(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 908

ตอนที่ 908 รักตราบนิรันดร์ (จบ)

บางทีมีเพียงการปรากฏตัวของบทเพลง ‘ฉันแคร์แต่เธอคนเดียว’ บทเพลงนี้ ถึงจะทำให้บรรยากาศของคอนเสิร์ตในค่ำคืนนี้เหมาะสมกับวันพิเศษเช่นวันนี้ ความรู้สึกอบอุ่น ความรักที่หวานซึ้ง และความคะนึงถึงอย่างลึกซึ้ง ทำให้ทุกคนเผยรอยยิ้มออกมาจากใจ

ตอนที่ลู่เฉินร้องเพลงนี้จบ เขาเดินลงจากเวทีทีละก้าว เดินไปยังที่นั่งแถวหน้าของแขกวีไอพี

เดินไปหาเฉินเฟยเอ๋อร์

กล้องทุกตัวในคอนเสิร์ตโฟกัสไปที่ลู่เฉินทั้งหมด แสดงภาพของเขาในมุมที่ต่างกัน สลับไปที่หน้าจอใหญ่อย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าพิธีอันศักดิ์สิทธิ์บางอย่างกำลังจัดขึ้นอย่างเป็นทางการ

ผู้ชมทั้งหมดแปดหมื่นสามพันคนเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ทุกคนกลั้นลมหายใจ ไม่ส่งเสียงดังโวยวาย แม้แต่มือถือและแท่งไฟก็วางลง เบิกตาโตจ้องมอง

เวลานี้ ไม่มีใครสังเกตบนเวทีใหญ่ วงนิพพานขึ้นมาบนเวทีอย่างเงียบๆ อีกครั้ง

สิ่งที่ตามหลังมาจากปรากฏตัวของวงนิพพาน ก็คือหญิงสาวสวยน่ารักสามคน

วงเอ็มเอสเอ็น!

ตอนที่ลู่เฉินยืนอยู่ตรงหน้าเฉินเฟยเอ๋อร์ เสียงบรรเลงเปียโนท่อนหนึ่งก็ดังขึ้น จากนั้นเสียงเพลงไพเราะอ่อนหวานดุจดังน้ำพุใสไหลรินของมู่เสี่ยวชู ก็ส่งผ่านเข้าไปในหูของทุกคนด้วยความสุข

“ริมแม่น้ำแซนฝั่งซ้ายมือ ฉันถือแก้วกาแฟดื่มด่ำความงามของเธอ”[1]

“ที่ทิ้งรอยประทับของริมฝีปากเอาไว้ กุหลาบร้านดอกไม้ เขียนชื่อผิดเป็นใคร”

“ลูกโป่งบอกความในใจ ถูกลมพัดไปยังฝั่งตรงข้าม รอยยิ้มล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า!”

“เธอบอกว่าเธอค่อนข้างจะจีบยาก อยากให้ฉันรู้และถอดใจ ของขวัญไม่ต้องแพงที่สุด ขอแค่ใบไม้ร่วงจากถนนช็องเซลีเซ”

“โอ้~ มีเดตแสนโรแมนติก โดยไม่กลัวว่ามันจะพังไม่เป็นท่า แค่มีเธอก็เหมือนมีโลกทั้งใบ!”

พร้อมกันกับเสียงร้องเพลงของมู่เสี่ยวชู รวมทั้งเสียงประสานของสมาชิกอีกสองคนของวงเอ็มเอสเอ็น แสงไฟที่จัดไว้ตรงโดมสูงของสนามกีฬาโอลิมปิกได้สว่างขึ้น แสงไฟแต่ละดวงสอดประสานตกลงบนเวทีใหญ่รวมทั้งที่นั่งของผู้ชม

ลูกโป่งรูปหัวใจหลากสีสันร่วงลงมาจากข้างบน!

“ว้าว!”

พวกแฟนคลับต่างส่งเสียงร้องด้วยความดีใจและความประหลาดใจออกมาโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะพวกสาวๆ ที่ชอบความโรแมนติกเหล่านั้นยิ่งมีแวววตาเป็นประกายเพราะความตื่นเต้น พวกเธอลุกขึ้นยืนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ใช้มือรับลูกโป่งที่ลอยอยู่กลางอากาศ

บนหน้าจอยักษ์ทั้งสามตัว ปรากฏภาพของดอกกุหลาบออกมาพร้อมกัน!

ลู่เฉินยื่นมือไปหาเฉินเฟยเอ๋อร์ ยิ้มเล็กน้อยถามว่า “นี่คือของขวัญอีกชิ้นหนึ่งที่ผมมอบให้คุณในวันนี้ ชอบไหมครับ”

เฉินเฟยเอ๋อร์มีใบหน้าเขินอายเล็กน้อย เธอกลอกตาใส่ลู่เฉินด้วยความออดอ้อนน่ารัก จากนั้นถึงยื่นมือของตัวเองออกไป

ของขวัญชิ้นนี้พิเศษมากจริงๆ ถือว่าเป็นการเซอร์ไพรส์ก็ยังได้

ลู่เฉินจูงมือเฉินเฟยเอ๋อร์เดินกลับไปบนเวที

หญิงสาวทั้งสามคนของวงเอ็มเอสเอ็นถอยหลังเข้าไปอยู่ในเงามืดในขณะเดียวกัน มอบเวทีนี้ให้กับทั้งสองคนเสียงเพลงของพวกเธอค่อยๆ เบาลง กลายเป็นเพลงพื้นหลัง

แต่ยังคงหวานซึ้งน่าประทับใจเหมือนเดิม…

ลู่เฉินจูงมือของเฉินเฟยเอ๋อร์มายืนใต้แสงไฟสปอตไลต์ กลายเป็นจุดสนใจของผู้ชมทั้งคอนเสิร์ตอีกครั้ง

เขาอยู่ตรงหน้าเฉินเฟยเอ๋อร์ คุกเข่าลงข้างหนึ่ง หยิบกล่องเครื่องประดับที่เตรียมไว้นานแล้วออกมาจากกระเป๋าของเสื้อผ้า

ความเงียบงันปกคลุมไปทั่วงาน ได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น

แฟนคลับจำนวนไม่น้อยถึงขนาดกำหมัดยัดปากของตัวเอง เพราะกลัวว่าจะตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

ลู่เฉินเปิดกล่อง เผยให้เห็นแหวนเพชรที่สั่งทำอยู่ข้างใน เขาเงยหน้ามองเฉินเฟยเอ๋อร์อย่างอ่อนโยน ถามว่า “คุณยินดีจะแต่งงานกับผมไหมครับ”

คุณยินดีจะแต่งงานกับผมไหมครับ

บางทีคงจะเตรียมใจมาดีแล้ว บางทีคงจะเห็นภาพเวลานี้ล่วงหน้าแล้ว แต่ตอนที่ประโยคนี้พูดออกมาจากปากของลู่เฉิน เฉินเฟยเอ๋อร์กลับกลั้นอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ น้ำตาใสๆ ไหลลงมา

เธอร้องไห้น้ำตาอาบหน้ามองลู่เฉินที่คุกเข่าต่อหน้าตัวเอง เรื่องในอดีตผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจมากมายนับไม่ถ้วน

ความอบอุ่น ความหวานชื่น ความเจ็บปวดเหล่านั้น…

เฉินเฟยเอ๋อร์กลับตะลึงเหม่อไปครู่หนึ่ง

จากนั้นเสียงเพลงก็เร่งรัดเธอ “ที่รัก อย่าดื้อไปเลย ดวงตาของเธอ กำลังตอบว่าฉันตกลง…”