บทที่ 175 แบล็กการ์ดระดับโลกแสดงถึงฐานะ
ตอนนี้ สีหน้าของสวีเถิงเฟยขาวซีดเผือด
ให้พ่อตัวเองมาขอโทษด้วยตรงเอง..........
ยังไม่ต้องคิดว่าเรื่องนี้พ่อตัวเองจะยินยอมตกลงหรือไม่
ก่อนอื่น หากสวีเจิ้งหรุงรู้เรื่องนี้ อย่างน้อยสวีเถิงเฟยต้องโดนด่า หากร้ายแรงก็จะถูกตี.......
“กลับกันเถอะ”
สวีเถิงเฟยหันไปมองตู้เฟย แล้วกล่าว
ตอนนี้ สวีเถิงเฟยรู้สึกเสียใจ หากรู้ว่าเป็นเช่นนี้ตั้งแต่แรกก็จะไม่กลับมาอีก
เวลานี้ ไม่เพียงแต่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน แล้วยังทำให้ตู้เฟยถูกตบหน้าไปด้วย.......
หวงว่างโก๋จ้องมองหลี่ฝางครู่ใหญ่ ได้แต่รู้สึกว่าหน้าตาคุ้น ๆ แต่ก็นึกไม่ออกว่าเขาคือใคร
แล้วหวงว่างโก๋ก็ได้เดินไปหาเขา แล้วพูดว่า “เนื่องจากเสี่ยวจางรับปากว่าจะลดให้50เปอร์เซ็นต์ งั้นคุณก็จ่ายเงินครึ่งหนึ่งก็แล้วกัน”
หวงว่างโก๋ทำธุรกิจ เป็นคนค่อนข้างมีสัจจะ
“แต่เจ้าหนุ่มน้อยนี้ก็ช่างเหี้ยมจริง!” หวงว่างโก๋รู้สึกสนใจหลี่ฝางและมองเขา “เพื่อเป็นการให้บทเรียนแก่เสี่ยวจาง ไม่ลังเลเลยที่จะทุ่มเงินเป็นล้านสำหรับอาหารแค่มื้อเดียว”
เมื่อสักครู่หลังจากที่ได้ฟังผู้จัดการล็อบบี้เล่าแล้ว หวงว่างโก๋มีความสนใจในตัวหลี่ฝางอย่างมาก
หลี่ฝางเพียงแค่หัวเราะฮ่า ๆ แล้วก็หยิบการ์ดใบหนึ่งออกมา “ช่างเถอะ เป็นผู้จัดการมันก็ไม่ง่าย วันนี้ถูกตีหลายครั้ง ก็ถือว่าได้รับบทลงโทษก็แล้วกัน”
“ไม่ต้องลดให้ผม50เปอร์เซ็นต์ ก็แค่หกแสนสองใช่ไหม?”
หลี่ฝางยิ้มแบบไม่ยี่หระ โยนแบล็กการ์ดระดับโลกไปที่เคาน์เตอร์ “รูดการ์ดเลย”
“ไม่ต้องการส่วนลดเหรอคะ?” พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์กลืนน้ำลาย แล้วมองหน้าหลี่ฝางอย่างประหลาดใจ
เพราะเมื่อกี้หวงว่างโก๋เป็นคนพูดด้วยตัวเองว่า สามารถลด50เปอร์เซ็นต์ให้หลี่ฝางได้
50เปอร์เซ็นต์เชียวน่ะ เพียงชั่วครู่ก็สามารถลดได้ตั้งสามแสนกว่า........
สิทธิพิเศษมากขนาดนี้ แต่ก่อนไม่เคยมีเลย
แต่หลี่ฝางกลับบอกว่าไม่ต้องการ
“ใช่ ไม่จำเป็นต้องมีส่วนลด มียอดค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ก็รูดตามยอดนั้น” หลี่ฝางผงกศีรษะให้พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์
หวางเสี่ยวโก๋กระตุกแขนเสื้อของหลี่ฝาง “หลี่ฝาง นายดื่มเหล้ามากไปแล้วใช่ไหม? ด้วยประการฉะนี้ นายต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้นอีกสามแสนกว่าเลยน่ะ”
“ใช่ หลี่ฝาง คุณกำลังทำบ้าอะไร เจ้านายเขาก็รับปากลดให้แล้ว” เหยนเสี่ยวน่าก็กล่าวด้วย
“น้องชาย เรื่องนี้โรงแรมของเราเป็นฝ่ายผิดเอง ฉะนั้น ผมเต็มใจลดให้คุณ50เปอร์เซ็นต์ เป็นการลงโทษสำหรับความผิดพลาดในการทำงานของพนักงาน” หวงว่างโก๋เดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวเช่นนี้
“แล้วก็วางใจได้ หลังจากวันนี้ผมไม่หาเรื่องคุณอย่างแน่นอน” หวงว่างโก๋คิดว่าหลี่ฝางกลัวตนเอง
หลี่ฝางยิ้มฮ่า ๆ “ไม่ต้องแล้ว รูดหกแสนสองดีแล้ว”
ขณะนี้ พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์รู้สึกลำบากใจ
เจ้านายบอกรูดครึ่งหนึ่ง
ลูกค้าบอกรูดเต็มจำนวน
พนักงานสาวเคาน์เตอร์นิ่งเงียบพูดไม่ออก ฐานะของคนทั้งสองคน เหมือนกลับกันเลย?
และในขณะนี้เอง หวงว่างโก๋สังเกตเห็นการ์ดในมือของหลี่ฝาง
มันเป็นแบล็กการ์ด ลายบนการ์ดมีความพิเศษมาก
“นี่มัน.........แบล็กการ์ดระดับโลก?” หวงว่างโก๋กล่าวด้วยความประหลาดใจ
ชั่วชีวิตของหวงว่างโก๋ไม่มีอะไรที่เขาไม่เคยเห็น จนสร้างเป็นนิสัย แม้ว่าภูเขาถล่มลงมาสีหน้ายังนิ่งขรึม กล่าวคือไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรก็ตาม เขาก็จะไม่แสดงความรู้สึกหวั่นไหวออกมาให้เห็น
เมื่อเวลาที่ได้เห็นแบล็กการ์ด เขาพูดเสียงสั่นด้วยความตื่นเต้น
หลี่ฝางยิ้ม แล้วพูดว่า “คนสวย รูดการ์ดเลย นี่ก็ดึกแล้ว รีบเคลียร์บัญชีของผมแล้ว พวกคุณก็สามารถเลิกงานเร็วขึ้นได้”
“งั้นฉัน...รูดตามยอดเดิมน่ะ?” พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์พูดจบ ก็มองหน้าเจ้านายเชิงถาม
เห็นเจ้านายของตนเอง ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ตกใจจนนิ่งเหมือนคนซื่อบื้อ
ใบหน้าของฉินวี่เฟย ก็แสดงถึงความประหลาดใจ
หวางเสี่ยวโก๋กับเหยนเสี่ยวน่าสองคนนี้ ยิ่งประหลาดใจจนพูดอะไรไม่ออก
พวกเขาเหมือนกับหวงว่างโก๋ ตกใจจนนิ่งเหมือนคนซื่อบื้อเลย
นี่เป็นถึงแบล็กการ์ดระดับโลก เฉพาะสำหรับคนที่มีฐานะพิเศษเท่านั้น ถึงจะมีสิทธิ์ครอบครองการ์ดแบบนี้
การ์ดใบนี้ จะแสดงฐานะของบุคคลนั้น
หวางเสี่ยวโก๋กับเหยนเสี่ยวน่า เคยเห็นตามเว็บไซต์และได้ยินมาว่ามีการ์ดเช่นนี้อยู่ แต่ก็ไม่เคยได้เห็นการ์ดจริง ๆ
และสิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องประหลาดใจขึ้นไปอีกก็คือ คนที่มีการ์ดใบนี้ เป็นเพื่อนของพวกเขาเอง.........หลี่ฝาง
ไอ้หมอนี่ที่หน้าตาธรรมดา ดูท่าแล้วเหมือนคนไม่เอาถ่าน แต่ดันมีบัตรเครดิตการ์ดที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก แบล็กการ์ดระดับโลก
นี่........เหมือนฝันไป ทำให้คนยากที่จะเชื่อได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง