NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 201

บทที่201 ผู้ช่วยที่ตู้เฟยหามา

ตู้เฟยรับสาย ก่อนจะวิ่งปรี่เข้าไปหาสวีเถิงเฟย： “พี่สวี พวกเหยโก่วมาถึงแล้ว”

สวีเถิงเฟยในตอนนั้นเอง เหมือนกับเจอเรื่องซวยซ้ำซ้อน แถมยังป่วย จะไปมีอารมณ์แก้แค้นหลี่ฝางที่ไหนกัน？

“ให้เขาไปเถอะ” สวีเถิงเฟยพูดออกมาอย่างไม่มีเรี่ยวแรง

“ห๊ะ？พี่สวี ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม เหยโก่วมาถึงขนาดนี้แล้ว แต่จะให้พวกเขาไปเหรอ？” ตู้เฟยถามด้วยความลำบากใจ

สวีเถิงเฟยเงยหน้าขึ้น พลางมองตู้เฟยด้วยสายตาเย็นชา： “คุณโง่หรือเปล่าเนี่ย？”

“ข้าแพ้ไปสิบล้านแล้ว แต่ยืมมาได้ก็เพราะเหยโก่ว ถ้าเกิดให้เหยโก่วรู้ว่าฉันแพ้ไปจนหมดอีก เขาจะปล่อยฉันไปเหรอ？”

สวีเถิงเฟยขมวดคิ้วมาชนกัน พลางคิดในใจ เรื่องนี้จะให้เหยโก่วรู้ไม่ได้เด็ดขาด

ขนาดหลี่ฝาง สวีเถิงเฟยกับหลี่ฝางนั้นก็ไม่ได้สัมผัสกันมากเท่าไหร่

สวีเถิงเฟยมาหาหลิวเหล่าซานเพื่อแก้แค้นหลี่ฝาง โดยหมายถึงหยูเถิงนั้นเอง

“โอเค ฉันรู้แล้วล่ะ” ตู้เฟยพยักหน้า แววตามีความมืดมนอยู่

จากนั้นไม่นาน ตู้เฟยก็เดินมาที่อีกด้านหนึ่ง พลางเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรไปหาเหยโก่ว： “พี่โก่ว คุณมาแล้วใช่ไหม”

แต่ในตอนนั้นเอง ทุกๆ คนในหมาป่ากำลังตามหา ผู้วิ่งแข่งอยู่

ผู้วิ่งแข่งหนีไปไหนแล้ว？

ทำไมไม่เจอแล้วล่ะ？！

ขนาดกล้องวงจรปิดต่างๆ ยังถ่ายไม่ติดเขาเลย หรือว่า เขาเป็นผีเหรอไงนะ？

พยานที่เห็นเพียงคนเดียว ก็คือเซี่ยจือชิว

ตอนที่เซี่ยจือชิวไปถึง ก็เห็นเงาดำออกมาจากMustang ก่อนจะเข้าไปในป่าต้นไม้ใหญ่

ก็หมายความว่า ที่ว่ากันว่า ผู้วิ่งแข่ง ตอนนี้กำลังหลบตัวอยู่ในป่าต้นไม้นั้น

แต่ว่าป่าไม้มันใหญ่ขนาดนั้น อยากจะหาเขา มันยากมากเลย

เซี่ยจือชิวถอนหายใจ จากนั้นก็ออกไปจากเขาหมาป่า

“คิดไม่ถึงเลยว่าเขาหมาป่าตัวเล็กๆ อย่างนั้น จะเก่งกาจขนาดนี้” เมื่อลงมาจากภูเขา เซี่ยจือชิวก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ยอดเขา

เซี่ยจือชิวไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะแพ้ เกรงว่ามู่เหวินตงกับราชาหมาป่าจะมาร่วมงานแข่งรถ เซี่ยจือชิวเองก็คิดว่าจะเป็นผู้ชนะ

ถึงแม้ว่าคะแนนของราชาหมาป่าจะดีมาก แต่ก็ทำตามไม่ได้เลย

เกรงว่าราชาหมาป่าเอง ยังยากที่จะทำลายสถิติของตัวเองเลย

เขามีครอบครัวแล้ว มีลูกมีภรรยาแล้ว มีบริษัท แถมยังมีสิ่งที่ต้องดูแลอีกมาก……

ชีวิตของเขามีโซ่ตรวนแล้ว คะแนนที่มากที่สุดเขาคือแปดนาทีสามสิบวินาที

แต่เซี่ยจือชิว เมื่อครู่ใช้เวลาเพียงแปดนาทียี่สิบห้าวินาที

……

เซี่ยลู่ในตอนนั้นเองพอจะมาอยู่ตรงหน้าหลี่ฝางอย่างช้าๆ พลางมองไปที่หลี่ฝางแล้วพูดออกมา： “หลี่ฝาง เดี๋ยวคุณรีบหน่อยนะ”

“ทำไมล่ะ？” หลี่ฝางถามด้วยความสงสัย

“สวีเถิงเฟยหาคนีแก้แค้นคุณ” เซี่ยลู่พูดเตือน

หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ มีแววตาแห่งความกังวล： “จริงเหรอ？”

“จริงสิ เมื่อครู่ตอนที่พวกเขาโทรศัพท์ ฉันอยู่ตรงหน้าเนี่ย” เซี่ยลู่พูดออกมาด้วยความจริงจัง

“ให้ตายเถอะ คงไม่ใช่ไอหลิวเหล่าซานคนนั้นใช่ไหม？” หลี่ฝางขมวดคิ้วเป็นปมพลางพูดออกมา

เพิ่งพูดจบ หลี่ฝางก็ส่ายหัว

ไม่สิ หลิวเหล่าซานอยู่ใกล้ๆ สุ่ยมู่ แต่ระยะทางของสุ่ยมู่นั้นมันห่างจากเขาหมาป่า ก็ต้องใช้เวลาราวๆ หนึ่งชั่วโมง

ดังนั้น ความเป็นไปได้ของหลิวเหล่าซานนั้นไม่ได้มีมาก

“คนนั้นเหมือนจะชื่อเหยโก่วนะ พี่ชายเขาเหมือนจะชื่อเหยสง มีชื่อเสียงมากในเมือง”

“คุณระวังหน่อยนะ ฉันไปก่อนนะ”

“ถ้าให้ตู้เฟยมาเห็น ฉันต้องจบเห่แน่นอน” เซี่ยลู่พูดออกมาด้วยความกลัว

พูดจบ เซี่ยลู่ก็วิ่งไปที่ด้านหน้าของตู้เฟย

ตอนนี้ตู้เฟยวางสายของเหยโก่ว เขามองมาที่เซี่ยลู่： “เมื่อครู่คุณไปที่ไหนน่ะ ฉันหาคุณไม่เจอเลย？”

“เมื่อครู่ไปหาเฉียวเฉียวมาแล้ว แล้วคุยกับเธอสักพัก” เซี่ยลู่โกหก

ตู้เฟยพึมพำเสียงเย็นชาออกมา พลางพูดอย่างไม่แยแส： “มีอะไรให้คุยอะไรกับเธอล่ะ”

“เดี๋ยวส้งเสียงเล่นกับเธอจนพอแล้ว จะช้าเร็วก็ต้องทิ้งเธอ” ตู้เฟยพูดออกมาอย่างมั่นใจ

ตู้เฟยกับส้งเสียงนั้นรู้จักกันมานาน ส้งเสียงเป็นใครกันนั้น เขารู้ดีที่สุด

ส้งเสียงเชี่ยวชาญในการดูดเลือดของผู้หญิงมากที่สุดเลย เมื่อไหร่ที่ได้เลือกมาแล้ว เขาก็ไม่รู้สึกสนใจในตัวผู้หญิงคนนั้นแล้ว

แน่นอน ส้งเสียงไม่เหมือนกับลูกหลานเศรษฐีคนอื่นๆ เอามาซื้อของขวัญ ฟาดเงิน หรือเข้าไปกรอกเหล้าเข้าปากในบาร์……

ส้งเสียงนั้นโด่งดังในเรื่องความรักความสัมพันธ์มาก เขาเชี่ยวชาญในการเล่นกับความรู้สึก เขาจะค่อยๆ เล่น เพลิดเพลินกับระหว่างทาง