NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1007

สองสามนาทีต่อมา ก็เป็นเกาจื่อซินที่พูดคำขอบคุณอะไรพวกนั้นอีกรอบ

“ทำไมยังไม่จบอีก？คนกลุ่มนี้ก็ไม่เหนื่อยเลยเหรอ？”

ท่ามกลางฝูงชนด้านล่าง หลี่ฝางที่แต่งตัวธรรมดาไม่เป็นที่สะดุดตาก็มองเกาจื่อซินที่อยู่ด้านบนด้วยใบหน้าทำอะไรไม่ถูก

ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นว่าสาวน้อยนั้นหน้าตาสละสลวย หลี่ฝางก็หนีไปกินของด้านข้างนานแล้ว มาถึงระดับเช่นเขาในตอนนี้แล้ว กลับไม่ได้สนใจต่อสิ่งที่เรียกว่าพิธีรีตองเลยสักนิด

แน่นอนว่า ที่จริงเขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญขนาดนั้นอยู่แล้ว ก็แค่ความแข็งแรงที่แข็งแกร่งในตอนนี้ ให้ความมั่นใจเขาจนไม่สนใจสายตาคนอื่นก็เท่านั้น

รอจนตอนที่มองไปเห็นเค้กก้อนโตสุดหรูถูกเข็นออกมา สายตาหลี่ฝางเป็นประกายเล็กน้อย

“ตระกูลเกานี่เล่นเป็นเชียวนะ รอตอนวี่เฟยฉลองวันเกิดก่อน จะจัดให้เธอสักงาน！”

แป๊บเดียว เกาจื่อซินก็ตัดตามสัญลักษณ์เสร็จ เค้กทั้งหมดก็ตัดออกอย่างประณีตโดยเชฟขนมที่เตรียมไว้นาน ส่งไปยังมือของแขกเรื่อยๆ

ในที่สุดก็เห็นเกาจื่อซินหยุดคำพูดไร้สาระ หลี่ฝางจึงหาสถานที่ กินเค้กโดยรอบๆด้านไม่มีคนอยู่

งานเลี้ยงวันเกิดเช่นนี้ เหล่าลูกคนรวยที่ไปๆมาๆ แต่ละคนต่างเต๊ะท่าและสำเนียง ถือไวน์แดงแก้วหนึ่งพูดคุยกันอยู่นาน อาหารบนโต๊ะก็มองนานไม่ได้ ไม่งั้นจะถูกมองอย่างว่ามารยาท

และท่ามกลางคนพวกนี้ กลับมีหลี่ฝางที่นั่งกินของอยู่ตรงนั้นคนเดียวไม่พูดอะไร ความแตกต่างนี้เห็นได้ชัดทีเดียว

หลี่ฝางที่นั่งกินของอยู่ตรงที่ไม่มีผู้คนสนใจตรงนั้น เป็นการมีอยู่ที่ช่างสะดุดตาอย่างที่สุด

ณ ที่หนึ่งไม่ไกลจากหลี่ฝาง ชายหนุ่มที่ดูทรงพลังน้อยกว่าผู้คนรอบๆ สวมชุดดูไม่ดีนัก กำลังชี้ไปที่หลี่ฝางและคุยกับผู้หญิงข้างๆ

“คุณดูคนๆนั้นสิ ไม่รู้ว่าเข้ามาได้อย่างไร ไม่มีมารยาทเลยสักนิด น่าเสียดายกับงานที่สูงส่งเช่นนี้จริงๆ”

ถึงแม้ผู้ชายคนนี้อยากเลียนแบบท่าทางพูดไปหัวเราะไปอย่างคนรอบข้าง แต่กลับรู้สึกยิ่งเลียนแบบก็ยิ่งอัปลักษณ์ และยังมีความตลกอยู่หน่อยๆ

ยืนอยู่ข้างกายเขา คือสาวสวยหน้าตาอ่อนหวาน แค่ดูจากท่าทางที่เธอดูอึดอัดเล็กน้อยแล้วนั้น เธอก็น่าจะไม่ได้มางานเลี้ยงแบบนี้บ่อยๆแน่

ตอนนี้หญิงสาวที่ถูกกลายเป็นเจิงเจิง กำลังมองสำรวจร่างนั้นที่กินของอยู่อย่างสงสัย เธอมักรู้สึกว่าคนๆนี้มีความคุ้นเคยแปลกๆ

“เจิงเจิง คุณรออยู่ตรงนี้ก่อน ผมจะไปทักทายเพื่อนเก่าหน่อย”ตอนนี้ จู่ๆชายคนนั้นก็มีตาเป็นประกาย พูดเสร็จก็เดินไป

มองชิวหรูแฟนหนุ่มออกไปแบบนี้ ฝางเจิงเจิงจึงยืนอยู่ที่เดิมสักพักอย่างไม่มีทางเลือก ก็รู้สึกว่าไม่รู้จะทำอย่างไรดี พอคิดๆดูแล้ว จึงเดินไปที่ร่างอันคุ้นเคยนั้นก่อนหน้านี้

ตอนนี้หลี่ฝางที่กำลังกินอย่างมีความสุข จู่ๆก็มีร่างหนึ่งโผล่มาตรงหน้า ส่ายมือตรงหน้าเขา พูดอย่างไม่คาดคิดนักว่า：“หลี่ฝาง ใช่คุณไหม？”

คิดไม่ถึงว่าจะเจอคนที่รู้จักเขาที่นี่ หลี่ฝางตะลึง สำรวจผู้หญิงตรงหน้าอย่างละเอียด