NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 275

บทที่ 275 ส้าวส้วยทนไม่ไหวแล้ว

หลี่ต๋าคางพ่นควันบุหรี่ออกมา แล้วพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ ：“ไม่มีอะไรยาก ฉันแค่เดินเรื่องนิดหน่อย”

“แต่ว่าเดินเรื่องครั้งนี้ ฉันจะพาแกไปด้วย” หลี่ต๋าคางพูด พลางหัวเราะ

ที่จริงในใจของหลี่ต๋าคาง รู้คำตอบอยู่แล้ว

เมื่อหลี่ต๋าคางเห็นหลี่ฝางนั่งดื่มกาแฟราวกับคนไม่เป็นอะไรเลย หลี่ต๋าคางก็รู้ว่าลูกชายของตน ได้เก็บซ่อนความแค้นเอาไว้แล้ว

เมื่อเห็นแบบนี้ หลี่ต๋าคางก็ชื่นชมเป็นอย่างมาก ลูกชายของตน ในที่สุดก็โตขึ้นแล้ว รู้เรื่อง เข้าใจสถานการณ์โดยรวม คิดถึงส่วนรวม

แต่ในขณะเดียวกัน ในใจลึกๆ ของหลี่ต๋าคาง ก็เจ็บปวดเล็กน้อย

หลี่ต๋าคางคิด สามปีที่ผ่านมา ลูกชายเขาต้องเจอกับอะไรมาบ้าง?

ประสบการณ์แบบไหน ที่ทำให้หลี่ฝางสามารถอดกลั้นความแค้นต่อคนที่อยากฆ่าได้......

หลี่ฝางนิ่งเกินไปแล้ว นิ่งจนหลี่ต๋าคางรู้สึกผิด

เด็กอายุราวๆ ยี่สิบ ควรที่จะเปี่ยมไปด้วยพลัง และชอบเอาชนะไม่ใช่เหรอ?

“อดทนไว้ก่อนเถอะ พ่อ ถึงยังไงตระกูลหลี่ของพวกเราก็ลงทุนไปกับบ้านพักตากอากาศนี้เยอะอยู่ ไหนยังจะมีไนต์คลับ สวนสนุก......กิจการตั้งเยอะตั้งแยะ หากพวกเราลงมือ ธุรกิจพวกนี้ ก็ลงทุนเสียเปล่าน่ะสิ?” หลี่ฝางยิ้มอ่อนๆ แล้วพูดขึ้น

“ถ้าหากพ่อบอกแกว่า พ่อไม่ได้สนใจกิจการพวกนั้นเลยล่ะ?” หลี่ต๋าคางหัวเราะเบาๆ พลางพูด

“ถ้าหากฉันบอกว่า สำหรับตระกูลหลี่กิจการพวกนี้ ไม่คุ้มค่าเลยล่ะ......แกจะเลือกทางไหน?” หลี่ต๋าคางยิงคำถามต่อ

“เสี่ยวฝาง ลูกไม่ต้องคิดถึงภาระใดๆ จำไว้ พ่อกับแม่ลูก จะไม่สร้างภาระให้ลูก พวกเราจะเป็นที่พึ่งให้แก ไม่ว่าแกอยากทำอะไร ก็ทำแบบเปิดเผยไปเลย วางใจเถอะ ฉันจะเช็ดล้างให้แกเอง”

หลี่ฝางได้ยินประโยคนี้ ก็รู้สึกอบอุ่นในใจ

“พ่อ พ่อพูดอะไรเหนี่ย ถ้าวันนึงมันเกินกรอบกฎหมายกรอบฟ้าจะทำยังไง? หากวันนึงผมทำฟ้าถล่ม พ่อจะซ่อมให้ผมได้เหรอ?” หลี่ฝางพูดพลางหัวเราะเหอะๆ

“ขอแค่แกมีความสามารถทำให้ฟ้าถล่มได้ ฉันก็สามารถซ่อมได้” หลี่ต๋าคางมองหลี่ฝาง แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

หลี่ฝางเงียบอยู่หลายวินาที จึงพูดขึ้น： “ผมทนได้”

“การแก้แค้นของคนแมน สิบปีก็ยังไม่สาย......ยิ่งไปกว่านั้น ผมต้องรอแค่สองอาทิตย์เอง”

หลี่ต๋าคางพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรต่อ

หลังจากนั้น หลี่ต๋าคางกับลุงเฉียนก็ออกไป

พวกเขายุ่งกับการจัดสถานที่ จัดสถานที่สำหรับงานปาร์ตี้คืนนี้......

ครั้งนี้ที่บ้านพักตากอากาศมีดาราหลายคนมา อีกทั้งยังมีเศรษฐี......แม้แต่นักข่าวก็ตามมาด้วย

หลี่ต๋าคางในฐานะผู้จัดการ นี่เป็นครั้งแรก ที่เขาลงมือออกหน้าด้วยตัวเอง

แน่นอนว่า หลี่ต๋าคางออกหน้าขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะโฆษณาให้กับหลี่ฝาง

ขณะนั้น ส้าวส้วยก็เดินมายังเบื้องหน้าของหลี่ฝาง： “เจ้านาย พวกเราไปหาสวีเถิงเฟยกัน”

หลี่ฝางเงยหน้าถาม： “ไปหามันทำไม?”

หน้าของส้าวส้วย เต็มไปด้วยความโมโห： “ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าเจ้านายคุยอะไรกับลูกพี่ใหญ่ แต่ว่าความโมโหนี้ ผมอดทนไม่ไหวจริงๆ”

“แม่งเอ้ย ไอ้หมอนั่น มันรนหาที่ตาย！”

ส้าวส้วยตอนแรกคิดว่า รอให้หลี่ต๋าคางมาถึง ก็จะเล่นสวีเถิงเฟยให้ตาย แม้กระทั่งกวาดล้างตระกูลสวีให้สิ้นซาก

ถึงยังไงในสายตาของส้าวส้วย หลี่ต๋าคางเป็นคนที่ปกป้องลูกชายตนเองสุดๆ

แต่เขาไม่นึกเลย......

หลี่ต๋าคางคุยกับหลี่ฝางไม่กี่นาที จากนั้นก็พาลุงเฉียนไปจัดงานแล้ว......

เล่นอะไรกันเหนี่ย?

เขาจะฆ่าลูกชายตัวเองอยู่แล้ว ลูกพี่ใหญ่ยังจะมีอารมณ์จัดงานอยู่อีกเหรอ?

เมื่อครู่ส้าวส้วยเห็นหลี่ต๋าคางเดินออกไป ก็ถึงกับงง นี่คือลูกพี่ใหญ่ของตนจริงๆ เหรอ?

เมื่อตอนที่อยู่เมืองนอก ไม่ว่าตนกับโหจื่อจะน้อยใจเล็กน้อยขนาดไหน หลี่ต๋าคางก็จะออกหน้า แทนตนกับโหจื่อตลอด

คนอื่นตบเขาหนึ่งที หลี่ต๋าคางตบมันกลับไปสิบที

ถ้าคนอื่นชกเขาหนึ่งที หลี่ต๋าคางก็จะชกมันกลับไปสิบที

สำหรับลูกน้องคนนึง ก็ปกป้องขนาดนี้ ทำไมพอถึงคราวลูกชายของตน ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกันนะ?

ส้าวส้วยคิดไม่ตกเลย

แต่ว่าส้าวส้วยก็รู้อยู่เรื่องนึง ก็คือบุญคุณต้องทดแทน

เมื่อตอนที่อยู่ต่างประเทศ หลี่ต๋าคางปกป้องเขายังไง ในตอนนี้ ตนก็จะปกป้องหลี่ฝางแบบนั้นเช่นกัน

ส้าวส้วยคว้าแขนหลี่ฝาง แล้วไปหาสวีเถิงเฟย

ใครจะรู้ว่าเดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ก็บังเอิญเจอเหยโก่วกับเซี่ยลู่

หลี่ฝางขมวดคิ้ว สองคนนี้ไม่ได้สนิทกัน พวกเขาทำไมถึงอยู่ด้วยกันนะ?

เซี่ยลู่มองหลี่ฝาง แล้วรีบวิ่งเข้ามาหา

“หลี่ฝาง นายเป็นอะไรเหนี่ย นายบอกว่าวันนี้จะขับรถมารับฉันไม่ใช่เหรอ? สุดท้ายวันนี้ฉันโทรหานายสามสิบกว่าสาย นายไม่รับเลยสักสาย” เซี่ยลู่มองหลี่ฝางอย่างโมโหเล็กน้อย พลางพูด

หลี่ฝางเพิ่งจะนึกขึ้นได้

ว่าเมื่อวานตนสัญญากับเซี่ยลู่ไว้ ว่าวันนี้จะไปรับเธอ