NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 198

บทที่198 แผนการของสวีเถิงเฟย

“โอกาสที่จะเป็นไปได้คือหนึ่งต่อสิบ งั้นสามสิบล้าน ถ้าเขาชนะ ก็ชนะไปสามร้อยล้าน？”

หลี่ฝางพูดจบ ก็สูดหายใจเข้า

ทั้งคืน ทำเงินได้สามร้อยล้าน？

นี่มันร้ายกาจไปแล้ว

หลี่ฝางรีบถาม：“เดิมพันยังไง ผมก็อยากซื้อด้วย”

“ผมซื้อสิบล้าน แชมป์ลัมโบร์กีนี”หลี่ฝางพูด

สำหรับส้าวส้วย หลี่ฝางมักจะเชื่อใจอย่างแปลกๆ

หลี่ฝางคิดว่า ในเมื่อส้าวส้วยบอกว่าลัมโบร์กีนีน่าจะชนะ งั้นลัมโบร์กีนีก็ต้องชนะได้

“คุณมีเงินสิบล้าน？”ฉินจื่อยี่มองหลี่ฝางด้วยใบหน้าตะลึง

จำนวนเงินมากขนาดนี้ แม้แต่ฉินจื่อยี่ก็ยังไม่มี

“มีสิ ในบัตรผมมีสิบล้านพอดี”หลี่ฝางหัวเราะ พูด

เงินจำนวนนี้ หลอกเอามาจากในมือของตระกูลหยู

เอามาสิบล้าน พนันไปร้อยล้าน หลี่ฝางคิดว่าลองดูได้สักหน่อย

แพ้ก็แพ้ไป ยังไงซะตระกูลของตัวเองก็ไม่ขาดเงินสิบล้านนี้

จี้นั้นที่หลี่ต๋าคางให้ไป ก็เริ่มต้นที่ห้าถึงหกสิบล้าน！

ฉินจื่อยี่มองหลี่ฝางอย่างสงสัยเล็กน้อย：“จริงหรือเปล่า คุณมีเงินขนาดนั้นจริงๆเหรอ？”

“พอแล้ว อย่าไร้สาระเลย การแข่งนี้จะเริ่มต้นแล้ว ไม่เดิมพันก็ไม่ทันแล้ว”หลี่ฝางรีบพูด

“เดิมพันไม่ได้แล้ว”ฉินจื่อยี่ส่ายหน้าพูด

“หยุดเดิมพันแล้ว？การแข่งนี้ยังไม่เริ่มไม่ใช่เหรอ？ทำไมหยุดเดิมพันไวขนาดนี้ล่ะ”หลี่ฝางถามอย่างหดหู่

ตอนนี้ หลี่ฝางคิดว่าตัวเองกับหนึ่งร้อยล้านนั้น พลาดไปต่อหน้าต่อตา

“ไม่ได้หยุดเดิมพัน แต่มีจำนวนเงินจำกัด เงินรางวัลรวมมีแค่สามร้อยล้าน หมายความว่าทางลัมโบร์กีนี รับได้แค่โควตาสามสิบล้าน มากไป ก็จ่ายไม่ไหว”

ฉินจื่อยี่ก็รับรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่อง

เมื่อกี๊ฉินจื่อยี่ยังสงสัยส้าวส้วยหน่อยๆ ตอนนี้พอเห็นเดิมพันสามสิบล้านไปที่ลัมโบร์กีนี ฉินจื่อยี่ก็เข้าใจทันที

ความตั้งใจของผู้ชายคนนี้ชัดเจนมาก เขามาที่นี่เพื่อเอาเงินไป

ลัมโบร์กีนีคันนั้นก็เป็นแค่เหยื่อล่อ

ที่ผู้ชายคนนี้จะตก คือสามร้อยล้าน เป็นเงินรางวัลรวมของเขาหมาป่า

“แม่เอ๊ย ผู้ชายคนนี้ร้ายจริงๆ”หลี่ฝางกัดฟัน พูดอย่างโกรธๆ

เงินรางวัลรวมสามร้อยล้านนี้ ผู้ชายคนนี้จะเอาไปคนเดียว

“การแข่งขันจะเริ่มแล้ว ผมต้องกลับเข้าไปในรถแล้ว”ฉินจื่อยี่พูดขึ้นในตอนนี้

ฉินจื่อยี่คิดในใจ ไม่ว่าอย่างไร ก็ให้ลัมโบร์กีนีเอาแชมป์ไปไม่ได้

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนของเมืองเอก และก็ไม่ใช่คนในกลุ่มของเขาหมาป่า เขาเป็นแค่คนนอก จุดประสงค์ที่เขามา ก็เพื่อผลาญเงิน

ฉินจื่อยี่ทำสมาธิ หลายปีนี้ เขาขับที่เขาหมาป่ามาหลายรอบนับไม่ถ้วน อีกอย่างเมื่อเดือนที่แล้ว เขายังเพิ่งปรับปรุงเฟอร์รารี่ของตัวเองไป เขาเชื่อว่า ตัวเองขับได้แปดนาทีสี่สิบวินาที จะต้องไม่มีปัญหา

ตู้เฟยเห็นเบนซ์G-Classของหลี่ฝาง ก็พูดไปที่สวีเถิงเฟย：“พี่สวี นี่คือรถของหลี่ฝาง”

“เขามาได้ไง？”สวีเถิงเฟยขมวดคิ้ว แปลกใจหน่อยๆ

เมื่อวาน หลิวเสี่ยวเทามีข่าวร้ายมา บอกว่าขาทั้งคู่ของตัวเองถูกหลี่ฝางตัด

ส่วนหลิวเหล่าซาน ก็โทรมาเมื่อตอนบ่าย ปฏิเสธธุรกิจนี้กับหลี่ฝาง

เนื่องจากเขาสืบแล้วรู้ตัวตนของถังหยู่ซวน หลิวเหล่าซานกลัวการมีอยู่ของถังหยู่ซวน ดังนั้นจึงปล่อยหลี่ฝาง

สวีเถิงเฟยได้ยินข่าวนี้ ก็หดหู่มากๆ

เวลานี้ เขากลับยิ้มขึ้นมา：“โทรหาเหยโก่ว ให้เขามาที่เขาหมาป่า”

“พี่สวี เขาหมาป่าไม่ใช่ว่าปิดแล้วเหรอ？ถึงเหยโก่วมาแล้ว ก็ได้แค่รอใต้เขา”ตู้เฟยพูด

“วางใจเถอะ การแข่งขันแค่ครึ่งชั่วโมง ครึ่งชั่วโมงเสร็จสิ้น เขาหมาป่าก็จะเลิกปิด เหยโก่วรีบมา ก็ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงพอดี”

สวีเถิงเฟยหัวเราะอย่างเย็นชา：“ในเมื่อหลี่ฝางเด็กนั่นมา ก็จะปล่อยเขาไปง่ายๆไม่ได้”

“เขาหมาป่าที่แห่งนี้ เป็นสถานที่มีกฎ ถึงมีคนตาย ก็แจ้งความไม่ได้”สวีเถิงเฟยมีรอยยิ้มเยือกเย็น：“ที่นี่เป็นที่ๆใครก็ไม่สนใจทั้งนั้น”

“พี่สวี ผมเข้าใจแล้ว ผมจะโทรหาเหยโก่วเลย ให้เขาพาคนมาสองคน”ตู้เฟยยิ้มอย่างชั่วร้าย เข้าใจความหมายของสวีเถิงเฟยทันที

กฎเขาหมาป่า ตู้เฟยก็รู้