องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 912

“นางกล่าวเช่นนั้นจริงหรือ?” หนานกงเย่ไม่เชื่อ

“ท่านอ๋อง เฟยอิงเคยโกหกท่านหรือไม่? ท่านจำได้ไหมว่าที่เนินเขาสิบลี้ทุกครั้งที่ท่านไปต้องต่อสู้กระบวนท่ากับผู้คนเหล่านี้?”

"อืม"

“พระชายาให้ข้าเฝ้าสังเกตอย่างลับๆและเรียนรู้กระบวนท่าของพวกเขาก็เพื่อให้สามารถสู้ชนะท่านอ๋องได้ พระชายาบอกว่าเอาชนะท่านอ๋อง ได้ก็จะสาสารถปกป้องท่านอ๋องได้ พระชายาบอกว่าภายหน้าเกิดเรื่องกับนางเชื่อใจผู้ใดไม่ได่แต่เชื่อใจเฟยอิงได้"

ยังบอกด้วยว่าหากท่านอ๋องเจ้าเลือกที่จะตาย พวกเราก็จะต้องขวางเอาไวให้ได้

เฟยอิงไม่มีทางหลอกท่านอ๋อง"

หนานกงเย่มองไปยังองค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้: "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าจะมีชีวิตอยู่เพียงแต่ว่าข้าไม่สามารถปล่อยนางไปได้"

องค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้ทรงกริ้วแล้ว: “เจ้ามันบ้า ออกไปให้พ้นจากที่นี่ไม่เช่นนั้นก็ฆ่าพวกมันพร้อมๆกัน!”

อวิ๋นหลัวฉวนฟังจนเข้าใจแล้วกล่าวว่า: "ท่านอุปราชท่านต้องการสังหารลูกชายของข้าก็เพื่อขัดขวางไม่ให้เขามาที่โลกนี้หรือ?"

แววตาหนานกงเย่เย็นชาแต่ไม่ได้กล่าวในทันที

อวิ๋นหลัวฉวนโบกมือ: "ถอยออกไปให้หมด วันนี้ท่านอุปราชฝันร้ายได้ถูกของสกปรก เฟยอิงเจ้าก็ถอยออกไปเถอะมีข้าอยู่เขาก็อยู่ อวิ๋นอวิ๋นยังไม่กลับมาข้าจะคุ้มครองเขาเอง แม้จะเป็นฝ่าบาทข้าก็จะไม่ยอมให้เขาทำร้ายท่านอุปราช

ท่านอุปราชเพื่อให้เมืองต้าเหลียงปกครองโดยชอบธรรมถึงได้รับอาการป่วยทางใจ และพระชายาอุปราชเพื่อความสงบสุขของเมืองต้าเหลียงแล้วจึงได้สูญเสียไป

พระเมตตานี้เมืองต้าเหลียงจะไม่มีวันลืม ฝ่าบาทและข้าก็จะไม่ลืม เจ้าถอยออกไปก่อน พวกเจ้าก็เช่นกัน "

เฟยอิงไม่จากไป อวิ๋นหลัวฉวนจึงมองไปยังองค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้ จากนั้นองค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้จึงได้กล่าวว่า: "ถอยไปเถอะ"

คนถอยออกไปแล้วองค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้ก็ยังทรงปกป้องอวิ๋นหลัวฉวน อวิ๋นหลัวฉวนกล่าวว่า: "อย่าขายหน้าอยู่ด้านนอกเลย เข้ามาเถอะ"

หันหลังอวิ๋นหลัวฉวนไปยังตำหนักเฟิ่งอี๋ องค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้เหลือบมองหนานกงเย่ด้วยความแปลกพระทัยแล้วทรงสะบัดแขนเสื้อตามออกไป เมื่อเข้าประตูไปก็ทรงอุ้มองค์หญิงขึ้นมาก่อน

อวิ๋นหลัวฉวนกลับไม่ได้หวาดกลัว มองไปยังหนานกงเย่ที่เข้าประตูมาโดยละเอียดซึ่งผมนั้นได้หงอกหมดแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดจากนั้นน้ำตาก็ไหลรินลงมา เช็ดแล้วอวิ๋นหลัวฉวนก็กล่าวว่า: “ท่านอุปราชเชิญนั่ง”

หนานกงเย่ยืนนิ่งไม่ขยับ อวิ๋นหลัวฉวนเช็ดน้ำตาแล้วตรัสว่า: “ข้ามีสามเรื่องที่ต้องการกล่าว เรื่องแรกท่านไม่สามารถสังหารพระโอรสของข้าได้ เสด็จอาสังหารหลานชายจะให้ใต้หล้าทนได้เช่นไร เรื่องที่สองหากว่าเด็กคนนี้คือซูมู่หรงจริงๆท่านสังหารเขาภายหน้าก็จะไม่สามารถหาอวิ๋นอวิ๋นพบได้ เขากำเนิดมาและเติบใหญ่ขึ้นก็จะต้องตามหาหาอวิ๋นอวิ๋นเป็นแน่และนี่ก็เป็นเบาะแส ประการที่สามอวิ๋นอวิ๋นจะต้องกลับมาเป็นแน่ หากว่านางรู้ว่าท่านสังหารซูมู่หรงแล้วจะเป็นเช่นไร?

หนานกงเย่จ้องมองอวิ๋นหลัวฉวน: "ภายภาคหน้าสังหารเขาซะ!"

“ยี่สิบปีหลังจากนี้เป็นเช่นไรข้าไม่สนใจ แต่หากว่าท่านสังหารเขาในท้องของข้าในตอนนี้ ผู้ที่เสียเปรียบก็คือท่าน ท่านคิดว่าอย่างไร?

เหตุใดซูมู่หรงถึงมาในเวลานี้? เหตุใดไม่มาให้ไว้กว่านี้?"

ในสมองหนานกงเย่ปั่นป่วนอยู่บ้างจึงได้มองอวิ๋นหลัวฉวนโดยไม่ได้ตอบ

“เป็นเพราะอวิ๋นอวิ๋นกำลังจะมาแล้วหรือกล่าวได้ว่าได้มาแล้ว! เขาต้องกลับมาในเวล่าใกล้เคียงกับอวิ๋นอวิ๋นหรือว่าจะให้ครองอยู่กับอวิ๋นอวิ๋นขณะอายุเจ็ดแปดสิบปีหรือ?

กลับกันกับเจ้า......ท่านอุปราช......" อวิ๋นหลัวฉวนวนจงใจหยุดชะงักครู่หนึ่ง

แววตาอันเย็นชาของหนานกงเย่: "ว่ามา"

“ซูมู่หรงมาในเวลานี้เช่นนั้นอวิ๋นอวิ๋นก็คงต้องเป็นในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน ปีนี้ท่านอุปราชก็อายุยี่สิบปีแล้ว? หากจำไม่ผิดยี่สิบสองกระมัง?”

อวิ๋นหลัวฉวนกล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา คิ้วของหนานกงเย่ขยับและดวงตาของเขาก็ยิ่งเยือกเย็นลง

อวิ๋นหลัวฉวนกล่าวว่า：“ท่านอุปราช แม้ว่าอวิ๋นอวิ๋นจะกำเนิดมาในเวลานี้แล้วแต่อายุน้อยกว่าท่านมากนัก ท่านนั้นสามารถเป็นบิดาของนางได้แล้ว” ท่านว่า……”

“ซูมู่หรง……” หนานกงเย่กัดฟันแล้วมองดูท้องของอวิ๋นหลัวฉวนด้วยกลิ่นไอแห่งการสังหาร แต่อวิ๋นหลัวฉวนกลับไม่คิดว่าถูก เช่นไรก็เป็นชนรุ่นหลังของตระกูลแม่ทัพและเห็นว่าซูมู่หรงสงบนิ่งเช่นนั้น

นางกลับกล่าวว่า: "ท่านอุปราช ซูมู่หรงเป็นเบาะแสเดียวที่จะสามารถช่วยท่านตามหาอวิ๋นอวิ๋นพบและ……ท่านก็ไม่สามารถไร้ท่าทางน่านับถือได้ หากว่าภายหน้าท่านตามหาอวิ๋นอวิ๋นพบและได้รับความชื่นชอบจากอวิ๋นอวิ๋นอีกครั้ง ก็เป็นการเล่นงานซูมู่หรงใช่ไหม?”

หนานกงเย่หัวเราะอย่างเย็นชา: "ฮองเฮาช่างมีไหวพริบจริงๆ สามารถจับข้าเอาไว้ได้อยู่หมัด"

หนานกงเย่มองไปยังท้องของอวิ๋นหลัวฉวนจากนั้นก็ก้าวย่างเข้าไป องค์จักรพรรดิเหยี่ยนตี้ต้องการขวางแต่ถูกอวิ๋นหลัวฉวนดึงออก: "ฝ่าบาท ท่านอุปราชจะไม่สังหารโอรสของเรา เขาจะประคับประคองโอรสให้เป็นจักรพรรดิที่ดี จากนั้นให้เขาถูกขังอยู่ในวังและยังจะให้เขาแต่งงานกับพระสนมมากมาย”