ในตอนนั้นเอง คำพูดนี้มันเหมือนกับฟ้าผ่าในวันที่ฟ้าสาง ที่ผ่าลงกลางหัวของคนมากมายในตระกูลซุน
คนเหล่านั้นสั่นไหวจนมึนงง คิดไม่ถึงเลยว่าหลี่ฝางจะเป็นคนลงมือกับซุนกั๋วอัน
“นี่……นี่มัน……”
เสียงของคนเหล่านั้นทุ้มต่ำลง จนท่าทีโกรธแค้นเหมือนก่อนหน้านี้หายไปหมด
“ทำไมไม่บอกให้ไปแก้แค้นแล้วล่ะ?ห๊ะ?” ท่านซุนพูดเสียงเย็นชา พลางมองคนเหล่านั้นไม่ละสายตา
คนที่ถูกท่านซุนกวาดตามอง ก็ไม่กล้ามองแววตาของท่านซุนตรงๆ ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความทำตัวไม่ถูก
เมื่อเห็นท่าทีของคนในตระกูลของตัวเอง นายท่านซุนก็ถอนหายใจอย่างไร้เสียง
“เรื่องนี้……พอแค่นี้เถอะ!”
นอกจากจะพอแค่นี้ ก็ไม่มีวิธีอื่นๆ แล้ว
ขนาดตระกูลหวางที่มีชื่อเสียง ก็ทำอะไรหลี่ฝางไม่ได้ แล้วพวกเขาตระกูลซุน จะทำอะไรได้งั้นเหรอ?
ในสถานการณ์แบบนี้ หลี่ฝางออมมืออย่างเห็นได้ชัด ไม่อย่างนั้น ถึงซุนกั๋วอันจะไม่ตาย แต่ก็ต้องพิการ ไม่มีทางเป็นเหมือนตอนนี้ ที่บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ผลลัพธ์แบบนี้ พวกเขายอมรับแล้ว!
……
“ฉันว่า ฉันไปเมื่อไหร่ถึงจะเหมาะสมล่ะ?”
“ถ้าคุณสามารถไปตอนนี้ได้ก็ดี” หลิวฮุยพูดหยอกล้อ
“ได้สิ ขอแค่คุณยอมไปกับฉันด้วย” หลี่ฝางปรายตามองหลิวฮุยพลางพึมพำเสียงเย็นชา
หลิวฮุยยิ้มอย่างอึดอัด พลางพูด “แต่คุณเองก็อย่าไปอย่างเปิดเผย เพราะมันถูกเปิดโปงง่าย เอาแบบนี้ ฉันช่วยคุณจัดบอดี้การ์ด ส่งนักธุรกิจคนหนึ่งไปเจรจาที่ญี่ปุ่น หลังจากที่คุณไปแล้วค่อยหาเวลาปฏิบัติการ”
“ต้องทำแบบนั้นด้วยเหรอ?” หลี่ฝางบ่นพึมพำด้วยความไม่พอใจ จู่ๆ ก็พูดขึ้น “ฉันไปหาคนให้ดีกว่า ไม่ต้องให้คุณลำบากหรอก”
“ห๊ะ?คุณเองเหรอ?จะ……” หลิวฮุยรีบเสนอความเห็นต่าง
“ทำไมเหรอ คุณไม่เชื่อฉันเหรอ?” จู่ๆ หลี่ฝางก็ถามด้วยใบหน้าดุดัน
“จะเป็นไปได้อย่างไร!” หลิวฮุยเปลี่ยนอารมณ์บนใบหน้า ก่อนจะหัวเราะพลางพูดออกมา
หลี่ฝางในตอนนี้ยังรื้อฟื้นความจำไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าเขาไม่คุยเรื่องความสัมพันธ์เมื่อก่อนของทั้งสองคน
หลี่ฝางพึมพำเสียงเย็นชา ก่อนจะพูด “ที่เหลือคุณจัดการเอาเถอะ ตอนนี้ฉันจะกลับไปหาคนก่อนนะ เตรียมเสร็จแล้วค่อยมาบอกคุณ”
“โอเค” หลิวฮุยพยักหน้าอย่างจนปัญญา ก่อนจะตอบตกลง
วันที่สอง หลี่ฝางไปทำงานตามปกติ
“หัวหน้าหลี่มาแล้ว!”
“อรุณสวัสดิ์หัวหน้า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง