นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 77

"สือฮว่า!!"

หลิวจิงซูโกรธชจนหน้าอกกระเพื่อม แต่สือฮว่าก็ก้าวออกไปแล้ว

"ฉวนสือ หลานช่วยหน่อยนะ เสี่ยวหม่านจะเข้าคุกไม่ได้นะ"

เมื่อหลิวจิงซูเห็นว่าไม่มีความหวังกับสือฮว่าก็รับหันไปมองฮ่อฉวนสือทันที

"ย่าครับ ผมคิดว่าสือฮว่าพูดถูกนะครับ"

ฮ่อฉวนสือทิ้งประโยคไว้ด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วก็จากไป

ดวงตาของหลิวจิงซูหม่นลง เธอมองออกว่าฮ่อฉวนสือเริ่มมีความรู้สึกพิเศษให้สือฮว่าแล้ว

เธอกัดฟัน เรียกหมอมาตรวจอาการของหลินเสี่ยวหม่าน

หลังจากที่สือฮว่าเดินออกจากโรงพยาบาลก็ถอนหายใจ เรื่องของหลินเสี่ยวหม่านนับว่าคลี่คลายแล้ว ถ้าท่านหญิงจะยังคงไม่สนใจและใช้อำนาจช่วยหลินเสี่ยวหม่าน งั้นเธอก็จะเอาเรื่องนี้ไปบอกสาธารณชน ไม่ว่าชื่อเสียงของตระกูลฮ่อจะเป็นยังไงเธอก็จะไม่สน!

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาติงเซียง "เงินโอนเข้าบัญชีของเธอแล้วนะ เอาเงินไปเรียนกับน้องนะ ตั้งใจเรียน อย่าให้คนอื่นรู้ล่ะ เงินพวกนั้นพอให้พวกเธอเรียนจบมหาลัย เรียนจบแล้วที่เหลือก็ขึ้นอยู่ที่พวกเธอแล้วล่ะ"

ดวงตาของติงเซียงแดงก่ำ ในที่สุดพวกเธอก็เป็นอิสระจากนรกเสียที

"รุ่นพี่สือฮว่า ขอบคุณนะคะ"

ถ้าไม่มีคนๆนี้ เธอก็ไม่รู้จริงๆว่าเธอกับน้องจะเป็นยังไง

"ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก นี่เป็นเพียงข้อตกลงของเรา"

หลังจากพูดจบ สือฮว่าก็วางสายและรู้สึกว่าเท้าคู่หนึ่งหยุดอยู่ข้างหลัง

เวลานี้นอกจากฮ่อฉวนสือแล้วก็ไม่มีใครอื่น

เธอคิดว่าเขาจะอยู่ที่นั่นเป็นเพื่อนท่านหญิง แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะออกมาเร็วขนาดนี้

"กลับบ้าน?"

เสียงของฮ่อฉวนสือนิ่งมาพร้อมกับความอบอุ่น

สือฮว่ารู้สึกอ่อนยวบแล้วตอบเสียง "อืม" เบาๆ

ทันทีที่ถึงบ้าน เธอก็ได้ยินว่าตำรวจนำตัวหลินเสี่ยวหม่านไปแล้วและท่านหญิงก็ไม่ได้ห้าม

เธอกระตุกมุมปากอย่างอารมณ์ดี

หลังจากโดนหลินเสี่ยวหม่านให้ร้ายมาหลายครั้ง วันนี้เนื้องอกร้ายในที่สุดก็ถูกกำจัดออกไป!

เหตุผลที่หลิวจิงซุไม่ห้ามเพราะเธอรู้ดีว่าถ้าเธอเก็บหลินเสี่ยวหม่านไว้ สือฮว่าก็จะหาทาง อย่างที่สองคือหบานชายเธออยู่ฝั่งสือฮว่าซึ่งส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองอย่างเลี่ยงไม่ได้

ไม่ใช่ว่าเธอคิดพวกนี้ไม่ได้ แต่คราวนี้กลับเกลียดสือฮว่าแล้ว!

สือฮว่าก็รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านหญิงไม่ดี ตราบใดที่เธอมาจากครอบครัวที่ยากจน ท่านหญิงก็จะเกลียดเธอดังนั้นเธอเลยจงใจไม่ไว้หน้าอีกฝ่าย

เพราะเธออารมณ์ดี เธอเลยขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว

เธอมาถึงหน้าห้องหนังสือของฮ่อฉวนสือแล้วยกมือขึ้นเคาะ

"เข้ามาได้"

เสียงเย็นชาของฮ่อฉวนสือดังมาจากข้างใน ดูเหมือนจะกำลังจัดการงาน

สือฮว่าเปิดประตูแล้วโผล่หัวเข้าไป

"คุณสามี?"

ฮ่อฉวนสือร่างกายแข็งทื่อ ดวงตาของเขาอ่อนยวบอย่างน่าอัศจรรย์

"วันนี้ฉันโอนเงินหนึ่งล้านจากใบบัตรนั้นไป"

นี่คือรางวัลที่เธอให้ติงเซียง แน่นอนว่าเธอไม่มีเงินมากขนาดนั้น ต้องขอบคุณบัตรที่ฮ่อฉวนสือมอบให้เธอ

แม้ว่าเงินหนึ่งล้านจะเป็นเพียงเล็กน้อยสำหรับเขา แต่เธอก็ยังต้องบอกเขา

"อืม"

นิ้วของฮ่อฉวนนสือแตะบนแป้นพิมพ์ไม่มีหยุด สือฮว่าก็รู้ดีและไม่ได้อยู่รบกวน

วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ช่วงนี้เธอยุ่งมาก เพราะงั้นเธอตัดสินใจที่จะพักผ่อนอย่างเต็มที่

มีข่าวจากโรงพยาบาลว่าอาการของคุณยายทรงตัวแล้ว ตอนนี้เธอเลยไม่มีอะไรต้องกังวล

หลังจากนอนจนถึงเที่ยง เธอก็ค่อยๆลุกไปล้างเนื้อล้างตัว ลงไปชั้นล่างก็เห็นว่าฮ่อฉวนสือไม่ได้อยู่ในวิลล่า

เธอหาอะไรกินลวกๆแล้วคิดจะไปช้อปปิ้ง

เธอไปย่านสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในจิงตู คิดว่าจะซื้อชุดกระโปรงให้ตัวเองสักตัว

กระโปรงตัวนี้ที่เธอชอบนั้นดูดีและลื่นมาก พนักงานขายที่อยู่ด้านข้างเห็นเธอก็เข้ามาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น

"คุณหนูตาดีจริงๆเลยนะคะ นี่เป็นสินค้าใหม่ที่เพิ่งมาถึงวันนี้เลยค่ะ ทั้งจิงตูตอนนี้มีเพียงตัวเดียวเลยนะคะ"

ถ้าตามปกติสือฮว่าจะไม่ฟุ่มเฟือย แต่ก็หายากได้ยากที่จัดการปัญหาไปมากมายขนาดนี้ เธอดีใจ โบกมือใหญ่และกำลังจะซื้อมันแต่ก็มีเสียงผู้หญิงที่ไม่พอใจดังขึ้น "กระโปรงตัวนี้เป็นฉันที่เห็นก่อนชัดๆ!"

เมื่อสือฮว่าหันไปมองก็เป็นเฉียวหยู ศัตรูที่ไม่อยาเจอหน้า

เฉียวหยูเงยหน้ามองเธออย่างไม่ปิดบังความรังเกียจของตัวเอง