NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1169

เพียงแค่ฟังชายชราพูดถึงผู้อาวุโส ทั้งยังแสดงท่าทีที่เคร่งขรึม หลี่ฝางถึงกับอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นนำแฟ้มเอกสารที่ชายชราเปิดออกดู

“นี่คือไฟล์ที่คุณไปดึงมาในตอนแรก ตอนนี้คุณสามารถดูได้แล้ว”

“ฮะ นี่คืออะไร??” หลี่ฝางรู้สึกประหลาดใจ

“เหอะ ๆ ไม่รู้ว่านายเคยได้ยินเรื่องแผนการสงครามดวงดาวหรือเปล่า” ผู้อาวุโสอุบอิ๊บไว้ แล้วก็หัวเราะออกมา

“ว่าไงนะ!?”

หลี่ฝางไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้อาวุโสพูด แต่ก็พอนึกอะไรได้บางอย่าง

“ก่อนหน้านี้ผมเองก็เคยได้ยินมาบ้าง เป็นเรื่องที่พึ่งเกิดได้ไม่นานนี่เองหรือ? ว่ากันว่าบางประเทศได้รับยานอวกาศจากสิ่งมีชีวิตต่างดาว หลังจากนั้นก็ได้นำมาวิจัยต่อ แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย หลังจากนั้นโครงการก็ได้หยุดชะงักไป ใช่แผนการนี้หรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว มันก็คือเรื่องนั้นล่ะ นายเองก็รู้มาบ้างสินะ” ชายชราถอนหายใจช้าๆ “แต่นายทายถูกแค่ครึ่งเดียว ตั้งแต่นั้นมาพวกเขาไม่คิดที่จะหยุดแผนการนี้ มิฉะนั้น ทำไมนายถึงคิดว่าพวกเขาพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงหลายปีที่ผ่านมา”

เมื่อหลี่ฝางได้ยินเรื่องนี้ เขาถึงกับตกตะลึง

“ระดับของเทคโนโลยีที่สูงขึ้น ยิ่งให้ผลงานวิจัยมากขึ้น อันที่จริงพวกเขาพัฒนาได้ช้ามาก พูดตรงๆ ก็คือระดับเทคโนโลยียังไม่ถึงขั้น”

"อันที่จริงไม่ใช่แค่ประเทศมหาอำนาจเท่านั้นที่ทำสิ่งนี้ แต่ทุกประเทศกำลังทำสิ่งนี้เช่นกัน ท้ายที่สุด ต่างคนไม่อยากให้ประเทศตัวเองล้าหลัง นี่คือความจริงเบื้องหลังการถูกทำร้าย ฉันคิดว่านายน่าจะเข้าใจ..."

“สำหรับแผนของประเทศเรานั้นเรียกว่าพิมพ์เขียวชั่วคราว ซึ่งแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ "

หลี่ฝางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับ "เวรเอ่ย นอกจากมนุษย์แล้ว เป็นไปได้ไหมว่ามีสิ่งมีชีวิตจากอารยธรรมอื่น"

“ใครจะไปรู้ ก็คงมีอยู่นั้นล่ะ แต่เราไม่เคยเจอ ดังนั้นคงให้คำตอบที่แน่นอนกับนายไม่ได้”

หลี่ฝางพยักหน้าและฟังพูดผู้อาวุโสพูดต่อว่า “งั้นนายก็บอกฉันว่าแผนของเราคืออะไร?”

“ผมจะบอกคุณแล้วกัน” ผู้อาวุโสพูดอย่างช้า ๆ หลังจากจิบชา “หลัก ๆ จะแบ่งออกเป็นหลายส่วน ส่วนแรกคือแหล่งพลังงาน นายคงเข้าใจอยู่บ้างนะ?”

หลี่ฝางพยักหน้าเล็กน้อย อันที่จริงเขาเคยเรียนรู้จากคนคนนี้ จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่เข้าใจเรื่องนี้

หลี่ฝางเงียบไปสักพัก หากพลังของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีก้าวหน้าไปถึงระดับนั้นจริงๆ ถึงตอนนั้นคงน่ากลัวน่าดู หลี่ฝางไม่กล้าแม้แต่จะคิด

แต่ หลี่ฝางก็ยังรู้สึกว่า หากอยากก้าวไปเส้นทางนี้ มันต้องเป็นเส้นทางที่ทุกข์เข็ญมาก

ในช่วงเวลาสั้น ๆ มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย หลี่ฝางแม้จะหวาดหวั่น แต่ก็ไม่ได้กลัวมากไป

ผู้อาวุโสพูดต่อ: “ส่วนที่เหลือคือร่างกายของมนุษย์เช่นเดียวกับการดัดแปลงพันธุกรรม หากมนุษย์ธรรมดาสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้โดยปราศจากการฝึกฝน นายคิดดูสิ แบบนั้นมันจะเยี่ยมไปเลยไหมล่ะ?”

“แม้ว่าการดัดแปลงยีนจะยากลำบาก แต่ทุกคนต่างไม่ปล่อยวางไป ท้ายที่สุดแล้วหากมันสำเร็จ ผลของมันก็คงน่าทึ่งไม่น้อย”

“นายลองคิดดูสิ โอกาสที่คนธรรมดาจะกลายเป็นนักรบจะมีมากแค่ไหนเชียวโอกาสก็น้อยมาก แต่หากแผนนี้สำเร็จนายเองก็ลองจินตนาการดูเอาเองสิ”

หลังจากที่ผู้อาวุโสพูดจบ เขาก็จิบชาอีกครั้ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจ และบนใบหน้าที่แก่ชรานี้เหมือนกับว่าเขาทำสำเร็จไปแล้ว

ตอนนี้ หลี่ฝางเข้าใจคร่าวๆ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น