NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 109

บทที่109 แฟนเก่าของถังหยู่ซวน

“ทำไมต้องรอให้ถึงเที่ยงของวันพรุ่งนี้ด้วยล่ะ？” หลี่ต๋าคางถามด้วยความสงสัย

“ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม” หลี่ฝางทิ้งความสงสัยเอาไว้ ก่อนจะลงจากตึกไป

เมื่อมาถึงเคาน์เตอร์Recalling the past หลี่ฝางให้ลุงเฉียนเรียกทุกคนมารวมตัว

หลังจากที่คนครบแล้ว หลี่ฝางก็ตบบ่าของถังหยู่ซวน พลางพูดว่า： “ฉันจะประกาศเรื่องหนึ่ง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาคือผู้จัดการของRecalling the past”

“เขาชื่อถังหยู่ซวน เป็นพี่น้องของฉันเอง！”

ถังหยู่ซวนเพิ่งจะดื่มน้ำไป เมื่อได้ยินคำนี้ ก็สำลักน้ำออกมา

“หลี่ฝาง คุณกำลังล้อเล่นกับฉันอยู่หรือเปล่า？” ถังหยู่ซวนเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองหลี่ฝางด้วยความตะลึงงัน

“ทำไม คุณไม่อยากทำเหรอ？”

“ฉันเต็มใจ แต่ฉันไม่มีความสามารถ ฉันไม่มีประสบการณ์การจัดการ จะมาเป็นผู้จัดการให้บาร์ของคุณได้อย่างไร ถ้าเกิดว่าฉันทำให้บาร์เจ๊งไปจะทำอย่างไร？” ถังหยู่ซวนพูดขึ้นด้วยความกลัว

“ไม่เป็นไร ยังมีลุงเฉียน ช่วงแรกคุณไม่ต้องทำอะไรเลย คุณแค่อยู่ในตำแหน่งนี้ คุณเรียนรู้งานจากลุงเฉียนไป คุณคิดว่าตัวเองทำได้เมื่อไหร่ ค่อยวางแผนแล้วบริหารงานในบาร์นี้”

เมื่อหลี่ฝางพูดจบ ก็แนะนำกับลุงเฉียนให้รู้จักถังหยู่ซวน

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็แยกย้าย

ถังหยู่ซวนยังไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่： “หลี่ฝาง คุณจะให้ฉันเป็นผู้จัดการของบาร์จริงๆ เหรอ？”

“ใช่สิ เมื่อครู่คุณไม่ไปหาจางปิงปิงแล้ว เพราะรู้สึกน้อยอกน้อยใจใช่ไหมล่ะ？”

“ในใจของคุณไม่มีความกล้าเลย และคิดว่าตัวเองนั้นไม่ใช่คนที่จะประสบความสำเร็จอะไร ถึงจะขับรถปอร์เช่ไปหาเธอ ก็รู้สึกว่าเป็นการหลอกตัวเองและคนอื่นก็เท่านั้นเอง”

“ก่อนหน้านี้ฉันก็เป็นเหมือนคุณนี่แหละ จิตใจไม่แข็งแกร่งพอ”

“ดังนั้น คุณเลยให้ฉันเป็นผู้จัดการของบาร์เหรอ？” ถังหยู่ซวนถามขึ้น

“ใช่ ตอนนี้คุณเป็นผู้จัดการของบาร์แล้ว เป็นคนที่มีฐานะมีตัวตนแล้ว ถือว่าเป็นคนที่ประสบความสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว” หลี่ฝางหัวเราะ พลางพูดว่า： “ทำไม ยังไม่พออีกเหรอ？”

ถังหยู่ซวนส่ายหัว： “ให้เวลาฉันเคยชินกับมันหน่อย”

“บาร์ใหญ่ขนาดนี้ ต่อไปจะให้ฉันเป็นคนบริหารเหรอ？” ถังหยู่ซวนมองไปรอบๆ แววตาก็ส่องประกาย

เพียงไม่นาน ถังหยู่ซวนก็เปลี่ยนจากคนล้างรถ มาเป็นผู้จัดการในบาร์ ตัวตนของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่

หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ จู่ๆ ถังหยู่ซวนก็ได้รับโทรศัพท์จากที่บ้าน

หลังจากวางสายไป สีหน้าของถังหยู่ซวนก็ดูสับสนเป็นอย่างมาก

หลี่ฝางถาม： “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ？”

“จำคำที่ตู้เฟยเคยพูดที่โรงพยาบาลได้ไหม？” ถังหยู่ซวนถาม

“คำพูดไหนเหรอ？”

“เขาบอกว่าบริษัทส่งของที่พ่อฉันทำงานอยู่นั้นร่วมงานกับครอบครัวของพวกเขา ตอนนั้นเขาเอาพ่อของฉันมาขู่ ให้ฉันหักหลังคุณ” ถังหยู่ซวนพูดขึ้น

“ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง พ่อของฉันถูกบริษัทส่งออกไล่ออกแล้ว แถมยังไม่ให้เงินเดือนอีกด้วย” ถังหยู่ซวนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

หลี่ฝางกลับไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย： “ไม่เป็นไรหรอก เงินเดือนหายไปแล้วก็ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวฉันหาให้พ่อคุณเอง”

“ฉันยังพูดไม่จบพูดจบ แต่เมื่อพ่อฉันเพิ่งจะถูกไล่ออก ก็ถูกโจวเจ๋พาไปในบริษัทของพวกเขา นอกจากนี้ยังให้เป็นหัวหน้าผู้จัดการด้วย เงินเดือนสามหมื่น แถมยังไม่ต้องทำอะไรอีก พูดอีกอย่างก็คือไปนั่งๆ นอนๆ ฟรีๆ”

ถังหยู่ซวนเหม่อไป： “หลี่ฝาง คุณว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ทำไมอยู่ดีๆ โจวเจ๋ถึงทำดีกับพ่อฉันล่ะ？”

หลี่ฝางหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร โจวเจ๋ต้องคิดว่าถังหยู่ซวนเป็นลูกชายของเศรษฐีลึกลับแล้วแน่นอน

เมื่อเป็นแบบนี้ ก็หมายความว่า แผนการสลับตัวของหลี่ฝางนั้น สำเร็จแล้ว

ในตอนนั้นเอง โจวเจ๋โทรหาถังหยู่ซวน ถามว่าเขาอยู่ที่ไหน？

ถังหยู่ซวนตอบ： “พี่โจวฉันอยู่ที่บาร์ คุณจะมาเมื่อไหร่？”

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” โจวเจ๋พูดขึ้น

หลังจากวางสายไป หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนพลางพูดว่า： “คุณไม่ต้องพูดจาเกรงใจอะไรโจวเจ๋ขนาดนั้นหรอก ทำกับเขาให้มันน้อยลงหน่อย”

“จะทำแบบนั้นได้อย่างไร เขาเพิ่งให้งานดีๆ กับพ่อฉันนะ ถ้าเกิดว่าฉันทำไม่ดีกับเขา เขามาบีบพ่อฉันออกจะทำอย่างไรล่ะ？” ถังหยู่ซวนพูดด้วยความกังวล

“ถังหยู่ซวน คุณเชื่อฉันไหม？” หลี่ฝางถามขึ้น

“ฉันไม่เชื่อได้เหรอ？”