NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1053

“สุดยอด!” ทุกคนต่างก็ยกนิ้วหัวแม่มือตามหลังทั้งสองคน

โอกาสที่จะได้เจอสาว ๆ เยอะแบบนี้นั้นหาได้ยากมาก ใส่ชุดแบบนี้ไป มันค่อนข้างจะ......

งานเลี้ยงในครั้งนี้ ครึกครื้นเป็นพิเศษ พนักงานนับร้อยคนกินดื่ม หยอกล้อ พูดคุยกัน จีบสาว สร้างความสัมพันธ์ คึกคักอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ส่วนหลี่ฝางและส้งหลง กลับไม่ทำอะไรเลย เพียงนั่งอยู่ตรงนั้นและทานอย่างไม่หยุด

หลี่ฝางเป็นคนที่มีโลกทัศน์สูง สาว ๆ พวกนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยสักนิด แม้แต่จางเสว่ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นสาวสวยอันดับสองของบริษัท ในสายตาของหลี่ฝางแล้วก็แค่นั้นเอง

เพราะถึงยังไง สาวสวยอันดับหนึ่งของบริษัทก็คือหยางฉงเจ้านายของพวกเขานั่นเอง

เพียงแต่ว่า โลกทัศน์ของคนอื่น ๆ ไม่ได้สูงเหมือนหลี่ฝาง

จางเสว่ที่ทั้งหน้าตางดงามอ่อนหวานทั้งร่าเริงแจ่มใส ที่ข้างกายของเธอไม่เคยขาดคนตามจีบเลยสักนิด

ยกตัวอย่างเช่นพวกโจวหมิงและหลี่เหวย ที่ได้ประจบเข้าไปหาตั้งนานแล้ว

ส่วนพวกหานจื้อเย่ถ้าไม่ไปจีบสาว ก็ไปหาพูดคุยกับเพื่อนคนอื่น ๆ

ไม่นาน ก็เหลือเพียงหลี่ฝางและส้งหลงนั่งกินดื่มอยู่ที่โต๊ะเพียงสองคน

“ทำไมคุณไม่ไปหาคุยกับสาว ๆ ล่ะ?”

เมื่อทานไปพอประมาณแล้ว หลี่ฝางก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางส้งหลง

ส้งหลงส่ายหัวกล่าว: “ไม่สนใจ”

ไม่สนใจผู้หญิงงั้นเหรอ?

เมื่อได้ยินดังนั้น จู่ ๆ หลี่ฝางก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งใจ มุมปากกระตุกเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะขยับออกห่างส้งหลง

ทันทีที่เห็นท่าทางของหลี่ฝาง ส้งหลงก็รู้เลยว่าหลี่ฝางเข้าใจผิด จึงรีบเอ่ยอธิบาย: “ผมยิ่งไม่สนใจผู้ชาย!”

“เหอะ ๆ ใช่หรือเปล่า?” หลี่ฝางหัวเราะแห้ง ๆ แต่กลับไม่ได้นั่งกลับไป

“......” ส้งหลงพูดไม่ออกเล็กน้อย เขาเองก็เป็นคนพูดไม่ค่อยจะเป็นอยู่แล้ว จึงไม่อธิบาย และเงียบต่อไป

ดูท่าทางกลัดกลุ้มของส้งหลง หลี่ฝางก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาอีกครั้ง: “ผมถามหน่อยนะ เพราะอะไรคุณถึงมาเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย? ความสามารถของคุณ ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่เลย”

ส้งหลงเงียบไปสักพัก แล้วเอ่ยตอบ: “คุณฝีมือดีกว่าผมอีก แล้วทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ?”

“อยู่ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ” หลี่ฝางฉีกยิ้ม: “อยู่พอแล้วก็จะไป”

“อ้อ” ส้งหลงตอบห้วน ๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

“อ้อใช่ ได้ยินมาว่าคุณเคยอยู่ในทีมมาก่อน? ทำไมถึงได้ออกมาล่ะ?” หลี่ฝางถามขึ้นมาอีกครั้ง

ทันทีที่ส้งหลงได้ยินหัวข้อนี้ ก็ได้เงียบไป

เพียงแค่ประโยคนี้ก็ทำให้ส้งหลงดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง เหมือนกำลังจะพูดอะไร แต่ในตอนนี้โจวหมิงกลับวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางเบิกบานใจ

“ลูกพี่ทั้งสอง ไป ไปต่อกัน พวกเราไปสนุกต่อที่ผับ!”

“งานเลี้ยงจบแล้วเหรอ?” ทั้งสองคนเอาแต่คุยกัน ตอนนี้ถึงพบว่ามีผู้คนอยู่ไม่น้อยที่เตรียมตัวจะกลับแล้ว

“ผับมีอะไรน่าไป ฉันกลับไปดีกว่า” ส้งหลงกล่าวอย่างเบื่อหน่าย

เขายังคงไม่ชินกับสภาพแวดล้อมเช่นนั้น

“โถ่ หัวหน้าส่ง ครั้งนี้กว่าผมจะนัดสาว ๆ ได้เยอะแบบนี้เชียวนะ เลขาจางก็รับปากแล้วด้วย คุณบอกว่า คุณไม่ไป มันจะไม่เสียน้ำใจผมไปหน่อยเหรอ?”

โจวหมิงกล่าวจบก็ผลักทั้งสองคนออกไปด้านนอก ไม่นาน ก็มาถึงด้านนอก และได้เห็นกับพวกหลี่เหวย และยังมีสาว ๆ อีกห้าคนหัวเราะพูดคุยกันอยู่ตรงนั้น

สายตาของพวกโจวหมิงนั้นไม่เลวเลยจริง ๆ สาว ๆ ทั้งห้าคนนั้นทั้งสาวทั้งสวย ประเภทที่ดูยังไงก็ไม่เบื่อ

หนึ่งในนั้นยังมีจางเสว่ ที่หน้าตาดีกว่าคนอื่น ๆ ในระดับหนึ่ง

เมื่อเห็นหลี่ฝางเดินออกมา ดวงตาคู่นั้นของจางเสว่ก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที พอดีกลับที่หลี่ฝางได้มองมา จางเสว่จึงได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่สงบเสงี่ยม

ในความเป็นจริงแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะโจวหมิงบอกว่าหลี่ฝางก็จะไปด้วย เธอก็ไม่มีทางที่จะรับปากหรอก

ทุกคนเตรียมที่จะออกเดินทาง เพียงแต่ว่าส้งหลงรู้สึกไม่เคยชินจริง ๆ เขาปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายยังต้องปล่อยให้เขากลับไปอยู่ดี