องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 103

เมื่อมาถึงลานหน้าจวน ฉีเฟยอวิ๋นเพิ่งจะได้นั่งลง และยังไม่ทันจะได้จิบชาแม้สักนิด อาอวี่ก็ถามขึ้นมา "พระชายาสงสัยในอาซิวหรือขอรับ?"

ฉีเฟยอวิ๋นยกถ้วยชาขึ้นมาและเป่าไปที่ใบชาบนขอบถ้วยชา ใบชาหมุนวนราวกับว่ายังไม่เต็มใจที่จะตกลงสู่ก้นถ้วย

อันที่จริงแล้วชาถ้วยนี้ไม่ได้มีเพียงใบชาเพียงแค่ใบเดียว แต่ใบชาใบอื่นต่างก็ตกลงสู่ก้นถ้วยไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนที่เหลืออยู่นั้นทำอย่างไรก็ไม่จมลงสักที หากไม่ใช่เป็นเพราะน้ำไม่ดี ก็คงเป็นเพราะชาไม่ดี

สำหรับเธอ แน่นอนเธอเป็นน้ำ แต่อาซิวต่างหากที่เป็นสิ่งที่ไม่ดี

หลังจากจิบชาถ้วยนี้เสร็จ ฉีเฟยอวิ๋นก็วางถ้วยชาลงและตอบอาอวี่ "ถ้าข้าบอกว่าคนที่ลอบทำร้ายในจวนท่านแม่ทัพในคืนนั้นคืออาซิว เจ้าจะทำอย่างไร"

อาอวี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าว และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด

"พระชายา ได้โปรดปล่อยอาซิวไปเถอะขอรับ" อาอวี่รู้ว่าหากเรื่องนี้ไปถึงหูของท่านอ๋องเย่ อาซิวจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้

สถานะของพระชายาตอนนี้ไม่เหมือนในอดีตอีกแล้ว หากพระชายาเกิดเรื่องขึ้นตั้งแต่แรก ท่านอ๋องเย่ก็คงไม่ให้ความสำคัญและไม่สนใจไยดีอะไร แต่ตอนนี้ท่านอ๋องเย่ดูแลพระชายาราวกับเป็นไข่ในหิน เรื่องที่อาซิวก่อขึ้นนั้น ท่านอ๋องเย่ไม่มีทางปล่อยไปเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรแน่นอน

ฉีเฟยอวิ๋นไม่ได้พูดอะไรในทันที อาอวี่หันหลังกลับไปปิดประตูแน่น แล้วหันกลับมาคุกเข่าลง

"พระชายา อาอวี่ยินยอมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นขอรับ"

อาอวี่คุกเข่าลงไม่ยอมลุกขึ้น

ฉีเฟยอวิ๋นจัดปัดเสื้อผ้าของเธอและมองออกไปที่อาอวี่ "ไม่ใช่ว่าข้าไม่ยอมปล่อยอาซิวไป แต่หากเรื่องนี้จัดการไม่ดี ต่อให้ครั้งนี้ข้าปล่อยอาซิวไป เขาก็ไม่ยอมยกเลิกความคิดที่จะฆ่าข้าหรอก เขายังคงคิดจะฆ่าข้า และหากเรื่องนี้สร้างความตกใจให้กับท่านอ๋องเย่ คิดหรือว่าท่านอ๋องเย่จะยอมปล่อยไปง่ายๆ ท่านอ๋องอาจไม่เพิกเฉยในเรื่องนี้"

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่นมเมื่อวานนี้ หนานกงเย่มาถามทันทีที่เขากลับมา แสดงว่าหนานกงเย่รู้เรื่องนี้แต่แรกแล้ว

มีเรื่องเกิดขึ้นในจวนท่านอ๋องเย่ที่ไม่สามารถปิดเป็นความลับได้อีก

อาอวี่อยู่ในความงุนงงและถามฉีเฟยอวิ๋นว่า "พระชายา เป็นข้าน้อยเองที่บอกเรื่องของแม่นมกับท่านอ๋องไป พระชายา ตราบใดที่ข้าน้อยไม่พูดออกไป เรื่องนี้จะยังเป็นความลับขอรับ"

"อาอวี่ จวนท่านอ๋องเย่มีคนนับร้อยคน เจ้าไม่พูดเพียงคนเดียว คนอื่นก็พูดขึ้นมา ข้าสามารถรับปากเจ้าได้ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับท่านอ๋อง แต่ข้าไม่รับปากว่าเขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้"

"อาซิวและน้องสาวของข้าน้อยตกลงกันดิบดี ตอนที่ยังอายุยังน้อยมากอาซิวก็เคยพูดไว้ว่าจะแต่งงานกับน้องสาวของข้าน้อย หลังจากที่น้องสาวของข้าน้อยจากไป อาซิวก็อยากจะตายตามไป ไม่ง่ายเลยที่ข้าน้อยจะยังสามารถทำให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป หากเขายังคงไม่สำนึกเสียใจ จะต้องไม่จบลงง่ายๆ แน่ พระชายา ข้าน้อยจะไปหาเขา เพื่อไปบอกเขาว่าไม่ต้องให้เขามาแก้แค้นพระชายาแล้ว เรื่องนี้พระชายาไปขอร้องอ้อนวอนกับท่านอ๋อง ท่านอ๋องจะต้องฟังพระชายาแน่ขอรับ" อาอวี่คุกเข่าก้มศีรษะลงกับพื้น

ในทางตรงกันข้าม ฉีเฟยอวิ๋นยิ้มหัวเราะ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนดี แต่เธอเป็นคนชั่วร้าย!

ฉีเฟยอวิ๋นยังคงคิดไม่ตก เรื่องนี้จะช่วยดีหรือไม่ช่วยดี หากจะพูดความจริงคือ นำชีวิตของตัวเองมาจัดการปัญหา

แต่เธอไม่ใช่พระแม่มารี จะผิดไหม?

ในที่สุดฉีเฟยอวิ๋นก็ตอบตกลง แต่เธอก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อาอวี่จึงรีบพูดออกมา "พระชายา ข้าน้อยขอยอมรับผิดทุกอย่าง ข้าน้อยจะบอกว่าเรื่องคืนนั้นเป็นข้าน้อยเองขอรับ"

"อาอวี่ เจ้าคงยังไม่รู้อะไร คืนนั้นที่ข้าออกจากจวนท่านอ๋องไป นอกจากคนในจวนท่านอ๋องแล้ว ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ พูดอีกก็คือว่า อาซิวเป็นบุคคลที่น่าสงสัยมาก เรื่องนี้ข้าสามารถคาดเดาได้ ท่านอ๋องก็สามารถคาดเดาได้เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าข้าปกปิดเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนต่างรู้ได้อย่างไรว่าเลือดของข้าสามารถช่วยชีวิตผู้คนได้? ในจวนมีคนไม่มากนักที่รู้เรื่องนี้ และคนที่ปล่อยข่าวเรื่องนี้ออกไปจะต้องเป็นคนในจวนอย่างแน่นอน

แต่หากคนร้ายต่างพากันเข้ามา ก็สามารถพูดได้ว่าเป็นเพราะอาซิวปล่อยข่าวออกไป เพื่อต้องการให้คนร้ายมาฆ่าข้า

แต่ตอนนี้หากมองดู ผู้คนที่เข้ามาแต่ละครั้งก็ไม่บ่อยมากนัก คนร้ายต่างก็ไม่มีข่าวลือเกี่ยวกับข้า แต่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับจวนท่านอ๋องเย่

กล่าวคือ คนแพร่ข่าวไม่ได้แพร่ข่าวไปทั่วปฐพี แล้วปล่อยข่าวลือไปทั่ว แต่ใช้วิธีบอกทีละคน เรียกว่าสมรู้ร่วมคิด

การสมรู้ร่วมคิดกันของเหล่าคนร้ายถือเป็นอาชญากรรมและโทษคือการตัดศีรษะและลงโทษเก้าชั่วโคตรในอาณาจักรต้าเหลียง

แต่ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องรองไม่ได้สำคัญเท่าไรนัก ถ้าอาซิวปฏิเสธที่จะหันหลังกลับ เขาคงไม่สั่งคนให้มาจัดการข้าหรอก