NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 285

บทที่285 การออมมือของส้าวส้วย

หลี่ฝางชัดเจนดี ผู้ชายคนนี้พุ่งเป้ามาที่ตัวเอง

แต่ตัวเองไม่รู้จักเขานี่

“คุณเป็นใครกันแน่？ไม่พูดผมจะเรียกคนมาแล้วนะ”หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา

ซุนจิ้นไม่พูดไร้สาระใดๆ ตอนที่รีบมาตรงหน้าของหลี่ฝาง จู่ๆเขาก็เร่งความเร็ว พุ่งมาที่หลี่ฝาง

“ห่าเอ๊ย！”

หลี่ฝางตระหนักได้ว่าผิดปกติ จะตะโกนให้ช่วยเหลือ

ยังไม่ทันร้องออกมา ซุนจิ้นก็เตะเข้ามา

หลี่ฝางล้มไปที่กำแพงทั้งตัว รู้สึกว่าที่หน้าอกของตัวเอง เหมือนจะฉีกขาด

“แม่เอ๊ย ไอ้ห่าคุณเป็นบ้าหรือไง เข้ามาตีผมแบบนี้？”หลี่ฝางมองซุนจิ้นอย่างเย็นชา ถามออกไป

ซุนจิ้นไม่พูด เคลื่อนไหวเข้ามา

แต่หลี่ฝางหาโอกาสได้ดี เขารีบลุกขึ้นมา พุ่งเข้าไปที่ ประตูของวิลล่า

“ส้าวส้วย……”

หลี่ฝางพุ่งเข้าไป ร้องเรียกส้าวส้วยเสียงดัง

และเวลานี้เอง ส้าวส้วยถือกางเกงวิ่งออกมา

พอเห็นซุนจิ้น สีหน้าของส้าวส้วย จึงเปลี่ยนไป

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม เจ้านาย？”ส้าวส้วยถือกางเกงไป พร้อมกับเข้ามาตรงหน้าหลี่ฝาง ถามอย่างเป็นห่วง

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ดีที่ผมวิ่งมาไว ไม่อย่างนั้น ถูกผู้ชายคนนี้ทำร้ายตายห่าแน่”

หลี่ฝางหาโซฟา นอนลง แล้วตัวเองนวดที่หน้าอก

เปิดเสื้อของตัวเอง หลี่ฝางจึงพบว่าจุดที่โดนถีบเขียวหน่อยๆแล้ว

“คุณคือคนที่เอาชนะเหยโก่ว？”

มองส้าวส้วย ซุนจิ้นดูไม่ค่อยเชื่อเล็กน้อย

ยังไง อายุของส้าวส้วย ก็หนุ่มเกินไป ……

ส้าวส้วยพยักหน้า มองสายตาของซุนจิ้น รู้สึกคุ้นๆ ……

ก็แค่ เวลานั้น กลับคิดไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน ……

“โอเค งั้นผมก็ขอคำแนะนำจากคุณด้วย ……”

ซุนจิ้นมองส้าวส้วย แสดงความคารวะออกมา：“ผู้สืบทอดรุ่นสิบแปดของมวยสิงอี้ ซุนจิ้น ขอคำแนะนำด้วย”

“ส้าวส้วย ผมไม่เคยมีสำนัก”ส้าวส้วยพูดนิ่งๆ

“ไม่มีอาจารย์……”ซุนจิ้นดูไม่ค่อยเชื่อ

“ไม่พูดก็ช่าง”

ซุนจิ้นก็ไม่ได้ถามต่อ เขาเดินเข้ามาโดยตรง ปล่อยหมัดเข้าไป

มวยสิงอี้ รูปแบบหมัดเยอะมาก

การโจมตีของซุนจิ้นนี้ ใช้มวยผ้าว มวยผ้าวนั้นได้เปรียบมากที่สุด นั่นคือแรงของหมัดนั้นมากพอ

ส่วนส้าวส้วย ได้แต่ยิ้มนิ่งๆ พร้อมกับกำหมัดขึ้นมา เดินเข้าไป

“อยากตาย？”

ซุนจิ้นเห็นการสู้กลับของส้าวส้วย ตอนนั้นมุมปากก็พ่นคำออกมาสองคำ

มวยผ้าวของเขาทรงพลังมาก เมื่อมองไปรอบๆแล้ว ที่เมืองเอกมีปรมาจารย์ไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าเผชิญหน้าหมัดนี้ ทุกคนต่างเลือกที่จะหลี่กเลี่ยง

ซุนจิ้นคิดในใจ：ผู้ชายวัยรุ่นคนนี้ หยิ่งยโสมาก

เดิมที เขายังคิดว่าส้าวส้วยเอาชนะเหยโก่ว เป็นคู่ต่อสู้ที่หายาก วันนี้ก็จะได้สู้สนุกๆแล้ว

ใครจะไปรู้ว่า ส้าวส้วยจะไม่รู้จักเป็นตายร้ายดีได้ขนาดนี้

ซุนจิ้นคิดว่า หมัดนี้ ส้าวส้วยจะมีเปอร์เซ็นต์มากที่จะพ่ายแพ้

สองหมัดปะทะกัน เสียงดังตุบขึ้นมา

ซุนจิ้น ถอยหลังไปสามก้าว

ส่วนส้าวส้วย กลับยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับสักนิด

“อะไร？”

ซุนจิ้นรู้สึกว่ากำปั้นของตัวเอง ชาขึ้นมา

เขาคิดไม่ถึงว่า การเผชิญหน้าครั้งนี้ ตัวเองจะตกม้าตายได้

“จะเป็นไปได้ไง？”

ซุนจิ้นกลืนน้ำลาย มองซุนจิ้นที่มีสีหน้านิ่งเรียบ พร้อมกับความน่ากลัว

“มาอีกรอบ”

ซุนจิ้นไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เขาโจมตีไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เขาไม่ได้ใช้มวยผ้าว

แต่ใช้มวยสิงอี้สิบสองท่า