NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1108

“คนที่ฉันด่าคือคนจอมโอ้อวดอย่างแก! ไม่พอใจก็ฝืนทนเอาไว้ซะ!”

“ด่าแกงั้นเหรอ? ฉันล่ะอยากจะอัดให้สักหมัด! กล้าไม่ไว้หน้านางฟ้าของเรา กล้าตัวต่อตัวกับกูไหม!”

“รีบไสหัวไปซะ อย่าปรากฏตัวขึ้นที่นี่อีก!”

“อย่าให้เจอนะ ไม่งั้นถ้าเจออีกครั้งจะอัดให้เละเลย!”

แต่ละข้อความที่ถูกปัดขึ้น ทำให้สีหน้าของฟางหยู่ถงบูดบึ้ง

“ไอ้พวกน่าสงสาร” หลี่ฝางส่ายหน้า

น่าเสียดาย ที่เขาอัดคนผ่านออนไลน์ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะทุบคนพวกนี้คนละหนให้ได้

ทว่าประโยคของหลี่ฝาง ทำให้นักเลงคีย์บอร์ดก่นด่าหนักยิ่งกว่าเก่า คำหยาบคายแต่ละคำ ปิดบังหน้าจอเกือบทั้งหมด

“ฮ่าๆ ……” หลี่ฝางจ้องมองหน้าจอที่หนาแน่นไปด้วยข้อความ เกิดโมโหขึ้นมา ทันใดนั้นก็เกิดคิดวิธีกลั่นแกล้งให้เจ้าคนพวกนี้โมโหหนัก

ฟางหยู่ถงในตอนนี้ตกอกตกใจทำอะไรไม่ถูกกำลังคิดหาวิธีที่จะทำให้หลี่ฝางและผู้ชมใจเย็น ทันใดนั้น ก็ได้พบกับใบหน้าของหลี่ฝางยื่นเข้ามาใกล้

ต่อมา ความรู้สึกอุ่นร้อนแผ่ซ่านเข้ามาในริมฝีปาก

หน้าจอแทบระเบิด

“ไม่! ไม่~~~~”

“มีดกูอยู่ไหน? กูจะสับมันให้เละเป็นโจ๊ก!”

“นางฟ้าของฉันแปดเปื้อนแล้ว! ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว!”

“ฉัน……ฉันไม่รู้ว่าควรจะอิจฉาใครดี……”

ไม่เพียงแต่หน้าจอเท่านั้นที่ระเบิด เหล่าแฟนคลับในไลฟ์เองก็ระเบิดเช่นเดียวกัน เพราะไม่รู้ว่าใครที่อยากรู้อยากเห็นที่กดของขวัญอย่างบ้าคลั่ง ดึงดูดความสงสัยของผู้คนให้เข้ามาดู หลังจากนั้นบุคคลที่กดของขวัญเพิ่มมากขึ้นต่อเนื่อง ผู้ชมพุ่งทะยานขึ้นเป็นหลักสิบล้าน

ฟางหยู่ถงและบอดี้การ์ดอีกสองคนตกตะลึง ไม่คาดคิดเลยว่าหลี่ฝางจะทำแบบนี้

หลังจากนั้นบอดี้การ์ดทั้งสองได้สติกลับคืนมา เกิดคลั่ง พุ่งเข้าไปคำรามใส่หลี่ฝางด้วยความโมโห “หยุดนะ……ถอนปากแกออก!”

หลี่ฝางปล่อยฟางหยู่ถง หัวเราะใส่กล้องอย่างได้ใจ รอยยิ้มที่โอหัง แทบทำให้ผู้ชมเหล่านั้นปาโทรศัพท์ทิ้ง

ทว่าน้ำเสียงที่เบาราวกับแมลงวันของฟางหยู่ถงดังขึ้นที่ใบหูของหลี่ฝาง “ฉัน……จูบแรกของฉัน……”

เมื่อเห็นขอบตาที่แดงก่ำของฟางหยู่ถง ในหัวของหลี่ฝางเกิดเสียงดัง “วิ้ง”

เมื่อสักครู่มัวแต่คิดเอาคืนแฟนคลับ จนลืมสิ่งเหล่านี้ไปเลย!

เป็นความผิดของพวกนักเลงคีย์บอร์ดไร้มารยาทพวกนั้นแท้ๆ

“คือว่า……เธอจูบฉันคืนแล้วเราหายกันได้ไหม?” หลี่ฝางกล่าว

“โอ๊ยๆ! ฉันจะบ้าตาย!”

“ไอ้บ้านี่มันไร้ยางอายชะมัด! ฉันให้ของขวัญร้อยชิ้น! ใครที่อยู่ใกล้มันช่วยตีขามันให้หักที!”

“ฉันก็ให้ของขวัญร้อยชิ้นตีขาอีกข้างของมันให้หักที!”