องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 878

"ข้าไม่เคยยั่วยุคนอื่น ข้าเพียงแค่มองดูว่าคนอื่นจะตายอย่างไรก็เท่านั้น!" ฉีเฟยอวิ๋นเดินเข้าไปใกล้หงเยี่ย "เจ้าไม่ควรคิดเกี่ยวกับเรื่องการยั่วยุให้เกิดความแตกต่าง เจ้าคิดว่าหนานกงเซวียนเหอจะติดกับดักเจ้าหรือ เจ้าคิดว่าหนานกงเย่จะเชื่อเจ้าหรือ?"

หงเยี่ยมองไปที่ฉีเฟยอวิ๋น "เจ้าไม่ควรมีชีวิตอยู่ แต่ไม่เป็นไร คนที่รูปร่างหน้าตาสวยงามเช่นเจ้า หากใช้เพื่อสร้างผลประโยชน์ละก็ ข้าเชื่อว่าจะต้องมีคนจำนวนมากที่ยอมจงรักภักดีต่อข้า"

ฉีเฟยอวิ๋นเพียงแค่หัวเราะเบาๆ "หวังว่าเจ้าจะสมหวังดังที่คิด"

เมื่อพูดจบฉีเฟยอวิ๋นก็ได้เดินไปข้างหน้า และข้างหน้าก็คือหัวเรือ คนที่ยืนตรงนั้นมักจะเมาเรือ โดยเฉพาะเมื่อต้องหันหน้าไปข้างหน้า

ฉีเฟยอวิ๋นสูดหายใจลึก โลกใบนี้ช่างดีเหลือเกิน ไม่รู้ว่าซูมู่หรงจะเป็นอย่างไรบ้าง?

เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ ฉีเฟยอวิ๋นก็รู้สึกง่วงขึ้นมาเล็กน้อยและยกมือขึ้นมาลูบศีรษะ ฉีเฟยอวิ๋นพยายามทำให้ตัวเองตื่น เธอรู้ว่าไม่ควรคิด เมื่อนึกถึงจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่

เพื่อไม่ให้เธอนอนหลับ ฉีเฟยอวิ๋นออกแรงหยิกตัวเองอย่างแรง

หงเยี่ยเห็นการกระทำของเธอก็รู้สึกหัวเราะ "ทำไมหรือ เจ้ากลัวว่าจะเมาเรือและตกลงไปอย่างนั้นหรือ?"

"ใครจะไปรู้" ฉีเฟยอวิ๋นเหลือบมองหงเยี่ยจากนั้นหันไปมองซูมู่ไห่และเดินเข้าไปหาเขา เธอยื่นมือออกไปปลดเชือกให้กับซูมู่ไห่

บนเรือมีคนจำนวนมาก หงเยี่ยไม่เป็นกังวลใจว่าฉีเฟยอวิ๋นและซูมู่ไห่จะหนีไป เขาเพียงแค่มองดูฉีเฟยอวิ๋นกำลังช่วยเหลือซูมู่ไห่ และตอนนี้เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวตนที่แท้จริงของซูมู่ไห่คือใคร หากเขารู้ เขาจะต้องฆ่าซูมู่ไห่อย่างแน่นอน

ฉีเฟยอวิ๋นปลดเชือกให้ซูมู่ไห่และกล่าวว่า "ตอนนี้ข้ารู้สึกง่วงมากและรู้สึกมึนงงจะหมดสติ ประเดี๋ยวเราไปพักผ่อน เจ้าคุ้มครองข้า อย่าให้ข้าเกิดเรื่องขึ้นได้"

"เจ้าพูดอะไร ตอนนี้แล้วเจ้ายังมีใจจะนอนหลับอีกหรือ?" ซูมู่ไห่ไม่เคยเห็นคนแบบนี้ ซูมู่ไห่ประคองฉีเฟยอวิ๋นและมองฉีเฟยอวิ๋นที่เป็นลมหมดสติไปในอ้อมแขน "เจ้าอย่าทำเช่นนี้ ผู้หญิงคนนี้!"

ซูมู่ไห่โกรธจนกัดฟัน หงเยี่ยขมวดคิ้วและยกมุมปากขึ้น "น่าสนใจ ส่งคนมาที่นี่ แยกพวกเขาออกจากกัน ข้าอยากจะรู้ว่าพวกเขาจะทำอย่างไร?"

ซูมู่ไห่มองไปที่หงเยี่ย บริเวณโดยรอบมีคนมาล้อมไว้หมดแล้ว เพื่อการมีชีวิตรอด ซูมู่ไห่อุ้มฉีเฟยอวิ๋นขึ้นมาและรีบกระโดดลงไปในน้ำ

ไม่นานทั้งสองก็ตกลงไปในน้ำ หงเยี่ยตะโกนออกมา "จับพวกเขาให้ได้"

คนกลุ่มหนึ่งกระโดดลงไปในน้ำเพื่อไปจับพวกเขา แต่สุดท้ายก็จับกลับมาไม่ได้ จึงทำให้ซูมู่ไห่หนีไปได้

หงเยี่ยออกคำสั่ง "หาให้เจอ หากหาไม่เจอก็ไม่ต้องขึ้นมา"

ขณะนี้ ซูมู่ไห่พาฉีเฟยอวิ๋นว่ายน้ำหนีออกไปไกลมากแล้ว

ฉีเฟยอวิ๋นถูกลากขึ้นไปบนพงหญ้าและซูมู่ไห่ก็เหนื่อยล้ามากแล้ว เขาถูกขับไล่ออกจากวังตั้งแต่ยัง เียงเพราะท่านพ่อของเขาจากไปเร็วก่อนวัยอันควร จากนั้นฮองเฮาก็ไม่ต้องการเขาอีก โชคดีที่ท่านตาของเขาเป็นสหายเพื่อนรักของอดีตจักรพรรดิและรับเลี้ยงดูเขาไว้

ซูมู่ไห่เติบโตบนเนินกกไม้อ้อตั้งแต่เด็กๆ ฉะนั้นความสามารถทางน้ำของเขานั้นดีมาก

แต่เพราะเขาเป็นลูกชายของจักรพรรดิปีกใต้ ฮองเฮาจึงมักรังเกียจและสั่งให้คนไล่ฆ่าเขา แม้ไม่เป็นผลสำเร็จ แต่มันทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากรากของโรคและไม่สามารถว่ายน้ำได้อีกต่อไป

นี่เป็นครั้งแรกที่ลงไปในน้ำในปีนี้ และเขาพยายามอย่างดีที่สุด

ฉีเฟยอวิ๋นหลับสนิท ซูมู่ไห่นอนลงไปครู่หนึ่งจากนั้นมองไปที่ฉีเฟยอวิ๋น คนเมื่อนอนหลับแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้ว

ซูมู่ไห่ยกมือขึ้นมาทดสอบและมั่นใจว่าเธอยังมีลมหายใจอยู่