นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 78

หลังจากทั้งสองเดินจากไป พนักงานขายที่แอบอยู่เงียบๆก็เดินออกมาทันที

ใครบ้างจะไม่รู้จักโจวกุยช่าน นั่นคือหนึ่งในสามหนุ่มในจิงตูเลยนะ แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้คุณโจวชะงักจนพูดไม่ออกอีก เห็นได้ชัดว่าสถานะของเธอก็ไม่ได้ต่ำต้อยไปกว่ากัน

"เอากระโปรงไปใส่ถุงเถอะ"

สือฮว่าอยู่ในอารมณ์หดหู่ทันทีและไม่มีแผนที่จะช็อปปิ้งต่อ กลับเฉียนสุ่ยวานคงดีกว่า

พนักงานขายพยักหน้าอย่างเคารพและกำลังจะถอดกระโปรงออกจากตัวแบบ แต่กลับมีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

"ฉันยินดีที่จะจ่ายสองเท่ากับกระโปรงตัวนี้!"

เมื่อเทียบกับเฉียนหยูแล้วเสียงนี้น่าขยะแขยงยิ่งกว่าเพราะมันเป็นเสียงของสือโม่

สือฮว่าขมวดคิ้วทันที ออกมาซื้อกระโปรงสักทีทำไมต้องมาเจอคนที่ไม่อยากเจอด้วยนะ!

สือโม่เดินเชิดหน้าเข้ามา ในมือถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นราคาประมาณแสนหยวน

พนักงานขายรู้สึกลำบากใจ ตามหลักแล้วเธอควรขายชุดนี้ให้กับสือฮว่า แต่คนที่มาตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่มีนิสัยดีสักเท่าไร

ราคาของชุดกระโปรงตัวนี้อยู่ที่หมื่นกว่าหยวนและเธอยินดีที่จะเพิ่มเป็นสองเท่าซึ่งนั่นก็สองหมื่นกว่าหยวน

"สามเท่า"

สือฮว่าพูดออกมาสองคำด้วยเสียงที่เรียบนิ่ง แล้วมองสือโม่ด้วยแววตาเฉยเมย

สือโม่รู้สึกเหมือนโดนดูถูก สาวบ้านนอกมีดีอะไรถึงมาดูถูกเธอกัน!

"ห้าเท่า! สือฮว่า เท่าที่ฉันรู้เธอก็ไม่ได้มีเงินมาก เธอเพิ่งทำงานไม่นาน อย่ามาสู้กับฉันเลย"

สือโม่ส่งเสียงอย่างเย็นชา ถึงอำนาจของบ้านตระกูลสือจะไม่ทรงพลังเท่าของบ้านตระกูลฮ่อแต่เธอก็โดนตามใจแต่เด็กแล้วก็มีเงินเยอะ

แม้ว่าคุณท่านฮ่อจะชอบสือฮว่าก็ตาม แต่คุณท่านฮ่อก็ให้เงินสดเป็นของขวัญเธอไม่ได้ เพราะงั้นเธอสรุปว่าสือฮว่าก็ยังเป็นคนจนอยู่ดี!

"สิบเท่า"

เสียงของสือฮว่าไม่บ่งบอกอารมณ์ ราวกับว่าเงินที่จ่ายไปเป็นเพียงกระดาษบางๆเท่านั้น

ใบหน้าสือโม่ดูไม่ดีขึ้นทันที ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเอาเงินแสนหยวนไปซื้อชุดกระโปรงแต่เธอไม่ยอมแพ้สือฮว่าหรอก!

"ยี่สิบเท่า!"

เธอกัดฟัน ดวงตาแดงก่ำด้วยความเกลียดชัง

ยิ่งสือฮว่านิ่งมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งแค้นมากขึ้นเท่านั้น เธอจะแพ้ไม่ได้!

"ห้าสิบเท่า"

สือฮว่าก้มหน้ามองเล็บตัวเองแล้วพูดราคาที่สูงขึ้น

สือโม่อ้าปากค้าง ซื้อชุดกระโปรงราคาครึ่งล้าน ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

"สือฮว่า เธอมีเงินงั้นเหรอ?"

เธอพูดอย่างสงสัย แววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

สือฮว่ากระตุกริมฝีปาก "ถ้าเธอไม่มีเงินก็หันหลังกลับไปซะ"

สือโม่ที่โดนเธอกระตุ้นก็กระทืบเท้า "ฉันให้หนึ่งล้าน!! หนึ่งล้านเพื่อซื้อกระโปรงตัวนี้!"

แววตาเธอเต็มไปด้วยแววตาที่น่ความน่ากลัวและกระตุกยิ้มมุมปากเยาะเย้ย ถ้าสือฮว่าเพิ่มเงินอีก เธอก็จะยอมแพ้ เพราะซื้อชุดกระโปรงในราคามากกว่าหนึ่งล้านหยวนเป็นสิ่งที่โง่เขลา

"เหมือนว่าเธอจะชอบจริงๆ งั้นเธอก็เอากระโปรงตัวนี้ไปแล้วกัน"

สือฮว่ายิ้ม ชี้นิ้วไปที่อีกชุดที่มีสีฟ้าอ่อนและพูดกับพนักงานขายว่า "เอาตัวนั้นใส่ถุงให้ฉันแล้วกัน คุณหนูคนนี้รวยมากจริงๆ ฉันแพ้เอง"

สือโม่โดนเธอยั่วจนโกรธมาก ล้านกว่ามาซื้อกระโปรงสักตัว เห็นได้ชัดว่าเธอกลายเป็นคนโง่เอง!

แต่ในขณะนั้น ทุกคนกำลังจับตาดู หลายคนกำลังดูการประมูลเมื่อกี้ของทั้งสอง ถ้าเธอเอาเงินออกมาไม่ได้คงกลายเป็นตัวตลดแน่

เธอจ้องสือฮว่าที่อารมณ์ดีอย่างโหดเหี้ยมก็กัดฟันพูด "เธอรอฉันได้เลย!"

สือฮว่าไม่แม้แต่จะขยับคิ้วด้วยซ้ำ ราวกับคำขู่เธอไม่มีอยู่จริง

สือโม่จ่ายเงินอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่าจะชนะ แต่ดูเหมือนว่าจะโดนตบหน้าไปหลายครั้งจนรู้สึกไม่สบายใจ

ดูเหมือนเธอจะได้ยินเสียงเยาะเย้ยมาจากรอบๆ ทุกคนล้วนหัวเราะเยาะกับความกระตือรือร้นที่จะซื้อชุดราคากว่าหนึ่งล้านหยวน

สือโม่ไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ รู้สึกถึงกระโปรงในมือของเธอราวกับไฟที่แผดเผาไปทั้งตัว

สือฮว่าจ่ายเงินเสร็จก็ถือถุงเดินออกไป

พอออกมาก็อารมณ์ดี แต่ตอนนี้ยังบอกเบื่อไม่ได้

ทันทีที่เธอออกจากย่านสรรพสินค้า ก็มีรถคันหนึ่งมาหยุดอยู่ข้างๆเธอ

"พี่สะใภ้ บังเอิญจังเลยนะ"

หน้าต่างรถลดลงเผยให้เห็นใบหน้าที่ยิ้มเหมือนดอกไม้บานของฮ่อซือหนาน

ต้องบอกว่าใบหน้าของฮ่อซือหนานนั้นมีเสน่ห์มากจริงๆ พอยิ้มแบบนี้เหมือนกับดอกฮิกังบานะที่เบ่งบานแต่มาพร้อมกับความชั่วร้ายในความงามน่ะนะ

เขามีรูปลักษณ์เหมือนปีศาจและอารมณ์ก็ไม่ปกติ

"ขึ้นรถสิ ฉันจะพาพี่ไปทานอาหาร"

สือฮว่าเดินผ่านรถไป อยากจะออกห่างแต่ฮ่อซือหนานกลับตามมาคว้าข้อมือของเธอไว้

"พี่สะใภ้ เราเป็นญาติกันนะ ทำไมทำตัวแปลกจังล่ะ?"

สือฮว่ารู้สึกถึงคนรอบข้างรู้จักพวกเขา เธอเลยรีบหันแล้วขึ้นรถ ปิดหน้าต่างอย่างแน่นหนา

ตามนิสัยของฮ่อซือหนาน หากเธอไม่ตกลง คาดว่าทั้งสองยังคงอยู่กันอย่างนั้นเพราะงั้นก็ขึ้นรถดีกว่าจะได้ไม่ทำอะไรขายหน้า