NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 255

บทที่255 ผมต่างหากที่เป็นหลานชายของหลี่เจียเฉิน

“อะไรนะ？ผมถูกไล่ออก？”

มองหลี่ฝาง ถังหยู่ซวนก็มีอาการไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก

เวลานี้ ความเมาของถังหยู่ซวน ก็ได้สติขึ้นมาทันที

“ทำไมล่ะ？”

“เสี่ยวฝาง พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ？ตอนนั้นที่เราสองคนฝ่าฟันอันตรายด้วยกัน หรือว่าคุณลืมแล้ว？”ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝางอย่างตะลึง

“จำได้ จำได้ทุกอย่าง”หลี่ฝางพยักหน้า

“จำได้คุณยังจะไล่ผมออก？เพราะว่าผมกับพวกโจวเจ๋ ส้งเสียงดื่มเหล้าด้วยกันหลายครั้ง เสี่ยวฝาง ทำไมคุณกลายเป็นคนใจแคบแบบนี้ล่ะ？”

“อีกอย่าง ผมกับโจวเจ๋เที่ยวกัน คุณก็รู้ตลอด”

“ใช่ ผมรู้”

หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน พูด：“แต่ถังหยู่ซวน คุณยังจำได้ไหมว่าผมให้คุณทำอะไร？”

“ผมให้คุณเรียนรู้ประสบการณ์ที่โจวเจ๋จัดการบริษัท ให้คุณไปแอบเรียนรู้จากเขา แต่คุณน่ะ คุณทำอะไรไปกับพวกโจวเจ๋？วันๆเอาแต่ดื่ม สำมะเลเทเมา！”

“วันนี้บริษัทของเรารับสมัครพนักงาน คุณก็ไม่เข้าร่วม ทั้งหมดต่างให้โจวหยางดำเนินการคนเดียว ส่วนคุณ อยู่ดื่มเหล้า ดื่มจนเมาเทน้ำเทท่า เมื่อกี๊ผมไปหาคุณ คุณก็หลับแล้ว คุณรู้ไหม？”

“ถังหยู่ซวน คุณเสียความเป็นตัวเองไปแล้ว”

“ตอนนั้นผมยังจำได้ว่า ตอนที่ผมแต่งตั้งให้คุณเป็นผู้จัดการผับ คุณปฏิเสธ เพราะว่าคุณไม่มั่นใจในตัวเอง คุณกลัว คุณกลัวทำให้ผมผิดหวัง แต่คุณในตอนนั้น มีความรับผิดชอบ”

“ผมบอกว่า คุณทำไม่ได้ ก็เรียนรู้เอา เรียนจากลุงเฉียน แต่คุณเรียนไหม？คุณไม่เรียนอะไรเลย ทั้งวันคุณเอาแต่เมา ใช้ชีวิตอย่างเซื่องซึม”

หลี่ฝางพูด ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้ว：“แน่นอน พวกนี้ ผมไม่ใส่ใจ”

“ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน ถึงแม้คุณจะไม่ทำอะไรเลย ผมก็เลี้ยงคุณได้”

“แต่คุณเพิ่งจะให้ผมไล่โหจื่อออก！คุณเป็นเดือดเป็นร้อนแทนพวกส้งเสียงเหรอ？คุณกับพวกเขา สนิทกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？เมื่อกี๊ตอนที่ส้งเสียงดูถูกผม ทำไมผมไม่เห็นคุณออกหน้าเลย？”

หลี่ฝางถามอย่างเยือกเย็น

“ผม ผมไม่เห็น”ถังหยู่ซวนตอบอย่างร้อนตัว

“ใช่ คุณไม่ได้มองเห็นแน่ เพราะว่าคุณดื่มไปเยอะมาก จนถูกส้งเสียงทำให้เมาไปแล้ว”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดอย่างผิดหวังสุดๆ：“ถังหยู่ซวนในเมื่อก่อนนั้น จะไม่อยู่กับพวกส้งเสียง โจวเจ๋ รวมตัวกันเด็ดขาด”

“ถังหยู่ซวน คุณไปจากผับเถอะ”

ตอนที่หลี่ฝางพูดคำนี้ นอกจากผิดหวังแล้ว ก็ยังเจ็บปวดด้วย

ยังไง ถังหยู่ซวนก็เป็นเพื่อนที่หลี่ฝางมีไม่เยอะมาก

ตอนนี้ มองถังหยู่ซวนกลายเป็นแบบนี้ หลี่ฝางจะไม่เจ็บปวดได้อย่างไร？

หลี่ฝางชัดเจนมากว่า ตอนนี้ถังหยู่ซวนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ครึ่งหนึ่งของสาเหตุคือ เพราะว่าตัวเอง

เพราะถ้าตัวเองไม่ให้ความมั่งคั่งแก่ถังหยู่ซวน เขาก็คงไม่เสียความเป็นตัวเองแบบนี้

“เสี่ยวฝาง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม คุณไม่ต้องรีบไล่ผมไป ผมรับประกัน ต่อไปผมจะไม่ไปยุ่งกับพวกส้งเสียง โจวเจ๋อีก”

“แล้วก็ ต่อไปผมจะเรียนรู้การจัดการดูแลผับจากลุงเฉียน ไม่ทำตัวสำมะเลเทเมาอีก”ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝาง พูดอย่างน่าสงสาร

หลี่ฝางส่ายหน้า：“รอคุณกลับไปเป็นตัวเองแบบเมื่อก่อนก่อน ค่อยว่ากันเถอะ”

“เสี่ยวฝาง ทำไมคุณใจร้ายขนาดนั้นล่ะ พวกเราคือเพื่อนกันนะ”สีหน้าของถังหยู่ซวนหม่นลง：“คุณไล่ผมออกไปจากผับ แล้วผมจะเลี้ยงตัวเองยังไง？”

“เมื่อก่อนตอนที่คุณไม่รู้จักผม ไม่เห็นว่าจะหิวตายไป？”

หลี่ฝางพูดจบ ก็ยื่นมือออกไปพูด：“กุญแจรถ”

“กุญแจรถอะไร？”ถังหยู่ซวนแกล้งเป็นใบ้ไม่รู้เรื่อง

“กุญแจรถปอร์เช่918”หลี่ฝางพูด

ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝาง โกรธหน่อยๆ：“หลี่ฝาง คุณจะทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ？”

“ถังหยู่ซวน คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ？เมื่อคืนวาน คุณดื่มจนเมาแล้วไปแข่งรถกับคนอื่น เอารถไปชนต้นไม้ ……หน้ารถปอร์เช่ถูกคุณเอาไปชนจนระเบิดหมด”

ตอนที่หลี่ฝางพูดคำนี้ สีหน้าของถังหยู่ซวน ก็ตะลึงทันที

“คุณรู้ได้ไง？”ถังหยู่ซวนถามอย่างตื่นตระหนก

“ปอร์เช่918 ชนในประเทศคันแรก ออกข่าวหมดแล้ว เรื่องนี้ ใครไม่รู้บ้าง？”

มองถังหยู่ซวน หลี่ฝางพูดอย่างหมดคำพูด：“แล้วยังบอกว่าเห็นผมเป็นเพื่อน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่บอกผม？”