ชิวคุนจ้องมองชาวต่างชาติที่สูงกว่าตนเกือบครึ่ง ได้แต่พยักหน้าอย่างยอมรับชะตากรรม เขาไม่กล้าปฏิเสธ เขามั่นใจว่าหากเขาปฏิเสธข้อเสนอของคนผิวดำ เขาก็จะต้องไปพบเจอยมทูตแน่
“ถือว่าแกเป็นคนเข้าใจได้ง่าย กินไอ้นี่ลงไปซะ” ไม่รู้ว่าโจนีไปเอาก้อนสีดำขลับมาจากไหน กลิ่นค่อนข้างฉุน “เนื้อ” ให้ตรงหน้าของเขา
เมื่อเห็นเนื้อก้อนสีดำนี่ ชิวคุนเกิดต่อต้าน แต่ภายใต้ความดุดันของทั้งสาม เขาได้แต่กัดฟันยัดชิ้นเนื้อเข้าปาก
กลิ่นอายที่ฉุนจัดของมันแทบจะทำให้เขากระอักเข้าอาหารที่ทานเข้าไปข้ามคืนออกมา ในขณะที่เขาคิดที่จะคายเนื้อออกมา คนผิวขาวกลับยัดเนื้อเข้าไปในปากของเขา
เมื่อกลืนเนื้อลงไป ชิวคุนก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างแสบร้อน เสมือนกับกลืนน้ำกรด ความเจ็บปวดทรมานแบบนี้เขาไม่สามารถทนได้ พลันกุมท้องเกลือกกลิ้งไปทั่วพื้น
เสียงโอดครวญของชิวคุนค่อยๆ เบาลง จนท้ายที่สุดกลายเป็นถ่านสีดำไปทั้งตัว
“ถุย ดูเหมือนว่าจะล้มเหลวอีกแล้ว ไร้ประโยชน์สิ้นดี” โจนีเหลือบมองชิวคุนที่อยู่บนพื้นอย่างรังเกียจ ยกฝีเท้าขึ้นคิดที่จะเดินออกไป
แต่คนผิวดำกลับไปคิดที่จะไป ทว่ายืนจ้องชิวคุนอยู่อย่างนั้น
“ลูกพี่ใหญ่ รออะไร? เขาตายไปแล้ว เราไปหาเป้าหมายใหม่เถอะ” โจนีเห็นว่าเขาไร้การเคลื่อนไหว จึงกล่าวเร่งอย่างไร้ความอดทน
แต่ต่อมา ถ่านสีดำที่พื้นเกิดเสียงแตกออก ชิวคุนที่ตายไปแล้วกลับฟื้นคืนชีพขึ้นมา
ชิวคุนที่แตกออกเหมือนกับเป็นคนใหม่ มือทั้งสองข้างที่ถูกราฟาเอลหักฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ แดนของชิวคุนก็พัฒนาจากกำลังภายนอกเป็นกำลังภายในชั้นกลาง
“ฉัน ฉันฟื้นคืนชีพแล้ว? ฉัน ฉันทะลุแดนแล้ว! กำลังภายในชั้นกลาง!”
ชิวคุนตรวจสอบร่างกายของตนเองอย่างยากที่จะเชื่อ เสมือนกับว่าทุกอย่างราวกับฝัน
“ถุย กำลังภายในชั้นกลาง ดูเหมือนว่าเมื่อกี้นี้ฉันจะให้ค่ามันสูงไปหน่อย ลูกพี่ใหญ่ กำลังภายในชั้นกลางเรามีออกมากมาย ไอ้ชิวคุนนี่ผมว่าปลิดชีพมันไปเถอะ”
ทำให้ชิวคุนที่พัฒนาอย่ารวดเร็วเป็นพวกไร้ประโยชน์ไปต่อหน้าโจนี สิ่งที่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาอย่างมาก แถมโจนียังบอกว่าจะฆ่าเขาทิ้ง ชิวคุนคุกเข่าลงทันที เพื่อร้องขอชีวิต
“พี่ทั้งหลาย ขอร้องล่ะอย่าฆ่าผมเลย! ผมยอมรับว่าต่อหน้าพวกพี่ผมก็แค่ขยะเท่านั้น แต่ผมสาบาน ต่อจากนี้ผมชิวคุนจะเป็นหมาของพี่ พวกพี่ให้ผมทำอะไรผมจะไม่ขัดคำสั่งเลย”
“ถุย ฉันให้แกทำอะไรก็จะทำงั้นหรือ? ถ้าฉันสั่งให้แกไปตายล่ะ แกจะไปไหม?” โจนีจ้องมองชิวคุนอย่างนึกสนุก ดูเหมือนว่ามีความสุขมากที่เย้าแหย่เขาแบบนี้
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชิวคุนนิ่งไป ใบหน้าของเขาราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ โจนีหัวเราะลั่น คนผิวดำเหลือบมองโจนีอย่างราบเรียบ โจนีหุบปากเงียบในทันที
ชิวคุนที่คุกเข่าอยู่กับพื้นราวกับมดตัวหนึ่งอย่างอนาถ คนผิวดำฉีกยิ้มพร้อมกล่าว
“คนคนนี้แกก็รู้จัก นั่นก็คือฉินวี่เฟย”
หลังได้ยินชื่อของฉินวี่เฟย สายตาของชิวคุนฉายแววไปด้วยความโกรธแค้น เมื่อชายผิวดำเห็นอย่างนั้น พยักหน้าอย่างพึงพอใจ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้หาชิวคุน
หลังจากที่หลี่ฝางเข้าไปที่ซากปรักหักพังลึกลับ พวกเขาก็คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของฉินวี่เฟยมาโดยตลอด เพราะพวกเขามีสถานะเป็นชาวต่างชาติ ไม่สะดวกในการเคลื่อนไหวในประเทศจีน เพราะงั้นพวกเขาจึงจำเป็นที่จะต้องฝึกฝนผู้ที่มีความสามารถมาเป็นหมาก
วันนี้เรื่องที่เกิดขึ้นที่หน้าบริษัทของฉินวี่เฟยพวกเขารู้เรื่องแล้ว ชิวคุนที่เกิดความแค้นต่อฉินวี่เฟยและราฟาเอล เป็นอาวุธที่ดีที่สุด
“ผมให้เวลาคุณหนึ่งเดือน หนึ่งเดือนให้หลังพาฉินวี่เฟยมาที่หน้าท่าเรือตงกั่ง เราจะไปพบคุณที่นั่น”
คนผิวดำทิ้งชิ้นเนื้อเอาไว้ให้เขาชิ้นหนึ่ง ก่อนที่จะออกไปกับเหล่าโจนี ชิวคุนจ้องมองชิ้นเนื้อที่พื้นอยู่นาน ก่อนที่จะเก็บเนื้อชิ้นนั้นขึ้น หาอุปกรณ์ใส่เอาไว้อย่างระแวดระวัง เก็บเอาไว้ในตู้เย็น
เมื่อสักครู่คนผิวดำบอกวิชาลับบางอย่างกับเขา เขาสามารถใช้วิชาลับนี้เพื่อดูดพลังของคนอื่น เพื่อพัฒนาตนเอง
บอกตามตรง พลังที่ได้มาโดยไม่ต้องเสียแรงช่างดึงดูดใจ หากฝึกวิชาลับนี้ได้ เขาก็จะไม่ต้องทนฝึกอย่างยากลำบากอย่างที่ผ่านมา เพียงแค่หานักรบที่พลังน้อยกว่าเขาแล้วดูดพลังของเขามา
ชิวคุนยิ่งคิดยิ่งระงับความโลภของตนเองไม่อยู่ เพื่อยืนยันผลลัพธ์ของวิชาลับ เขากดโทรหารุ่นพี่ที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปีอย่างงมงาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง