NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1005

คนๆนี้ก็คือหลี่ฝาง ท่าเรือนี้มีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่หลายแห่ง หลี่ฝางที่ไม่อยากเปิดเผยการกระทำของตัวเองครั้งนี้ ก่อนที่จะมาตั้งใจไปหาหลิงหลงเพื่อเอาหน้ากากนี้มาใส่ “ขยะอย่างพวกคุณนี้ ปล่อยให้ผมจัดการเถอะ！”เขาพูดออกไปเสียงหม่นเหมือนประกาศออกมา

“คุณคือใคร！”

“ฆ่าเขาทิ้ง！”

พวกคนผิวดำกลุ่มนั้นไม่ใช่คนที่รับมือด้วยง่าย หลังตกใจเพียงชั่วพริบตาเดียวก็หยิบอาวุธข้างกายพุ่งมาที่หลี่ฝาง

ตอนแรกพวกเขาไม่ได้ใช้ปืน เพราะกังวลว่าเสียงปืนจะเปิดเผยตัวเองเกินไป แต่นี่ก็ทำให้พวกเขาสูญเสียความสามารถในการต่อต้านครั้งสุดท้ายไป

ตอนที่หลี่ฝางเริ่มลงมือ พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะชักปืนออกมา

เผชิญหน้ากับพวกที่ตายอย่างน่าสังเวช ใบหน้าหลี่ฝางไม่มีร่องรอยเคลื่อนไหวใดๆ เขาชินนานแล้วกับการฆ่าฟันและคนตาย

เขาเอาศพทั้งหมดมากองรวมกันอย่างใจเย็น จากนั้นหยิบขวดเล็กหนึ่งขวดออกมา ในขวดเล็กๆคือของเหลวใสสีน้ำตาลแดงอย่างหนึ่ง

หลี่ฝางเปิดขวดเอาของเหลวนี้เทไปที่ตัวของคนพวกนั้น แล้วก็มีฟองสีขาวลอยออกมาไม่หยุด

ต่อมาศพพวกนั้นก็เริ่มถูกของเหลวละลายอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นสิบกว่านาทีสั้นๆ คนที่พื้นกลายเป็นแอ่งของเหลวสีน้ำตาลแดง คนไม่กี่คนเหล่านั้นก็สูญหายไปโดยสิ้นเชิง

นี่คือส่วนผสมโลชั่นกรดโครมิกที่ความเข้มข้นสูง เรียกกันโดยทั่วไปว่าน้ำละลายศพ

ก่อนหน้านี้ตอนที่หลี่ฝางไปเอาหน้ากากจากหลิงหลง ก็ไม่ได้ปกปิดการกระทำของตัวเอง

หญิงสาวคนนั้นที่อยากจะเห็นโลกวุ่นวายเพื่อเป้ามหายของตัวเองจึงให้ของสิ่งนี้ต่อเขาอย่างตื่นเต้น บอกหลี่ฝางว่านี่คือของที่เมื่อก่อนเธอเอามาใช้ทำความสะอาดศพโดยเฉพาะ

ตอนนั้นหลี่ฝางรู้สึกแค่ว่าขนลุก ตอนนี้รู้สึกว่าของสิ่งนี้มีใช้งานได้จริงๆ

จัดการศพเสร็จ ก็หยิบกล่องเงินสองกล่องนั้นกับสินค้า หลี่ฝางฮัมเพลงออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ท่าน้ำยังคงเงียบ เหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

กล่องเงินสองกล่องนั้นไม่ใช่เงินหยวน แต่เป็นเงินดอลลาร์ เพราะว่าคังนีจะเอาไปที่ต่างประเทศ ดังนั้นเลยตั้งใจแลกมาเลยเฉพาะ

นี่กลับยิ่งเพิ่มปัญหาให้หลี่ฝางในการจัดการเงินพวกนี้ พอคิดดูแล้ว เขาเลยเอาเงินสามล้านนี้ส่งต่อให้เฉินหราน ในฐานะเป็นงบประมาณกับกิจกรรมของพวกเขา ให้พวกเขาแบ่งเป็นจำนวนเล็กๆไปแลกที่ธนาคาร เพื่อลดความเสี่ยงของการถูกเปิดโปง

ขณะเดียวกันนี่ก็เป็นการทดสอบเหมือนกัน ดูว่าจู่ๆได้เงินก้อนนี้มา พวกเขาจะทำการอย่างอื่นหรือไม่

ทิ้งเงินไว้ แล้วกำชับให้พวกเฉินหรานไปสอบถามต่อ ส่วนหลี่ฝางก็ออกไปทันที ทิ้งห้าคนไว้กับเงินสองกล่องแล้วมองหน้ากันไปมา

ส่วนกล่องสินค้านั้น กลับถูกหลี่ฝางพากลับสถานตากอากาศ ของสิ่งนี้จะทิ้งมั่วๆไม่ได้ เขาเอากลับไปให้โหจื่อทำลายล้างอย่างเฉพาะทาง ไม่เหลือไว้สักนิด

เรื่องที่เหมือนกันนี้โหจื่อทำมาไม่ใช่ครั้งสองครั้งแล้ว ถือว่าทำจนคุ้นเคย แป๊บเดียว สินค้าที่มูลค่ากว่าหลายล้านก็กลายเป็นขยะในมือของโหจื่อ