีใครสนใจเธอ คงจะไม่ใช่คนในแผนก

ซุปไก่กลิ่นหอมมากเหมือนดึงดูดให้เธอดื่มสักหน่อย

ในปีนี้ การจีบหญิงเริ่มที่จะให้ซุปไก่

เธอรู้สึกตลก วางซุปไก่ไว้ข้างเท้าและไม่ได้สนใจ เธอเพิ่งกลับมาจากโรงอาหารยังอิ่มอยู่ ตอนนี้ยังไม่อยากดื่มอะไรทั้งนั้น

หลังจากเลิกงาน เธอถือกล่องขึ้นมาและทันทีที่เธอเดินออกจากประตูตี้เซิ่ง ก็เห็นสุนัขจรจัดตัวหนึ่งอยู่ข้างกระถางดอกไม้และมองมาที่เธออย่างออดอ้อน

สือฮว่าหยุดฝีเท้าและหยิบไก่จากซุปไก่ออกมาวางไว้ตรงหน้า

"วันนี้โชคเข้าข้างแกแล้ว"

เธอพูดอย่างนั้นเมื่อเห็นสุนัขกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย

ในซุปมีเนื้อสัตว์จำนวนมาก ทันทีที่สุนัขกินเสร็จ เธอก็คีบให้อีก

สามนาทีต่อมา สุนัขร้องครวญคราง ฟองออกมาจำนวนมากแล้วล้มลงไม่ขยับอีก

กล่องข้าวในมือสือฮว่าร่วงลงพื้นทันที เธอเกร็งปลายนิ้วเพื่อจิ้มสุนัข มันตายแล้วและไก่ในปากของเธอก็ยังเคี้ยวไม่หมดด้วยซ้ำ

ร่างกายของสือฮว่าเริ่มสั่นสะท้าน ดวงตาของเธอแดงก่ำ รู้สึกผิดเศร้าและกลัว อารมณ์ทั้งหมดมันปะปนกันมั่วอยู่ในใจ

"สือฮว่า เธอทำอะไร?"

ฮ่อฉวนสือเดินลงมาจากรถที่อยู่ไม่ไกล เขาที่อยู่ในรถเห็นเธอนั่งยองๆอยู่ตรงนี้ตั้งนาน

คงไม่ใช่เพราะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนใช่ไหม?

เมื่อนึกถึง เขาก็ลงจากรถด้วยความรู้สึกผิด

สุนัขตัวหนึ่งที่ถูกวางยาพิษจนตายนอนอยู่บนพื้น สือฮว่ายังคงถือกล่องข้าวอยู่ในมื อถ้าคนอื่นเห็นสถานการณ์นี้ พวกเขาคงคิดว่าสือฮว่านั่นแหละที่เป็นคนวางยา

แต่ฮ่อฉวนสือไม่คิดอย่างนั้น เมื่อเห็นสุนัขที่มีปากพ่นฟอง สายตาเขาก็ราวกับมีแสงเย็นออกมา

"เกิดอะไรขึ้น?"

สือฮว่าขาอ่อน ลุกขึ้นมาแต่ก็เกือบจะล้ม

ฮ่อฉวนสือยื่นมือออกไปพยุงเธอ ลืมความทุกข์ระหว่างทั้งสองในตอนเช้าไปทันที

"คุณสามี ให้คนตรวจสอบเจ้าของกล่องนี่หน่อยสิ"

การวางยาเป็นวิธีการที่ไร้ความปรานีจริงๆ

นึกถึงกล่องเก็บความร้อนที่อยู่กับเธอตลอดทั้งบ่าย แถมเธอไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำก็รู้สึกใจสั่น

ถ้าเธอจิบไปล่ะก็ คงจะไปเจอเหยียนหวางเย่แล้ว

ฮ่อฉวนสือพยักหน้าด้วยใบหน้าเย็นชา

สือฮว่าตาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที สำหรับสุนัขตัวนี้มันเป็นหายนะ

"ให้คนมาฝังไว้ที่นี่เถอะ"

หลังจากที่เธอพูดจบก็ไม่พูดอะไรอีก ทนไม่ได้ที่จะดูอีก

กล้องวงจรปิดของตี้เซิ่งเข้มงวดมาก ใช้เวลาไม่กี่นาทีในการค้นหากล่องนั่น หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของชายคนนั้นก็ถูกส่งมายังโทรศัพท์มือถือของสือฮว่า