NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 263

บทที่ 263 ฉินวี่เฟยจะแต่งงานกับหลี่ฝาง!

หลังจากวางสาย สีหน้าของหม่าเทียนก็เครียดขึ้นมาทันที เรียกได้ว่าตึงเครียดมาก

มือของเขามีเหงื่อไหลเต็ม

คนใหญ่คนโตแบบนี้ ใช่ว่าชีวิตนี้เขาจะได้มีโอกาสเจอสักกี่ครั้ง

หลี่ฝางมองออกว่าสีหน้าของหม่าเทียนไม่ดีนัก จึงถามขึ้นว่า “ลุงหม่า เป็นอะไรไป”

หม่าเทียนถึงได้มีสติกลับมา

อันตราย!

เกือบจะล่วงเกินไปแล้ว

ดีที่ยังไม่เอาเด็กผู้หญิงคนนี้จับไป ไม่งั้นล่ะก็ผลสุดท้ายคงไม่อยากคิดแน่นอน

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร...” หม่าเทียนพูดกับหลี่ฝาง “เสี่ยวฝาง ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนของนาย ก็พาเธอกลับไปเถอะ”

หลี่ฝางงงงันไปสักพัก มองไปที่หม่าเทียน “ทำไมเหรอ ลุงไม่จับเธอแล้วเหรอ”

“เรื่องนี้ ส้งเสียงเป็นคนทำผิด เป็นเพราะส้งเสียงเห็นว่าเธอน่ารักเลยคิดมิดีมิร้ายด้วย พร้อมเรียกพวกเสี่ยวซานกับพวกมาก่อกวนเธอ จะทำเรื่องมิดีมิร้ายกับเธอ”

“ที่เธอชนคน ก็เพราะว่าป้องกันตัวเอง” หม่าเทียนพูดอย่างจริงจัง

หม่าเทียนอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนสีหน้าไปเร็วขนาดนี้ เร็วยิ่งกว่าเปิดหนังสือเสียอีก

หลี่ฝางไม่ใช่คนโง่ เขาสังเกตได้ว่าท่าทางของหม่าเทียนเปลี่ยนไปเยอะมาก คงจะเกี่ยวข้องกับโทรศัพท์ที่โทรเข้าเมื่อกี้แน่นอน

เพราะเมื่อกี้เขาตกใจมาก

หลี่ฝางคิดในใจว่า คนที่โทรหม่าเทียนเมื่อกี้ คงจะเป็นคนใหญ่คนโตสักคนแน่ๆ

นี่แสดงว่า ผู้หญิงชุดยีนส์คนนี้คงมีคนหนุนหลังใหญ่แน่นอน

“ฉันไปได้แล้ว ใช่ไหม” ผู้หญิงชุดยีนส์เดินมาข้างหน้าหม่าเทียนพร้อมถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

หม่าเทียนพยักหน้า “คุณกลับไปตลอดเวลาครับ”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว หม่าเทียนใช้คำว่า “คุณ”

ผู้หญิงคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่ ทำไมถึงทำให้หม่าเทียนกลัวได้ขนาดนี้

เธอพูดขอบคุณด้วยมารยาท แล้วก็ออกไปจากสถานีตำรวจนั้น

หลังจากที่เธอเพิ่งออกมา ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงก็เดินเข้ามาทันที

เขาวิ่งมาข้างหน้าหม่าเทียน พร้อมถามว่า “ลุง ทำไมปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปแล้วล่ะ”

“ส้งกงหมิงพ่อของส้งเสียงให้ผมมาบอกว่า อย่าให้ลุงปล่อยผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาก” เขาพูดด้วยความรีบร้อน

“ทำไมลุงปล่อยมันไปแล้วล่ะ”

หม่าเทียบมองหลานตัวเองอย่างไม่แยแส “ถ้าฉันจับผู้หญิงคนนั้น ตำแหน่งนี้ของฉันคงรักษาไว้ยากแล้วล่ะ”

“ส้งเสียงเป็นคนยังไง ฉันจะไม่รู้เหรอ”

“อีกอย่าง พวกแกลักพาตัวนักข่าว กล้ามากเลยนะ”

เขาจ้องมองผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงอย่างแรง หม่าเทียนพูดต่อว่า “ฉันจะโทรหาพ่อแก บอกว่าไม่ให้แกออกไหนช่วงนี้ เดี๋ยวหาเรื่องเข้ามาอีก”

“ฉันจะบอกให้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ถ้าส้งกงหมิงอยากไปมีเรื่อง ก็ไปมีเรื่องกันเองเลย”

“แต่ฉันจะบอกอะไรไว้ก่อนนะ ถ้าส้งกงหมิงยังอยากทำธุรกิจต่อ ทางมที่ดีอย่าไปหาเรื่องเธอดีกว่า”

ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงกลืนน้ำลายอึก เขามองหม่าเทียน “งั้นส้งเสียง...ก็โดนชนฟรีแล้วสิ”

“ถือว่าโชคร้ายแล้วกัน” หม่าเทียนพูด

...

เดินออกจากสถานทีตำรวจพร้อมกัน

ผู้หญิงชุดยีนส์ถามหลี่ฝางว่า “ทำไมนายถึงได้มาด้วย”

หลี่ฝางหัวเราะ พร้อมพูดว่า “ฉันเห็นว่าทะเบียนรถเธอเป็นป้ายของเมืองอื่น ไม่คุ้นเคยที่นี่ กลัวว่าจะโดนคนอื่นรังแก ก็เลยตามมา”

“มาดูว่าถ้าช่วยได้ก็ช่วย...แต่ว่าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย” หลี่ฝางพูดด้วยความเก้อเขิน

เธอเหลือบมามองเขา “จะจีบฉันเหรอ”

หลี่ฝางรีบส่ายหน้า พร้อมปฏิเสธว่า “ไม่อยาก”

“นายไม่อยากจีบฉัน ทำไมต้องมาที่สถานีตำรวจเพื่อช่วยฉันล่ะ”

“นายนี่ยุ่งเรื่องชาวบ้านแล้วนะแบบนี้” เธอมองเขาด้วยความไม่แยแส

หลี่ฝางหัวเราะ เหมือนว่าตัวเองก็ยุ่งเรื่องคนอื่นจริงๆ

ในเมื่อตัวเองก็ไม่ได้ชอบเธอ ทำไมต้องมาช่วยเธอด้วยล่ะ

โดนเข้าใจผิด ก็เป็นเรื่องธรรมดา

หลี่ฝางอธิบายว่า “ก็เห็นเธอมีสไตล์เป็นของตัวเองดี เลยอยากเป็นเพื่อนกับเธอ ฉันชื่อหลี่ฝาง เธอล่ะ”

พูดจบ เขาก็ยื่นมือไปจับกับเธอ

“นายเรียกฉันว่าโก่เอ๋อก็ได้” เธอยิ้มแล้วยื่นจนมือไปจับกับเขา โดนแค่นิดเดียวก็รีบดึงมือกลับคืนไป

“ผู้หญิงผู้ชายไม่ได้สนิทกัน ฉันจับจับมือกับนายไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าตอนกลางคืนนายแอบไปทำอะไรบ้าง” โก่เอ๋อหัวเราะพร้อมตอบเขา

หลี่ฝางงุนงงไปสักพัก ต่อมาก็เข้าใจแล้ว

โก่เอ๋อคนนี้ ชำนาญเหลือเกิน