NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 10

บทที่ 10 ต้มตุ๋น

หลี่ฝางไม่ใช่ขับรถครั้งแรก แต่คือขับรถดีขนาดนี้ครั้งแรก

พ่อของหลี่ฝางชื่อหลี่ต๋าคาง เมื่อก่อนเป็นคนขับรถแท็กซี่ ตอนที่เขายังเด็ก หลี่ฝางก็ฝึกขับรถเป็นแล้ว

ถึงไฟแดงที่หนึ่ง หลี่ฝางรีบเหยียบเบรก แต่ทันใดนั้นเขาเพิ่งรู้ว่ามีปัญหา นั่นก็คือเบรกไม่หยุด

“แม่งเอ้ย เป็นอะไรวะ!? ”

ได้ยินแต่เสียงดังปั้ง รถBMWที่หลี่ฝางขับไปชนโดนรถญี่ปุ่นคันหนึ่ง ไฟท้ายของรถคันนั้นถูกชนจนยับเยิน

“ไอ้เหี้ย ใครชนรถของกูวะ?

บนรถมีชายหนึ่งหญิงหนึ่งลงจากรถ ผู้ชายลงจากรถก็เริ่มด่า: “มึงขับรถเป็นหรือไม่เป็นวะ รีบลงมาเดี๋ยวนี้!”

“แม่งเอ้ย ไอ้หมาน้อย ขับรถBMWแล้วแน่เหรอ” ชายคนนั้นด่าว่าและชี้หน้าหลี่ฝาง

หลี่ฝางตกใจมาก รถมือสองนี่ไม่ดีจริงๆ เบรกก็เสีย โชคดีที่ไม่ซื้อ

หลี่ฝางลงจากรถก็รีบขอโทษ รีบพูดแต่คำว่า: “ผมชดใช้เงินให้ ผมชดใช้ค่าเสียหายให้”

“พูดอะไร มึงมาชนกูเอง มึงไม่ชดใช้แล้วใครจะมาชดใช้วะ? ชายคนนั้นก็ยังหน้าตาบึ้งๆ

“ดูมึงใส่เสื้อผ้าเก่าๆ นี่สิ ดูก็เหมือนพนักงานซ่อมรถในอู่ซ่อมรถยนต์ ขับรถBMWของคนอื่นออกมาโชว์ล่ะสิ เสแสร้งหาพ่อมึงเหรอ!”

“พอแล้ว เสี่ยวโจว อย่าด่าอีกเลย ฉันรู้จักเด็กคนนี้”

เวลานี้ เสียงที่คุ้นๆ หูดังขึ้น: “น้องชาย ยังจำฉันได้ไหม? ”

“อ้าว คุณนั่นเอง ทำไมบังเอิญจัง? ” เงยหน้าเห็นเป็นคนคุ้นเคย หลี่ฝางไม่รู้สึกกลัวขนาดนั้นแล้ว

คือหลินชิงชิง

วันนี้เธอใส่ชุดกระโปรงสั้นสีดำ ขายาวขาวเนียนจนทิ่มตาหลี่ฝาง

“ใช่สิ เมื่อคืนขอโทษด้วยนะ เมามากเกินไป บอกว่าจะไปเที่ยวหานาย แต่ไม่ได้ไป”

หลินชิงชิงชี้รถBMW: “นี่เป็นรถของนายเหรอ? ”

หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วก็ขอโทษ: “ของร้านรถมือสองครับ ผมขับออกมาลองขับดู เมื่อกี้ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น เบรกเสียกะทันหัน ขอโทษด้วยนะครับ พี่ชิงชิง พี่ชาย”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่ต้องชดใช้หรอก”

“พี่ชิง คุณดูสิท้ายรถโดนชนซะยับเยิน รูใหญ่ขนาดนี้!” ชายคนนี้ตอนแรกไม่ค่อยยอม แต่เห็นแก่หน้าของชิงชิง สุดท้ายก็ปล่อยไปไม่เอาเรื่อง

หลินชิงชิงคนนี้มีหน้ามีตาใหญ่โตจริงๆ

หลังจากที่ชายคนนี้ไปแล้ว หลินชิงชิงช่วยขับรถBMWเข้าไปริมทาง

“รถคันนี้ใครเป็นคนขายให้นาย เบรกเสียชัดเจนขนาดนี้” หลินชิงชิงขมวดคิ้ว ในคำพูดคือกำลังจะบอกหลี่ฝางว่ามีคนอยากจะให้ร้ายเขา

หลี่ฝางไม่ใช่คนโง่ ก็พอเข้าใจบ้าง

“งั้นทำยังไงดี? ” หลี่ฝางจะร้องไห้แล้ว ตอนนี้รถก็ชนเสียขนาดนี้ ถึงแม้ไม่ซื้อ คงต้องชดใช้เงินก้อนใหญ่แน่ๆ

“เอางี้ นายบอกฉันมาคนที่ขายรถให้นายชื่ออะไร อยู่แถวไหน นายเป็นน้องชายฉัน ในเมื่อมีคนจะให้ร้ายนาย ฉันต้องไม่อยู่นิ่งๆ อย่างแน่นอน” หลินชิงชิงรู้สึกโมโห

หลี่ฝางมองดูหลินชิงชิง นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนหลินชิงชิงดื่มหนักไปหน่อย ด้านหลังมีชายหนุ่มที่สักมังกรเสือติดตามอยู่หลายคน จึงเรียกพี่อย่างกับคนรู้จักกัน

หลี่ฝางคิดว่าหลินชิงชิงต้องรู้จักคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจแน่นอน

“พี่ครับ คนนั้นชื่อจางจื้อเหา เปิด ร้านขายรถมือสองจื้อเหาอยู่แถวๆ ถนนชิงหลง” หลี่ฝางบอก

“ฉันจำไว้ละ”

หลินชิงชิงคิดอยู่สักพักและพูดขึ้นมาว่า: “อย่างนี้นะ พี่มีธุระต้องจัดการนิดหน่อย รีบร้อนมาก นายกลับไป ร้านขายรถมือสองจื้อเหาก่อน ดูว่านายนั่นคิดจะทำอะไรกันแน่”

“ฉันจัดการธุระตนเองเสร็จแล้วจะรีบไปหานาย” หลินชิงชิงบอก

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกเศร้าหงอยนิดๆ ตอนแรกเขานึกว่าหลินชิงชิงจะกลับไปพร้อมกับเขา แต่นึกไม่ถึง.....

“พี่ครับ เดี๋ยวค่อยไป ผมโอนเงินให้พี่นิดหนึ่งก่อน”

“ไม่ต้อง”

“ไม่ได้ เมื่อกี้ชนรถเพื่อนของพี่ ไปซ่อมก็ต้องเสียตังค์แน่นอน” หลี่ฝางเมื่อคืนแอดวีแชทของหลินชิงชิงไว้แล้ว รีบหยิบมือถือออกมาโอนเงินไปให้หลินชิงชิงสองหมื่น

“น้องชายเอ้ย บ้านนายทำเหมืองทองเหรอ รถคันนั้นซ่อมขึ้นมาก็แค่ไม่กี่ร้อย อย่างมากก็ไม่เกินหนึ่งพัน นายโอนให้ฉันตั้งสองหมื่นทำไม จะรับเลี้ยงดูพี่เหรอ!”

หลินชิงชิงเอามือหยิบจมูกของหลี่ฝาง พูดหยอกๆ หนึ่งคำ: “พี่ไม่ขอรับให้ใครเลี้ยงดูนะ เงินเดี๋ยวฉันโอนกลับไปให้”