NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1076

“มีคนมาอีกแล้วเหรอ？” หลี่ฝางนึกคิด “เหมือนว่าจะเป็นเสียงฝีเท้าของผู้หญิง”

ยังไงซะ หากไม่ใช่เพราะตั้งใจวางฝีเท้าให้เบาที่สุด ฝีเท้าของผู้ชายไม่มีทางเบาได้ขนาดนี้ได้แน่

แถมฝีเท้าที่ตั้งใจวางให้เบากับฝีเท้าที่เดินปกตินั้นแตกต่างกันอย่างมาก

ไม่นาน หญิงสาวอายุยี่สิบกว่าก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของทั้งคู่

เมื่อได้พบกับคนแปลกหน้าอย่างหลี่ฝาง แถมยังยืนอยู่ข้างริโกะ โคมุระ สีหน้าของหญิงสาวเผยความไม่ประสงค์ดีขึ้นมาทันที

หลี่ฝางที่ได้ดูประวัติของทุกคนในตระกูลโคมุระมาแล้ว เขารู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวตรงหน้าคือเอโกะ โคมุระพี่สาวคนรอง

“ริโกะ ผู้ชายคนนี้คือใคร ทำไมแกถึงได้กล้าขัดคำสั่งของคุณพ่อ พาเขากลับมาที่บ้านโดยพลการ?” เอโกะ โคมุระสำรวจหลี่ฝาง ก่อนที่จะกล่าวกับริโกะ โคมุระอย่างเย็นชา

“เขาชื่ออาสึกะ เป็นเพื่อนของฉัน เมื่อสักครู่เขาช่วยฉันจัดการขับไล่โยตะ!” แม้ริโกะจะโต้แย้ง แต่กลับไม่กล้าแม้แต่จะแหงนหน้าขึ้นประจันหน้าพี่สาวด้วยซ้ำไป

“งั้นเหรอ？ ฮ่าฮ่า” เอโกะไม่วายที่จะสำรวจเสื้อผ้าการแต่งกายบนร่างของเขาที่สุดแสนจะธรรมดา

โยตะที่วันๆ ไม่ทำอะไร ฟังแล้วเหมือนว่าจะมีความร้ายกาจสักหน่อย สำหรับคนธรรมดาแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับจอมวายร้าย แต่กลับไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอ

สำหรับเธอ การแต่งกายของหลี่ฝางบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ชนชั้นสูงอะไร เพียงแค่มีฝีมือการต่อสู้เท่านั้น ไม่มีอะไรน่ายกย่องเลยแม้แต่น้อย

“ใช่สิ งานเลี้ยงน้ำชาพรุ่งนี้แกอย่าทำให้คุณพ่อเสียหน้าเชียวนะ ทางที่ดีหาผู้ชายที่เหมาะสมจะดีกว่านะ ไม่เช่นนั้น ……” เธอไม่วายเหลือบตาจับจ้องหลี่ฝาง ก่อนหันหลังกลับเดินขึ้นบันได

กับน้องสาวคนละแม่แบบเธอ ไม่ว่ายังไงเธอก็รู้สึกดูถูก

เพราะมารดาของริโกะเป็นเพียงนางระบำเท่านั้น ในตอนนั้นเธอได้คลอดริโกะออกมาเมื่อตอนบิดาของเธอโนะชิมะ โคมุระสมัยยังเป็นหนุ่มเจ้าชู้

หลังจากนั้นเธอได้เงินก้อนโตจากโนะชิมะ โคมุระ แถมยังทิ้งริโกะที่เพิ่งคลอดได้ไม่นานเอาไว้ที่ตระกูลโคมุระ หนีไปพร้อมกับเงินก้อนโต

เพราะงั้นตั้งแต่เกิดมาริโกะจึงไม่มีใครชอบเธอเลย แม้แต่โนะชิมะ โคมุระเอง ก็เย็นชากับเธอ ไม่ห่วงใยเธอ

ส่วนมิเอะ โคมุระและเอโกะ โคมุระพี่สาวสองคนนี้ กดขี่ข่มเหงกลั่นแกล้งเธอสารพัดตั้งแต่เด็ก

เอโกะเองก็จ้องมองริโกะไม่สามารถข้องเกี่ยวกับชนชั้นสูง วันๆ ได้แต่อยู่กับพวกกระจอก ถูกบิดาลงโทษเพราะขายขี้หน้าด้วยความสุข

เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูอย่างแรงจากชั้นบน ริโกะส่งสายตารู้สึกผิดไปทางหลี่ฝาง

ยังไงซะตั้งแต่เธอเกิดมาก็ประสบกับเหตุการณ์นี้มานาน ผ่านไปสิบกว่าปี เธอชินชาซะแล้ว

หลี่ฝางตอบโต้ริโกะด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน พลันลอบถอนหายใจ

เด็กสาวอายุสิบกว่าปีแบบนี้ โตมาขนาดนี้ไม่รู้ว่าต้องแบกรับในสิ่งที่ช่วงวัยของเธอไม่ควรได้ประสบมามากมายขนาดไหน

นี่เป็นประโยคจากใจหลี่ฝาง และเขาค้นพบว่า เมื่อได้ฟังประโยคของเขา ริโกะเหมือนว่าจะสั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ก็เท่านั้น

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคิดที่จะตอบโต้ แต่เธออ่อนแอเกินไป และเธอไม่มีแม้กระทั่งวิธีที่จะทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้นด้วยซ้ำไป

“คุณอาสึกะ ฉันช่วยคุณทำแผลเสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวฉันจะไปส่งคุณ”

จบประโยค ริโกะจึงเดินออกไป

ส่วนหลี่ฝางในตอนนี้ แผนการบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว

โนะชิมะ โคมุระไม่อยู่บ้าน บางทีนี่อาจเป็นโอกาสที่ดี

หากได้เบาะแสอะไรมาบ้าง เขาก็ไม่ต้องเสียเวลามากมาย

เมื่อคิดได้อย่างนั้น หลี่ฝางแอบออกไปจากห้องของริโกะ เตรียมแอบสำรวจห้องของโนะชิมะ โคมุระ

ภายใต้ความช่ำชองของเขาต่อการก่อสร้างของญี่ปุ่น หลี่ฝางเล็งเป้าไปที่ห้องหนึ่งอย่างรวดเร็ว