NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1000

“คุณโจว นั่งลง！”ชายวัยกลางคนที่อายุค่อนข้างมากนั่งอยู่ตรงกลางพูดว่า “คุณใจเย็นลงหน่อย！”

คุณโจวเคลื่อนไหวอืดอาด นั่งลงไปด้วยความโมโห

“หึหึหึ ได้ยินไหม คุณต้องใจเย็นหน่อย ไม่งั้น คุณทำผมตกใจได้ ผมเป็นคนขี้ขลาด”

คนผิวดำพูดอย่างภูมิใจ เขาหันหน้า มองไปที่สาววัยรุ่นที่อยู่อีกด้านของชายวัยกลางคน

“หึ สาวสวย เดี๋ยวไปดื่มสักแก้วไหม แล้วไปนั่งที่บ้านผม โซฟาบ้านผมทั้งใหญ่ทั้งนุ่ม ……”

“มึงหุบปากเดี๋ยวนี้！”คุณโจวลุกขึ้นมาอีกครั้งด้วยความโกรธ

“โหย โหยคุณจะลิดรอนสิทธิ์ในการพูดของผมเหรอ？ไม่ได้ หัวใจผมรับไม่ได้ ผมกลัวมาก ผมจะคุยกับสถานทูต”คนผิวดำแกล้งทำเป็นหวาดกลัว

ใบหน้าขาวๆของหญิงสาวเหมือนกับน้ำค้าง ลุกขึ้นออกไปไม่พูดอะไร

นักเรียนต่างชาติคนผิวดำภูมิใจอย่างมาก คุณโจวที่โกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ หญิงสาวที่ออกไปด้วยความโมโห ชายวัยกลางคนมองฉากตรงหน้า ในใจก็ถอนหายใจแรงๆ

เขารู้ว่า ครั้งนี้ก็ไม่มีผลลัพธ์ใดๆ หลักฐานไม่พอ ถึงผู้ถูกกระทำจะตายต่อหน้าเขา เขาก็ยังไร้อำนาจ

คนกลุ่มนี้เลวมาก！

และก็เป็นอย่างที่ชายวัยกลางคนคิดไว้ ครั้งนี้ยังคงไม่มีผลใดๆ

ถึงเวลา พวกเขาก็ปล่อยคนผิวดำคนนั้นออกไป ตามองเขานั่งรถที่คนผิวดำด้านนอกสองสามคนมารับเขา หัวเราะอย่างเย่อหยิ่งแล้วออกไป

ในหัวชายวัยกลางคนมีข้อมูลของผู้ตายปรากฏขึ้นมา

จางจิ้ง นักเรียนของมหาวิทยาลัยjแห่งเมืองตง ครอบครัวลำบาก คะแนนผลการเรียนดี

เพราะว่างานสานสัมพันธ์ที่จัดขึ้นในโรงเรียนครั้งหนึ่ง จึงถูกคนผิวดำพวกนั้นทำมิดีมิร้าย เวลาสั้นๆเพียงหนึ่งเดือนก็ผ่านจุดที่หมดหวังสุดๆของชีวิตคน สุดท้ายกระโดดตึกลงมาจากหอพัก

ถึงแม้ชายวัยกลางคนจะรู้ทุกอย่าง แต่เพราะว่า“เหตุผลพิเศษ”บางอย่างกับหลักฐานไม่เพียงพอ เลยทำอะไรฆาตกรตัวจริงพวกนั้นไม่ได้！

ถึงแม้ในใจเขาจะมีความโกรธแค่ไหน สุดท้ายก็ได้แต่หมดหนทาง……

กลางดึก ผับแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า“ราตรี”

คนผิวดำตอนกลางวันคนนั้นจะควงกับหญิงสาวที่ย้อมผมสีทอง ด้านข้างมีเพื่อนคนผิวดำสองสามคนของเขา เดินตรงไปที่บาร์อย่างหลงระเริง

ตลอดทาง เดินผ่านพวกอันธพาล ผู้หญิงที่ดูนักเลงต่างก็ทักทายเขาหมด มองดูแล้วจะสนิทกับเขามาก

และยังมีสาวน้อยสองสามคนที่ย้อมผมสีทอง ใบหน้ามีแต่งหน้าจัด สวมชุดเปิดเผย

คนผิวดำหัวเราะ：“ฮ่าฮ่า ผมชอบ”

พาผู้หญิงกลุ่มหนึ่งนั่งลงในห้องส่วนตัวเล็กๆที่อยู่ใกล้ๆ บอกว่าเป็นห้องส่วนตัวเล็กๆ แต่ที่จริงแล้วก็แยกกับห้องโถงด้วยผ้าม่าน สามารถมองเห็นสถานการณ์ด้านนอกได้

และก็เช่นนี้ คนผิวดำที่ผมตั้งพูดกับคนผิวดำตอนกลางวันคนนั้นว่า：“ไคล์ คืนนี้ลูกพี่คาร์เตอร์มาที่นี่ไหม？”

ไคล์พูดว่า：“แน่นอนสิ j ยังไงคุณก็เพิ่งมาจากในประเทศ ลูกพี่คาร์เตอร์จะต้องมาต้อนรับคุณอยู่แล้ว ได้ยินว่าพาคนที่สุดยอดท่านหนึ่งมาด้วยนะ”

“อ้อ？”คนผิวดำผมตั้งที่ชื่อว่าjพูดอย่างสนใจ：“สุดยอดมาก ลึกลับไหม？”

ไคล์ทำเป็นส่ายหน้าอย่างลึกลับ ที่จริงเขาก็ไม่รู้ ได้แต่เปลี่ยนเรื่องพูดว่า：“j เป็นไงบ้าง？เทียบกับร้านกลางคืนที่เมื่อก่อนคุณไปแล้วเป็นไงบ้าง？นี่เป็นถิ่นผม ต้องการอะไรคุณบอกผมได้เลย”

“สุดยอด ไคล์ ในประเทศพวกเราหาผู้หญิงที่เป็นมิตรขนาดนี้ไม่เจอเลย”