NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1210

“อาคาอู ผมเป็นคนที่กล้าพูดและต้องทำให้ได้มาโดยตลอด ขอเพียงคุณและปันปูช่วยอย่างเต็มแรง ผมจะต้องรักษาสัญญาที่ผมให้ไว้อย่างแน่นอน” หลี่ฝางโค้งตัวลงพยุงอาคาอูให้ลุกขึ้นมา เขาพลันรู้สึกว่าพี่ดำตัวโตทั้งสองคนนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน

“โลกใต้พิภพอยู่ที่ปลายแม่น้ำ ถ้าคิดจะเข้าไป จะต้องใช้เลือดสด ๆ ของท่านแม่มดหยดลงบนประตูหินใหญ่บานนั้น เมื่อสักครู่พวกเราได้เลือดของท่านแม่มดมาแล้ว พวกเราออกเดินทางกันตอนนี้ได้เลย”

อาคาอูกล่าวไปพลางหยิบขวดแจกันเล็ก ๆ ออกมาและยื่นให้กับหลี่ฝาง นี่เป็นกุญแจที่ใช้เปิดประตูใหญ่เข้าสู่โลกใต้พิภพเชียวนะ จะต้องเก็บรักษาไว้ให้ดี

หลังจากที่บอกลาแคทเธอริน หลี่ฝาง กู่ยี่เทียน อาคาอูและปันปูทั้งสี่คนก็ได้ออกเดินทางไปยังปลายแม่น้ำ

ส่วนมังกรฟ้าที่อยู่ด้านนอก หลังจากที่ฟังหลี่ฝางพูดจบก็ได้ลงมือปฏิบัติการทันที ถึงแม้การสื่อสารผ่านคลื่นสมองเช่นนี้จะทำให้รู้สึกแปลกประหลาดมาก แต่เขาก็ยินดีที่จะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง ก็ไม่ยอมเชื่อว่ามันไม่มีอยู่จริง

ไม่นาน เรื่องราวเกี่ยวกับหินคริสทัลลึกลับก็ได้กระจายไปทั่วโลกนักรบอย่างรวดเร็ว เหล่าชายชราของตระกูลใหญ่ที่ปลีกตัวจากยุทธภพต่างก็ได้ออกเคลื่อนไว โลกนักรบได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นในชั่วข้ามคืน

เดิมทีทั่วทั้งโลกมีนักรบแดนเต๋าอยู่เพียงไม่กี่คน หลังจากวันนี้ไปกลับมีเพิ่มมาเป็นเท่าตัว แค่พริบตาเดียวก็มีถึงสามสิบคนแล้ว นอกจากนี้คนที่ถึงขั้นแดนครึ่งเทพแล้ว ยังเพิ่มขึ้นมาอีกสี่คน

แม้แต่หลี่ต๋าคางที่อยู่ดูแลเมี๋ยวชุ่ยที่สถานตากอากาศเองก็เกิดความสนใจขึ้นมา คริสทัลที่สามารถทำให้นักรบแดนเต๋าทะลวงถึงขั้นแดนเทพ แถมยังต้านทานสายฟ้าทั้งเก้าได้เช่นนี้ สำหรับผู้ที่ฝึกฝนการต่อสู้อย่างพวกเขาแล้วนั้นมันเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ร้ายแรง

“ต๋าคาง คุณไปเถอะ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก พวกเราฝึกฝนอย่างยากลำบากมาเป็นเวลาหลายปี ก็ไม่ใช่เพราะหวังว่าสักวันหนึ่งจะกลายเป็นเทพได้หรอกเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยวฝางก็อยู่ที่นั่น จู่ ๆ ก็มียอดฝีมือแดนเต๋าผุดขึ้นมามากมายแบบนี้ ฉันก็จริง ๆ ว่าเสี่ยวฝางจะรับมือไม่ไหว”

เมี๋ยวชุ่ยมองไปที่หลี่ต๋าคางที่นั่งขมวดคิ้วแน่นอยู่ที่หน้าต่าง ก็ได้ถอนหายใจพลางกล่าวโน้มน้าว

เป็นนักรบเหมือนกัน เมี๋ยวชุ่ยจะไม่เข้าใจความคิดของหลี่ต๋าคางในตอนนี้ได้ยังไง เพียงแต่ว่าร่างกายของเธอในตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน ต่อให้เข้าไปในซากปรักหักพังลึกลับ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักรบคนอื่น ๆ ดังนั้นเมี๋ยวชุ่ยจึงได้ทำลายความคิดที่จะแย่งชิงหันคริสทัลนั่นไป

แต่หลี่ต๋าคางนั้นไม่เหมือนกัน และความสามารถของเขาก็สูงกว่าขั้นแดนเต๋า ต่อให้เขาแย่งชิงเอาหินคริสทัลมาไม่ได้ ก็สามารถเข้าไปช่วยหลี่ฝางอีกแรงได้

“ที่รัก ผมเป็นห่วงคุณ ยิ่งในเวลาแบบนี้ ศัตรูของพวกเราก็ยิ่งจะมีการเคลื่อนไหว ถ้าเกิดผมเข้าไปช่วยเสี่ยวฝาง แล้วคุณจะทำยังไงล่ะ? ผมไม่กล้าที่จะเดิมพันแบบนี้ เมื่อเทียบกับคุณแล้ว การเป็นเทพไม่คู่ควรแก่การพูดถึงเลยสักนิด”

หลี่ต๋าคางดึงเมี๋ยวชุ่ยเข้ามากอดไว้ที่หน้าอกอย่างทะนุถนอม ในใจของหลี่ต๋าคางนั้นพูดได้ว่าเมี๋ยวชุ่ยสำคัญยิ่งกว่าชีวิตเสียอีก ที่เมี๋ยวชุ่ยได้รับบาดเจ็บหนักเมื่อครั้งที่แล้วก็ทำให้เขากลัวมากพอแล้ว เขาไม่อยากไปเสี่ยงอันตรายในครั้งนี้อีก

“โถ่เอ๊ย มีพวกโหวจื่ออยู่ไม่ใช่เหรอ? คุณจะกังวลอะไรอีกล่ะ อีกอย่าง พวกเรายังมีผู้อาวุโสใหญ่คอยคุ้มครอง คนพวกนั้นไม่กล้าทำอะไรโดยพลการหรอก คุณรีบพาเสี่ยวส้วยไปเถอะ ในเมื่อเสี่ยวฝางกล้าปล่อยข่าวที่สำคัญแบบนี้ออกมา งั้นแสดงว่าเขาต้องพบกับปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้อยางแน่นอน พวกเราคนเป็นพ่อเป็นแม่ จะต้องไปอยู่ที่ข้างกายของลูกในเวลาแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”

พวกเมี๋ยวชุ่ยรู้จากมังกรฟ้าตั้งแต่แรกแล้วว่าหลี่ฝางเป็นคนปล่อยข่าวนี้ออกมา และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเมี๋ยวชุ่ยถึงได้ต้องการใช้หลี่ต๋าคางเข้าไปที่ซากปรักหักพังลึกลับ

แม้ว่าหลี่ฝางจะไม่ได้เติบโตขึ้นมาที่ข้างกายของเมี๋ยวชุ่ย แต่ในฐานะแม่ผู้ให้กำเนิด เมี๋ยวชุ่ยนั้นเข้าใจความคิดของหลี่ฝางมากกว่าใครเป็นไหน ๆ หลี่ฝางคิดจะใช้ยอดฝีมือแดนเต๋าพวกนั้นมาต่อกรกับอาซาโทสอย่างแน่นอน

จะต้องรู้ว่าหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนต่างก็อยู่ในแดนครึ่งเทพ ถ้าหากพวกเขาสองคนร่วมมือกันยังเอาชนะอาซาโทสไม่ได้ล่ะก็ เช่นนั้นความสามารถของอาซาโทสแข็งแกร่งถึงเพียงใดกันล่ะ