องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 654

จวินโม่ซ่างก้มหน้าลง：“เหตุใดเจ้าถึงทำเช่นนี้？”

“ข้าก็ไม่อยากทำเช่นนี้ เป็นความต้องการของท่านอ๋อง ท่านอ๋องไม่ต้องการทำสงคราม หากไม่ใช่เพราะท่านรังแกผู้อื่นมากเกินไป ท่านอ๋องก็คงจะไม่โกรธจนนำกองทัพไปเหยียบย่ำดินแดนของแคว้นอู๋โยวของท่าน

ทหารห้าแสนนายของแคว้นอู๋โยวบุกประชิดพรมแดน และแคว้นต้าเหลียงของข้าก็นำทหารห้าแสนนายบุกประชิดพรมแดนเช่นกัน ท่านคงจะรู้แล้วว่าบุกยึดเมืองไปหลายเมือง ทหารของแคว้นอู๋โยวของท่านเหลือไม่มากนัก ส่วนที่ตายก็ตาย ส่วนที่หนีก็หนี？”

จวินโม่ซ่างลังเลเล็กน้อย：“แม้ว่าข้าจะจัดเตรียมให้คนทยอยส่งเสบียงให้พวกเจ้า แต่ข้าไม่มีวิธีที่จะติดต่อพวกเขา ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ข้าถูกตัดขาดการโลกภายนอก

เจ้าพูดมาเถอะว่าพวกที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น ล้วนแต่หนีไปหมดแล้ว？”

“สองเมืองที่ถูกยึด จับตัวแม่ทัพซานเต๋อของท่านไป และทหารของท่านก็เริ่มหลบหนี จึงเดินทางอย่างราบรื่น โดยไม่ต้องใช้ทหารแม้แต่คนเดียว จากนั้นก็โจมตีไปจนถึงเมืองหลวงของแคว้นอู๋โยว

จักรพรรดิแห่งแคว้นอู๋โยวของท่านไร้ความสามารถ ถึงได้เป็นเช่นนี้”

จวินโม่ซ่างกำหมัดแน่น：“บัดซบ！”

ฉีเฟยอวิ๋นยื่นมีดให้จวินโม่ซ่าง：“ถือไว้”

จวินโม่ซ่างหยิบมีดและดึงมือของฉีเฟยอวิ๋น ฉีเฟยอวิ๋นหันหลังให้จวินโม่ซ่าง จวินโม่ซ่างนำมีดไปไว้ที่คอของฉีเฟยอวิ๋น ฉีเฟยอวิ๋นเงยหน้าขึ้น：“ช่วยด้วย！”

เว่ยหลินชวนที่อยู่นอกประตูก็รีบเข้าไป จวินโม่ซ่างไม่รอช้าและกล่าวว่า：“หลบไป”

เว่ยหลินชวนเหลือบมองฉีเฟยอวิ๋นแล้วถอยออกไป เขาถอยไปพลางพูดไปพลาง：“เจ้าอย่าทำอะไรมั่วซั่วนะ！”

“ไปเตรียมม้าให้ข้า！” จวินโม่ซ่างเอาแขนรัดฉีเฟยอวิ๋นที่อยู่ไว้ในอ้อมแขนไว้แน่น ฉีเฟยอวิ๋นขมวดคิ้ว นางดิ้นรนเล็กน้อยและที่คอของนางมีเลือดไหล

เว่ยหลินชวนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ：“ไปเตรียมม้า！”

เวยฉือจึงให้คนไปเตรียมม้าในทันที

เว่ยหลินชวนกล่าวว่า：“จวินโม่ซ่าง พระชายาเย่ไม่ได้มีเจตนาร้าย ท่านจะทำร้ายนางได้อย่างไร？”

“หลบไปเดี๋ยวนี้！”

จวินโม่ซ่างเตะเท้าออกไป เว่ยหลินชวนมีความรู้ความสามารถมากมาย แต่เขาไม่มีวรยุทธ และนั่งลงไปที่พื้นและลุกไม่ขึ้น

จวินโม่ซ่างอุ้มฉีเฟยอวิ๋นและรีบออกไปในทันที

เมื่อออกไปข้างนอกและเห็นรถม้าของฉีเฟยอวิ๋น เขาก็รีบขึ้นไป

อาอวี่ยกม่านบนรถม้าขึ้น เมื่อเห็นว่าฉีเฟยอวิ๋นถูกจับเป็นตัวประกัน อาอวี่ก็รีบชี้ดาบไปที่จวินโม่ซ่าง：“ปล่อยคนซะ！”

“ลงไป”

จวินโม่ซ่างกล่าวอย่างโกรธเคือง มือของเขาเปียก และเลือดก็ไหลลงบนมือของเขา

อาอวี่ไม่ยอม ฉีเฟยอวิ๋นหลับตาลงและเป็นลมอยู่บนร่างของจวินโม่ซ่าง เมื่ออาอวี่เห็นก็ตะโกนด้วยความโกรธ：“เจ้าปล่อยคนเดี๋ยวนี้”

จวินโม่ซ่างขว้างมีดไปที่อาอวี่ แต่อาอวี่หลบทัน จวินโม่ซ่างจึงรีบวิ่งออกไป จากนั้นก็คว้าบังเหียนม้า แล้วรถม้าก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว

อาอวี่ไล่ตามไป คนของจวินโม่ซ่างรออยู่ข้างนอกมาหลายวันแล้ว และเมื่อพวกเขาเห็นจวินโม่ซ่างก็รีบวิ่งเข้าไปหาอาอวี่ในทันที

อาอวี่ถูกขวางไว้ เวยฉือที่นำคนตามมาข้างหลังก็ถูกขวางไว้เช่นกัน

รถม้าวิ่งไปที่ประตูเมือง ในเวลานี้เฟิงอู๋ชิงกำลังนอนอยู่บนหลังคา

อู๋ซังกำลังร้อนใจ เขาต้องการฆ่าฉีเฟยอวิ๋น และหมอเทวดาจะฆ่าเขา

เมื่อเห็นว่ามีชายสวมชุดขาวอยู่ที่หน้ารถม้าของฉีเฟยอวิ๋นก็รีบพุ่งไปที่รถม้า อู๋ซังยืนขึ้น เขาเอามือจับดาบและพูดเบา ๆ：“นายท่าน！”

เฟิงอู๋ชิงพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจ：“ไปเถอะ”

“เกิดเรื่องแล้ว！” อู๋ซังมองรถม้าที่ออกไปไกล และสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง นั่นใคร？

อู๋ซังไม่เคยเห็นจวินโม่ซ่างมาก่อน ดังนั้นจึงไม่รู้จัก

เฟิงอู๋ชิงลุกขึ้นและมองไปที่รถม้าที่อยู่ไกล ๆ และเห็นอาอวี่ที่กำลังต่อสู้จากการถูกขัดขวาง เขาหลับตาลงและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กระโดดออกไป

อู๋ซังจึงตามเขาไป

ไม่นานรถม้าของจวินโม่ซ่างก็มาถึงประตูเมืองและรีบออกไปในทันที

หลังจากที่มาถึงนอกเมืองแล้ว คนที่จวินโม่ซ่างพามาก็ฟื้น

จวินโม่ซ่างหยุดรถม้าและหันไปมองในรถม้า ฉีเฟยอวิ๋นไม่ได้ออกมา：“ท่านรีบไป”

จวินโม่ซ่างยกม่านบนรถม้าขึ้นและมองเข้าไป

ฉีเฟยอวิ๋นลุกขึ้นนั่งและที่คอของนางก็เต็มไปด้วยเลือด

“ข้าอยากพาเจ้าไปด้วย” จวินโม่ซ่างต้องการจะเข้าไป ฉีเฟยอวิ๋นส่ายหัว

“ไม่ได้ ท่านอ๋องต้องฆ่าท่านแน่ แคว้นอู๋โยวสำคัญหรือว่าข้าสำคัญ？”