NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 18

บทที่ 18 สมบัติของหลี่ฝาง

"เซี่ยลู่ ฉันบอกเธฮเมื่อไหร่ว่าฉันมีเงิน 200000? " หลี่ฝางถูกเซี่ยลู่ทำสับสน เมื่อกี้ตนไม่ได้พูดประโยคนี้นี่?

“นายถูกล็อตเตอรี่ 500000 และเชิญเราไปทานอาหารค่ำคืนนั้นนายใช้ไป 100,000 หยวน และถูกพี่ชายของ จางเชี่ยนหลอกไป 80000 หยวน จากนั้นคืนนั้นก็แพ้ให้พี่เฟยอีก 140000 หยวน เมื่อนับแล้วไม่ใช่ว่ายังเหลืออยู่อีก 200000 หยวนหรือไง?” เซี่ยลู่ร้องไห้กระซิกขณะสรุปบัญชีให้หลี่ฝางฟัง

ในใจของหลี่ฝางเริ่มหัวเราะขึ้นมา ติดกับเร็วขนาดนี้เชียว?

“อืม พวกนายไม่ต้องเล่นละครอะไรอีกแล้ว ตอนนี้ฉันเพิ่งเข้าใจขึ้นมา ว่าที่แท้ที่พวกนายทำแบบนี้ ก็เพื่อเงินในกระเป๋าฉัน” ทำอะไรอีกแล้วฉันเห็นแล้วว่าคุณทำแบบนี้เพื่อเงินในกระเป๋าของฉัน" หลี่ฝางแฉ

ในเวลานั้นเอง ตู้เฟยก็แสดงสีหน้าที่แท้จริงออกมา “ทำไม เมื่อกี้ฉันเล่นได้ไม่เลวใช่ไหม?”

ในตอนนี้ เซี่ยลู่ไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไป “พี่เฟย เมื่อกี้ฉันถูกเขาเอาเปรียบไปไม่น้อย คุณห้ามปล่อยเขาไปง่ายๆ นะ”

หลี่ฝางมองไปที่เซี่ยลู่และก่นด่าในใจ แม่งเอ้ย เมื่อกี้เธอไม่ใช่หรือไงที่เอาตัวเองมาส่งถึงอกฉัน? ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นฉันไปเอาเปรียบเธอขึ้นมาได้

“ลำบากเธอแล้ว ที่รัก” ตู้เฟยลูบหน้าของเซี่ยลู่

"หลี่ฝาง เอาเงินมาให้ฉันเถอะ"

"ใช่ เอาเงินมาให้เสียดีๆ นายจะได้ถูกทุบตีน้อยหน่อย"”

เกาเสิ้งและจางเสี่ยวเฟิงมองไปที่หลี่ฝาง อย่างเย็นชาและขอเงินจากเขา

“เจ้าพวกโง่ ทำอะไรน่ะ! ” ตู้เฟยกรอกตาใส่พวกเขา จากนั้นจึงด่าขึ้น “หรือพวกนายไม่รู้หรือไงว่าปล้นเงินมันผิดกฏหมาย?”

"หลี่ฝาง พวกเรามาคุยกันเถอะ" ตู้เฟยมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า

“คุยอะไร? หลี่ฝางถามขึ้น

“นายให้เงินจากลอตเตอรีส่วนที่เหลือแก่ฉัน แล้วฉันจะให้รูปภาพกับนาย เป็นไง?” ตู้เฟยเขย่ารูปหลี่ฝางที่อยู่ในมือถือ

“ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?”

“ถ้านายไม่ตกลง ฉันก็จะพิมพ์ภาพนี้ออกมาหลายพันฉบับและแปะไว้ตามถนนทุกแห่งในตงไห่ ทุกคนจะได้เพลิดเพลินไปกับร่างกายน่าเกลียดของนาย”

พูดจบ ตู้เฟยก็มีอีกความคิดหนึ่ง "แน่นอนว่าฉันสามารถให้เซี่ยลู่แจ้งความกับตำรวจว่านายคุณข่มขืนเธอ ยังไงเสียตอนนี้บนตัวฉันก็มีหลักฐานอยู่"”

“ฉันให้เงินกับนายก็พอ” หลังจากฟังจบ หลี่ฝางก็โมโหขึ้นมา ไม่ว่าผลจะเป็นแบบไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

ตอนนี้ดูเหมือนว่า การให้เงินกับตู้เฟยเป็นทางออกที่ดีที่สุด

“แต่ว่าการกระทำของนายตอนนี้คือกำลังแบล็กเมล์ฉัน เป็นการทำผิดกฎหมายเหมือนกัน" หลี่ฝางหัวเราะเยาะ "ต่างจากการปล้นตรงไหนกัน?”

"แน่นอนว่าต่าง ถ้าปล้น นายกล้าแจ้งตำรวจ แต่ตอนนี้ นายกล้าไหมล่ะ?” ตู้เฟยหัวเราะลั่น “รีบๆ เอาเงินมาให้ฉันเถอะ"

“ฉันเหลือเงินแค่แสนเดียว นายเอาบัญชีนายมา ฉันโอนให้ พวกนายดูเหมือนจะลืมอะไรไปหน่อย ถูกลอตเตอรี่จะต้องจ่ายภาษีด้วย” หลี่ฝางไม่ต้องการให้ตู้เฟยมากเกินไป

สองแสนเปลี่ยนเป็นหนึ่งแสน เมื่อจู่ๆ เงินก็ลดลงไปมาก สีหน้าของตู้เฟยก็เคร่งเครียดขึ้นทันที

“แม่งเอ้ย นายบอกว่ายากจนไม่มีทักษะอะไรอื่น แต่ทำไมใช้เงินถึงได้ใช้เก่งนัก” ตู้เฟยตบหลี่ฝางเข้าฝ่ามือหนึ่ง จากนั้นจึงก่นด่า และเอาเงินจากเขา

หลังจากได้รับเงิน 100000 หยวนจากหลี่ฝาง ตู้เฟยก็พูดกับตัวเอง "เงิน 100,000 หยวนที่เหลือ ไปหาส้งเสียงและโจวเจ๋ช่วยเหลือก็พอ"”

“ตอนนี้เงินก็โอนไปแล้ว นายลบรูปเถอะ” หลี่ฝางเอ่ยขอ

“ลบบ้านมึงสิ นายคิดว่าฉันโง่หรือไง ฉันลบรูปแล้ว เกิดนายเอาหลักฐานการโอนไปแจ้งตำรวจขึ้นมาล่ะทำยังไง? ฉันจะบอกนายให้ รูปนี้ฉันไม่มีทางลบ” ตู้เฟยพูดจบก็เดินออกไปทันที

หลี่ฝางคว้ากางเกงของเขา จากนั้นจึงโทรหาเจ้าหัวแบน “พี่โจว พวกเขาลงไปแล้ว คุณทำยังไงก็ได้ให้ได้เงินคืนมาก็พอ”

ตู้เฟยและคนอื่นๆ ออกจากโรงแรมอย่างมีความสุข

จางเสี่ยวเฟิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก "พี่เฟย คุณเก่งเกินไปแล้ว แค่แป๊บเดียว ก็ได้เงินแสนหนึ่งมาอยู่ในมือ"”

“พ่อของฉันปีหนึ่งเพิ่งจะทำเงินได้ 100000 เท่านั้นเองนะ"

เกาเสิ้งเอ่ยปากถาม “พี่เฟย เงินนี้พี่จะแบ่งยังไง! ”

“ใครบอกว่าฉันจะแบ่งมัน” ตู้เฟยขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นี่คือเงินที่ฉันจะใช้ซื้อรถ"

“เมื่อคืนวานพวกแกสองคนไม่ได้บอกว่าจะหาโอกาสลงมือสั่งสอนหลี่ฝางสักทีไม่ใช่หรือไง ฉันก็ให้โอกาสพวกแกแล้วไง พวกแกไม่ขอบคุณฉันก็แล้วไป แต่กลับยังมาขอแบ่งเงินจากฉันอีก?” เงินนี้เป็นเงินที่ฉันกับเซี่ยลู่โกงมา มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกนายกัน” ตู้เฟยยิ้มเยาะ

สีหน้าของเกาเสิ้งและจางเสี่ยวเฟิงเปลี่ยนไปทันที พวกเขารู้สึกว่าตนเองก็ถูกหลอกมาเช่นกัน

“พี่เฟย อย่างน้อยๆ ก็ต้องแบ่งสักนิดหน่อย”

"ถูกต้อง คุณโกงเจ้าเด็กนั้นมาตั้ง 100,000 หยวนเชียวนะ"

ตู้เฟยครุ่นคิดสักครู่และเอ่ย "ก็ได้ อีกเดี๋ยวฉันจะโอนให้พวกนายคนละพัน"”

เกาเสิ้งและจางเสี่ยวเฟิงยังคิดจะพูดต่อ แต่จู่ๆ ทันใดนั้นก็มีLand Roverคันใหญ่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

“เชี่ย ไอ้บ้าที่ไหนขับรถวะเนี่ย ลืมเอาลูกตามาหรือไง?” เกาเสิ้งชี้ไปที่รถและด่า

“ขับLand Roverแล้วใหญ่นักหรือไง! ” จางเสี่ยวเฟิงเตะเข้าที่รถทันที จากนั้นจึงสบถออกมา

"ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงขับ! "

หลังจากมองดูอย่างชัดเจน จางเสี่ยวเฟิงก็ยิ่งเหิมเกริมมากขึ้น "แม่งเอ้ย พวกผู้หญิงหน้าเหม็น ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าคิดว่าหน้าตาดีหน่อยแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร"”

“เมื่อกี้เธอทำฉันตกใจแทบแย่ ชดใช้เงินมา! ”

ประตูรถเปิดออก หลินชิงชิงกระโดดลงมาจากLand Rover และเอ่ยถาม “พวกนายต้องการเท่าไหร่?”