NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 258

บทที่258 คุณชายส้งสวมชุดผู้หญิง

“คุณชายหลี่？”

จางเชี่ยนได้ยินสามคำนี้ ก็ตะลึงทันที

จากนั้น จางเชี่ยนก็หันหน้าไป มองหลี่ฝาง：“หลี่ฝาง เขาเรียกคุณเหรอ？”

“อือ”หลี่ฝางพยักหน้านิ่งๆ แต่ไม่ได้อธิบายอะไรมาก

“คุณคือคุณชายหลี่？”

จางเชี่ยนยิ้ม ยิ้มแบบโง่ๆอย่างนั้น：“คุณเป็นคุณชายหลี่ตั้งแต่เมื่อไหร่？”

“ผมเป็นคุณชายหลี่อยู่แล้ว”หลี่ฝางเลิกคิ้ว พูด

จางเชี่ยนถามยิ้มๆ：“งั้นคุณเป็นคุณชายหลี่ตระกูลไหนเหรอ”

จางเชี่ยนไม่ถือว่าอยู่ในแวดวงลูกเศรษฐี ดังนั้นหลี่เจียเฉินชื่อนี้ ไม่คุ้นเท่าไหร่นัก

แต่พูดถึงเศรษฐีลึกลับขึ้นมา จางเชี่ยนรู้แน่นอน

“รู้ไหมผับนี้ใครเปิด？”หลี่ฝางเอานิ้วชี้ไปที่Recalling the past แล้วถาม

“ฉันรู้สิ ก็ไม่ใช่เศรษฐีลึกลับนั่นเหรอไง？คนทั้งตงไห่ ก็รู้ทั้งนั้น”จางเชี่ยนรีบพูด

“ผับนี้ ไม่ใช่เศรษฐีลึกลับเปิด แต่ผมเปิดเอง”หลี่ฝางพูด

“ของคุณเปิด？”

จางเชี่ยนมองหลี่ฝาง ปรากฏสายตาสงสัย：“คุณคือเศรษฐีลึกลับนั่น หลี่ฝาง คุณล้อเล่นเปล่าเนี่ย？”

หลี่ฝางพูดเรียบๆ：“ผมไม่ได้ล้อเล่น เศรษฐีลึกลับคือพ่อผม ผมคือลูกชายเขา ส่วนผับนี้ ก็เป็นชื่อของผมจริงๆ”

“ที่จริง ผมไม่เคยถูกลอตเตอรี่ และก็ไม่เคยขายที่ได้ เงินทุกอย่าง พ่อผมให้ผมมาหมด ที่บ้านผมมีเงิน”

หลี่ฝางคิดในใจ ยังไงซะตัวตนก็เปิดเผยแล้ว จึงพูดออกไปหมด

ได้ยินดังนั้น จางเชี่ยนก็ตะลึง

“นี่จริงเหรอ？”จางเชี่ยนเริ่มเชื่อ ถ้าไม่จริง ทำไมส้งเสียงเรียกหลี่ฝางว่าคุณชายหลี่ล่ะ

ส่วนหลิวเฉียวเฉียว ก็ตะลึงจนต้องอ้าปากค้าง

หน้าของเธอ เต็มไปด้วยความละอายและเสียใจ

เมื่อกี๊เธอยังเยาะเย้ยว่าหลี่ฝางเป็นแค่พิธีกรตัวเล็กๆในเน็ต บอกว่าเขาคือขอทานในเน็ต แค่ให้เงิน ก็ทำหมด

สุดท้ายก็รู้ว่า หลี่ฝางเป็นลูกชายของเศรษฐีลึกลับ

ผับนี้เป็นของเขาเปิด

หลิวเฉียวเฉียวก็รู้สึกว่าหน้าตัวเอง ร้อนแผ่วๆทันที

นี่มันขายขี้หน้ามาก？

“คิดไม่ถึงเลย คุณจะเป็นคนรวยใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย”จางเชี่ยนมองหลี่ฝางอย่างดีใจ กระโดดขึ้นมา

หลี่ฝางหมดคำพูด ตัวเองเป็นคนรวยใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย แล้วเกี่ยวอะไรกับจางเชี่ยน ตื่นเต้นทำห่าไร

“ใช่ อย่าพูดมั่วๆสิ”

“เก็บความลับให้ผมด้วย”

หลี่ฝางรีบสั่งไป กลัวจางเชี่ยนจะไปป่าวประกาศ ทำให้ทุกคนรู้หมด

“ทำไมล่ะ”จางเชี่ยนมองหลี่ฝางอย่างไม่เข้าใจ：“คุณคือคุณชายของตระกูลคนรวย นี่ไม่ใช่เรื่องดีเหรอ？ทำไมไม่ให้คนอื่นรู้ตัวตนล่ะ”

“เหอะเหอะ มีเงินเรื่องดีอยู่แล้ว แต่มีเงินมากไป ก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร”

“คุณไม่เคยได้ยินแจ็ก หม่าพูดเหรอ？เดือนหนึ่งหาเงินได้สองสามแสน คือเรื่องที่น่าดีใจ แต่เดือนหนึ่งหาเงินได้สองสามพันล้าน ก็ทำให้คนเจ็บปวดได้”

ถึงแม้เดือนหนึ่งหลี่ฝางหาเงินได้ไม่ถึงสองสามพันล้าน สองสามร้อยล้านก็ยังไม่ได้ แต่ก็ยังอ้างถึงประโยคที่เสแสร้งมากๆของคุณแจ็ก หม่า

“เอาน่ะ คุณอย่ากระตุ้นพวกเราเลยน่า ในเมื่อผับเป็นของคุณ งั้นพวกเราไปดื่มกัน คุณต้องให้เราดื่มฟรี”จางเชี่ยนหัวเราะ มองแล้วถามหลี่ฝาง

หลี่ฝางพยักหน้า พูด：“ได้สิ เห็นแก่เมื่อกี๊คุณไว้หน้าผม วันนี้ผมเลี้ยงเหล้าคุณ”

จางเชี่ยนได้ยิน ก็รีบดึงแขนของหลิวเฉียวเฉียว พูดว่า：“ไป เฉียวเฉียว ฉันพาคุณไปล้างที่ห้องน้ำ แล้วพวกเราค่อยไปดื่ม”

“เดี๋ยว”ได้ยินคำนี้ สีหน้าของหลี่ฝาง ก็เย็นลงทันที

“ทำไม？”จางเชี่ยนมองแล้วถามหลี่ฝาง

หลี่ฝางพูดกับจางเชี่ยน：“ผมแค่บอกจะเลี้ยงเหล้าคุณ แต่ไม่ได้เลี้ยงเธอ”

พูดไป หลี่ฝางก็ชี้ไปที่หลิวเฉียวเฉียว เสียงเย็นชาลง：“เมื่อกี๊ เธอยังจะให้ผมหนึ่งร้อย ให้ผมเห่าเหมือนหมาเลย”

“จางเชี่ยน คุณคิดว่าคนแบบนี้ ผมควรจะเลี้ยงเหล้าเธอเหรอ？”

หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด：“เธอดูถูกผม แล้วผมยังต้องเลี้ยงเหล้าเธอด้วยเหรอ？นั่นไม่อับอายขายหน้าผมเหรอ？”