NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1161

ในขณะนั้น ภายใต้การจับตามองของคนในงาน ในมือของหลี่ฝางก็ค่อยๆ รวมพลังงานจนเกิดมีดเล่มเล็กขนาดเท่าฝ่ามือ

ทันใดนั้นก็มีคนจำได้ ว่ามีดเล่มเล็กนั้นกับมีดเล่มที่สับภูเขาแยกออกจากกัน มันเหมือนกันเปี๊ยบ แต่แค่หดเล็กลงมาหลายเท่าแค่นั้น

เมื่อเห็นภาพนี้ ก็มีคนอยู่สองคนขยับพร้อมกัน

คนนึงคือหลิวฮุย เขากระโดดขึ้นไปบนเวทีสูง และกดไหล่ของหลี่ฝางไว้ อยากให้เขาได้สติกลับมา

แต่ว่าไม่รอให้เข้าประชิดตัวหลี่ฝาง หลิวฮุยก็รู้สึกได้ถึงพลังงานที่น่ากลัวสุดขีดบางอย่าง บินพุ่งเขามาที่ตัวเขา และกระแทกลงไปกับพื้น ทันใดนั้นพื้นก็แตกด้วยรอยแตกในแนวรัศมีที่นับไม่ถ้วน

อีกคนคือส้งหมิง เข้าพุ่งออกไป ออร่าแผ่กระจายไปทีละชั้น พลังทั้งหมดหดลงไป เตรียมตัวสกัดกั้นการโจมตีของหลี่ฝางที่จะโจมตีออกมาเมื่อไหร่ก็ได้

ขณะที่เข้าพุ่งตัวเข้าไป มีดเล็กในมือหลี่ฝางก็บินออกไป พอดีกับที่ส้งหมิงเข้ามาบังไว้

วินาทีต่อมา ก็มีเสียงที่คมชัดของทองและเหล็กประสานกัน ออร่าของส้งหมิงถูกทะลุทะลวงทันที จากนั้นร่างกายของเขาก็ถูกเจาะทะลุไปพร้อมกัน การสกัดกั้นของเขาดูเหมือนจะไม่เกิดผลเลย！

“อั่ก！” ส้งหมิงกระอักเลือดสดๆ ออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เขาคิดไม่ถึง ว่าเขาป้องกันสุดกำลัง เขายังไม่สามารถหยุดการโจมตีแบบสบายๆ ของหลี่ฝางได้เลยด้วยซ้ำ

ยังดีที่ว่า มีดนั้นแทงถูกซี่โครงของเขา ไม่ใช่บาดแผลที่เป็นอันตรายถึงชีวิต ด้วยพละกำลังอันทรงพลังของปรมาจารย์กำลังภายใน เขาจึงไม่ตาย

ส่วนมีดเล่มเล็กหลังจากที่ทะลุผ่านร่างส้งหมิงไปแล้ว จู่ๆ ก็หยุดกลางอากาศ จากนั้น ก็ค่อยๆ สลายหายไป

และสิ่งที่สลายหายไปพร้อมกัน ก็ยังมีพลังงานอาฆาตที่ปกคลุมไปทั่วทั้งห้องโถงนี้

จากนั้น หลี่ฝางก็พูดอย่างเบาๆ ด้วยน้ำเสียงล้าๆ และไม่แยแส： “ลุกขึ้นเถอะ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ในใจของจางหมิงเจ๋ก็รู้สึกราวกับรอดพ้นมาจากความตาย และพูดไปทางหลี่ฝางรัวๆ ： “ขอบคุณมากครับคุณหลี่ ขอบพระคุณมากครับคุณหลี่！”

เขาพูด พลางรีบลุกขึ้น ไม่แม้แต่จะสนใจเช็ดเลือดบนหน้าผาก และลากคนในครอบครัวรีบวิ่งออกจากโรงแรมไป

ในตอนนั้นไม่มีใครสนใจการจากไปของจางหมิงเจ๋ ทุกคนค่อยๆ รู้สึกโล่ง รู้สึกว่าตนรอดแล้ว

เพียงชั่วพริบตาหลี่ฝางก็พุ่งเข้าไปปรากฏตัวด้านหน้าส้งหมิง และพยุงส้งหมิงที่อ่อนแอเล็กน้อย พลางมองท่าทีตอนกระอักเลือดของเขา และพูดอย่างรู้สึกขอโทษ： “ขอบคุณนะ”

โชคดีที่ส้งหมิงมาป้องกันเอาไว เขาถึงไม่ได้ลงมือฆ่าคนไปจริงๆ

ไม่อย่างนั้น ขอแค่ฆ่าไปคนแรก แรงอาฆาตก็จะปะทุออกมา เกรงว่าถึงตอนนั้น คนที่อยู่ในห้องโถงนี้คงจะไม่มีชีวิตรอดไปแม้สักคนเดียว

“งานเลี้ยงครั้งนี้สิ้นสุดแล้ว” หลี่ฝางลุกขึ้น และพูดอย่างเย็นชา

ในตอนนี้ส้งหมิงและหลิวฮุยต่างได้รับบาดเจ็บ งานเลี้ยงครั้งนี้หลี่ฝางไม่มีอารมณ์จัดต่อไปแล้ว

“ฉันพานายไปส่งโรงพยาบาล”

พูดประโยคนี้จบ หลี่ฝางก็พาส้งหมิงกับหลิวฮุยออกไป

เหลือเพียงกลุ่มคนในห้องโถงที่ยืนมองหน้ากัน สุดท้ายก็ยิ้มเจื่อนๆ อย่างไร้หนทาง

แม้แต่ปรมาจารย์กำลังภายในก็เกือบถูกฆ่าภายในวินาทีเดียว แบบนี้เป็นพละกำลังที่น่ากลัวจนพวกเขาไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ และเป็นอีกครั้งที่ทำทุกคนช็อก

……