NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 253

บทที่253 ตบหนึ่งฉาด สิบล้าน

มองใบหน้าของโหจื่อนี้ ส้งเสียงก็หมดคำพูด

รอยสิวเต็มหน้า หลุมสิวขรุขระ แห้งจนผิวใกล้จะลอก นี่คือหน้าที่มาส์กเหรอ？

อีกอย่าง คุณเป็นผู้ชายตัวโต มาส์กหน้าทุกวันเนี่ยนะ？

อยากจะแบล็กเมล์ ก็พูดมาตรงๆเลย

ส้งเสียงมองโหจื่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว：“คุณ……คุณอยากได้เท่าไหร่？”

ส้งเสียงรู้สึกต่อโหจื่อ มีความหวาดกลัวจากในกระดูกดำ

ฝ่ามือของโหจื่อ แรงมาก

ฝ่ามือนี้ ตบจนลอยได้！

ส้งเสียงสงสัยหน่อยๆ แม่เอ๊ยนี่มือคนหรือเปล่า？

โหจื่อหัวเราะ พูดว่า：“ผมเหรอ ผมก็ไม่เอากับคุณเท่าไหร่หรอก”

“ครั้งแรกสุดคุณพูดเท่าไหร่？”โหจื่อถาม

“หนึ่งพัน……？”ส้งเสียงลังเลเล็กน้อยแล้วตอบ เขารู้ หนึ่งพันน้อยจริงๆ

“พี่ใหญ่ งั้นคุณเพิ่มอีกไหม”ส้งเสียงถามอย่างระวัง

โหจื่อพยักหน้านิ่งๆ：“เพิ่มอีกหมื่น”

“อะไร？สิบล้าน？”ส้งเสียงดีใจจนเกือบจะกระโดดออกมา

น่าเสียดายที่ทั้งตัวเขาเจ็บไปหมด ดังนั้นจึงไม่ได้กระโดดขึ้นมา

ตบคุณหนึ่งฉาด คุณต้องการสิบล้าน ถึงจะเป็นต้มตุ๋น ก็ไม่ร้ายแรงขนาดนั้น！

ส้งเสียงขมวดคิ้ว มองโหจื่อ：“พี่ใหญ่ คุณล้อเล่นอะไร？”

“คุณคิดว่าผมกำลังล้อเล่น？”โหจื่อถามด้วยใบหน้าจริงจัง

“หรือว่าไม่ใช่？ตบคุณหนึ่งฉาด ก็ต้องให้คุณสิบล้าน ตระ……ตระกูลส้งของพวกเรา ไม่มีเงินมากขนาดนั้น”ส้งเสียงพูดไม่ออก

แค่ล้านเดียว ส้งเสียงก็รับไม่ได้

หนึ่งล้าน ซื้อรถหรูได้หนึ่งคัน

สิบล้าน ก็สามารถซื้อวิลล่าที่ตั้งอยู่ในทำเลที่ดีเยี่ยมได้แล้ว

แค่หนึ่งฉาด แลกกับวิลล่าหนึ่งหลัง？

โหจื่อยื่นมืออกไป ตบใส่หน้าของส้งเสียง

เวลานี้ ทำเอาส้งเสียงตกใจสุดๆ ตกใจจนหน้าขาวซีด

ใครจะไปคิดว่า โหจื่อกลับตบเบาๆไม่กี่ที พูดว่า：“คุณชายส้ง อย่ามาทำเป็นร้องไห้เหมือนคนจนกับผมเลย？คุณท่านคุณส้งกงหมิงคนรวยอันดับหนึ่งของตงไห่ เงินสดในมือเขา มากกว่าสิบล้าน”

“ถ้าคุณไม่รับปาก……”

โหจื่อยืนขึ้นมา เดินไปตรงหน้าหลี่ฝาง：“เจ้านาย เอาเงินมาให้ผมอีกหน่อยสิ”

ในมือของหลี่ฝาง ยังถือเงินอีกก้อนหนึ่ง：“เอาเท่าไหร่？พวกนี้พอไหม？ถ้าไม่พอ ผมจะไปเอาที่ผับให้คุณ”

“พอแล้ว”

โหจื่อชั่งน้ำหนักด้วยมือ น่าจะประมาณหนึ่งหมื่นหยวน

“คุณชายส้ง เงินนี่คุณเอาไปก่อน”โหจื่อเอาเงินหนึ่งหมื่นวางใส่มือของส้งเสียง

ส้งเสียงก็ตะลึงทันที：“พี่ใหญ่ หมายความว่าไง？”

ไม่ใช่จะเอาเงินกับผมเหรอ？

ทำไมกลายเป็นให้ผมล่ะ？

ส้งเสียงตะลึงโดยสิ้นเชิง

โหจื่อหัวเราะ ยื่นมือออกไป แล้วตบส้งเสียงลอยออกไป

เงินในมือของส้งเสียง ทันใดนั้นก็ตกอยู่กลางอากาศ ปลิวลง

ส้งเสียงถูกตบหนึ่งฉาด รู้สึกเหมือนถูกภูเขาลูกใหญ่ชนเข้า เจ็บมาก

หน้าของส้งเสียงตอนนี้ บวมเหมือนหัวหมาแล้ว

“คุณชายส้ง ที่ผมเพิ่งให้คุณไปหนึ่งหมื่น ฝ่ามือฉาดนี้ ถือว่าหนึ่งพัน”

โหจื่อยิ้มอย่างชั่วร้าย พูด：“ยังมีอีกเก้าพัน ก็คือเก้าฉาด”

พูดจบ สีหน้าของโหจื่อหม่นลง แล้วตบไป

พอจะตบครั้งที่สาม ในที่สุดส้งเสียงก็ทนไม่ไหว เขาแทบจะคุกเข่าลงพื้น

“อย่า……อย่า……ตีเลย สิบล้าน ผมให้ ผมให้เอาไหม？”ส้งเสียงรู้สึกว่า ถ้าตบต่อไป ตัวจะต้องตายแน่

จะตบอีกไม่ได้แล้ว！

“ทำไมคุณไม่รีบรับปากล่ะ รีบรับปากสิ คุณจะได้ไม่ต้องลำบาก ผมก็จะได้ประหยัดไปสามพันด้วย”โหจื่อส่ายหน้า พูดด้วยใบหน้าไม่ยินดีนัก

“ในเมื่อคุณรับปากแล้ว งั้นผมก็ไม่ตบแล้ว”

“แต่เงินที่เหลือเจ็ดพัน คุณต้องคืนผม”หลี่ฝางพูดอย่างมีเหตุผล

“รีบเก็บเงินให้ผม”

โหจื่อหัวเราะอย่างเยือกเย็น

ส้งเสียง เสี่ยวสาน ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดง ทั้งสามคนนี้ เริ่มเหมือนหมา คลานลงพื้นเก็บเงิน

หลี่ฝางยื่นบุหรี่ให้โหจื่อ พูดอย่างชื่นชมสุดๆ：“ดีมาก”

“ปฏิบัติกับลูกผู้ดีมีเงินพวกนี้ ควรจะปฏิบัติดีๆ”หลี่ฝางพูดด้วยใบหน้าชื่นชม