NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 230

บทที่ 230 เกิดเรื่องที่ร้านปิ้งย่าง

หลี่ต๋าคางยิ้มไม่พูด

สำหรับคนที่มีตำแหน่งฐานะอย่างหลี่ต๋าคาง ดาราพวกนั้น ใครบ้างจะไม่เกรงใจ

เหล่าดาราไม่ได้ขาดแคลนเงินพรีเซนเตอร์แค่ไม่กี่ล้านหรอก แต่ที่พวกเขาไม่มีคือ การได้รู้จักใกล้ชิดกับหลี่ต๋าคาง

“พ่อ รีสอร์ตของพ่อ ยังมีกี่วันถึงจะเปิด”หลี่ฝางถามขึ้น

“อาทิตย์หนึ่งพอดี”

หลี่ต๋าคางเพิ่งพูดจบ หลี่ฝางก็นิ่งอึ้งไป “เวลาแค่อาทิตย์เดียว ผมจะเอาเวลาที่ไหนมาสร้างแพลตฟอร์มล่ะ”

“ถ้าทำเอง ก็ไม่ทันแน่ ซื้อเลยสิ”

หลี่ต๋าคางพูด “เรื่องนี้ ลุงเฉียนจะช่วยแกจัดการเอง”

“ซื้อเหรอ”

หลี่ฝางรู้สึกไม่ค่อยชอบใจ ให้ซื้อเอา แน่นอนว่าต้องเสียเงินจำนวนมาก

เดิมทีหลี่ฝางคิดว่าจะใช้เงินลงทุนสักสิบล้านในการทดลองดูก่อน แต่สุดท้ายแค่ซื้อบ้านก็ปาเข้าไปสองร้อยล้านแล้ว ไม่รู้ว่าถ้าซื้อแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น ยังต้องใช้เงินอีกเท่าไหร่

วันนี้เป็นวันที่ร้านปิ้งย่างเจ้าพานเปิดร้านเป็นวันสุดท้าย

ไม่นาน หลี่ฝางและคนอื่นๆ ก็มาถึงร้านปิ้งย่างของเจ้าพาน

“วันนี้แขกเยอะจริงๆ ”หลังจากลงจากรถ หลี่ฝางมองไปยังหลินชิงชิงและพูดขึ้น

ตั้งแต่ประตูร้านจนถึงข้างถนน มีลูกค้าที่มานั่งกินปิ้งย่างนั่งเต็มไปหมด

กิจการช่างได้รับความนิยมจริงๆ

หลินชิงชิงอธิบายยิ้มๆ “พวกเขาเป็นลูกค้าประจำของเจ้าพาน วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เปิดร้านแล้ว เจ้าพานเลยเลี้ยง ไม่คิดเงิน”

“ไม่คิดเงิน”หลี่ฝางหัวเราะ “ถึงว่าสิแขกเยอะซะไม่มี”

“เจ้าพานได้ค่าเวนคืนเท่าไหร่กัน ถึงได้ใจป้ำขนาดนี้”หลี่ฝางถามไปอย่างนั้นเอง

“สามแสนกว่า ”หลินชิงชิงยิ้ม “สำหรับเจ้าพาน ถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่แล้ว”

หลี่ฝางพยักหน้า คิดในใจ เยอะอยู่นะ

แต่พอหลี่ต๋าคางได้ยินเงินจำนวนนี้ ก็ขมวดคิ้วเบาๆ “พื้นที่นี้ เป็นของเขาเหรอ”

“ใช่แล้ว ทั้งผืนนี้ เป็นที่ดินของบ้านเจ้าพาน”หลินชิงชิงพูด

หลี่ต๋าคางยิ้ม ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ไป พวกเราไปห้องส่วนตัวเถอะ ฉันจองไว้ล่วงหน้าแล้ว”

หลินชิงชิงพูดจบ ทั้งหมดก็เดินขึ้นชั้นบน

“คุณอา ดื่มเหล้าหรือเปล่าคะ”หลินชิงชิงถามหลี่ต๋าคาง

หลี่ฝางชิงตอบว่า“พ่อผมชอบดื่มเบียร์ สั่งขึ้นมาหนึ่งลัง ”

หลี่ฝางยังจำได้ดี ตอนเด็กทุกครั้งที่หลี่ต๋าฝางกลับบ้าน ต้องหิ้วยำมาสองชุด แล้วนั่งดื่มเบียร์ในสวน

หลินชิงชิงไปนานมากกว่าจะกลับมา

แต่ตอนที่กลับเข้ามา ที่หน้าผากเหมือนจะมีรอยแดงเป็นจ้ำ

“พี่ หัวพี่เป็นอะไร”หลี่ฝางดูแล้ว ก็รีบถามทันที

หลินชิงชิงเบือนหน้า ก้มหัวลง เพื่อปิดบังบาดแผล

“ตอนที่ขึ้นมาบนนี้ไม่ทันระวังตัว ชนเข้ากับผนัง”หลินชิงชิงวางเบียร์ลง

แล้วพูดว่า “ฉันจะไปช่วยงานสักหน่อย พวกคุณรอสักครู่นะคะ เนื้อย่างจะได้แล้ว”

หลินชิงชิงพูดจบ ก็รีบออกไปจากห้องทันที

ชนผนัง

หลี่ฝางไม่โง่สักหน่อย จะเป็นแผลชนได้ยังไง

“เสี่ยวฝาง แกไปดูสิ ว่าเกิดเรื่องอะไรกันแน่”หลี่ต๋าคางก็ดูออกว่ามีเรื่องไม่ชอบมาพากล จึงพูดกับหลี่ฝาง

“อืม”หลี่ฝางพยักหน้า ลุกขึ้นเดินออกไป

“ถ้าเกิดเรื่องก็มาเรียกพ่อด้วย”หลี่ต๋าคางร้องบอก

หลังจากหลี่ฝางออกไปแล้ว คิ้วของหลี่ต๋าคาง ก็ขมวดขึ้น

“ตระกูลเฉียนโกงเงินของเราไปไม่น้อยเลยนะ ”เมี๋ยวชุ่ยพูด

“ใช่ ตามหลักแล้วเงินที่เราใช้ชดเชย พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ อย่างน้อยต้องได้รับชดเชยเป็นเงินล้านกว่าๆ ”หลี่ต๋าคางขมวดคิ้ว สายตามีแววเย็นเยือก “ตระกูลเฉียน เขี้ยวเกินไปแล้ว”

หลี่ต๋าคางเอามือถือออกมา โทรหาเบอร์ของลุงเฉียน

ตอนที่หลี่ฝางมาถึงชั้นล่างของร้าน เจอเข้ากับไอ้หน้าบากกับพวกพอดี