NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1148

เจิ้งชิงส่ายหน้าแผ่วเบากับประโยคของหลี่ฝาง พร้อมกล่าว “ตระกูลเจิ้งออกหนึ่งร้อยล้าน เงินสดของข้าน้อยรามือ เรื่องนี้ก็ถือว่าผ่านไปแล้ว”

เจิ้งเหวินซิงที่เป็นคนในตระกูลเจิ้ง ไม่มีทางที่จะยกเขาให้กับหลี่ฝาง ไม่เช่นนั้นก็เท่ากับตบหน้าตัวเองงั้นเหรอ?

เจิ้งเหวินซิงที่อยู่ด้านหลังปากสั่น

เริ่มแรก เขาตั้งรางวัลค่าหัวของหลี่ฝางที่สองร้อยล้าน แถมตอนท้ายยังขึ้นเป็นห้าร้อยล้าน ตอนนี้ปู่ของตนออกหนึ่งร้อยล้านจะทำให้หลี่ฝางพอใจได้อย่างไรกัน?

เจิ้งชิงที่เผชิญกับหลี่ฝางไม่หวั่นไหว จึงคิดว่าหนึ่งร้อยล้านคงจะน้อยไป จึงได้แต่ขึ้นราคา “ห้าร้อยล้าน!”

หลี่ฝางยังคงนิ่งเฉยเช่นเคย

เขาต้องการให้เจิ้งเหวินซิงตาย เพราะฝ่ายตรงข้ามต้องการชีวิตของเขา ในเมื่อนับชีวิตเข้ามาแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องจะที่ตีค่าได้ด้วยเงินทอง

ในเวลานี้ ปรมาจารย์ถังที่นิ่งเงียบมาตลอด ก็ปริปากพูด “ข้าน้อยคือหลี่ฝางใช่ไหม ปรมาจารย์หลี่?”

เมื่อประโยคนั้นหลุดออกมา ทุกคนในงานต่างตกตะลึง

ทุกคนในงานต่างก็เป็นชนชั้นสูง ชื่อเสียงของหลี่ฝางนั้นเคยได้ยินอยู่แล้ว

“กระผมถังโจว ปรมาจารย์หลี่ไม่ทราบว่าเคยได้ยินบ้างไหม” ถังโจวกล่าวอย่างเชื่องช้า

“เกินกำลังภายในสู่แดนเต๋า คุณมีอะไรจะพูดไหม?” หลี่ฝางหรี่ตา

อย่างไรซะ ข่าวคราวที่เขาจะมาเมืองตงนั้น ไม่ได้ทำการปกปิดแต่อย่างใด หลิวฮุยที่รู้อยู่แต่แรกได้รั้งเขาเอาไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

เมื่อรู้ตัวว่าการรั้งของเขานั้นไร้ผล หลิวฮุยที่ไร้หนทางจึงนำข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเจิ้งให้กับหลี่ฝางและหวังว่าหลี่ฝางจะไม่ทำให้เกิดเรื่องใหญ่

ในนี้ก็มีถังโจวที่อายุสี่สิบห้า ก็ได้เป็นกำลังภายในแปดสิบเข้าสู่แดนเต๋านักรบมากฝีมือ

“กระผมกับศิษย์น้องเจิ้งรู้จักกัน เมื่อสมัยหนุ่มกระผมอายุมากกว่าเขาสี่ปี เขานับผมเป็นศิษย์พี่ เรื่องในวันนี้กระผมไม่ยุ่งเกี่ยวไม่ได้”

ถึงโจวส่ายหน้ากล่าว “ปรมาจารย์หลี่ชีวิตมีแต่มองไปข้างหน้า แม้คนได้ล้มตายไปมากมาย แต่คนที่มีชีวิตอยู่อย่างไรก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป แก้แค้นกันไปมาเมื่อไหร่จะจบสิ้น ไม่อย่างนั้นจะเปลี่ยนวิธีอื่นเพื่อคลี่คลายความบาดหมางนี้ได้”

หลังจากที่รู้ว่าคนตรงหน้าคือหลี่ฝาง เจิ้งชิงก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่มีทางจบง่ายๆ แน่ จึงให้ราคาที่สูงส่ง

ราคานี้เป็นราคาที่เงินสดที่สูงที่สุดที่ตระกูลเจิ้งจะให้ได้

ทรัพย์สินและกระแสเงินสดเป็นคนละเรื่อง ตระกูลเจิ้งมีทรัพย์สินที่หนาแน่น แต่กระแสเงินสดนั้นมีจำกัด

เมื่อได้ยินตัวเลขนั้น ทุกคนในงานก็ต่างตกตะลึง เงินสดจำนวนมากขนาดนี้ จะมีใครมากมายที่ไม่ตาร้อน

เมื่อได้ยินคำของเจิ้งชิง ปฏิกิริยาของหลี่ฝางนั้นก็เยือกเย็นมากกว่าเดิม

“ผมบอกแล้ว ว่าถ้าไม่ตายก็ไม่รามือ”

เจิ้งชิงและถังโจวสบสายตากัน เหมือนว่าต่างฝ่ายต่างได้เห็นความลำบากใจของอีกฝ่าย

เจิ้งเหวินซิงเองก็ได้เห็นสิ่งนี้เช่นเดียวกัน พลันคุกเข่าลงอย่างหวาดผวา พร้อมกล่าวเสียงหลง “ปู่ผมยังหนุ่ม ผมยังเปลี่ยนตัวเองได้ ผมยังไม่อยากตาย!”