NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 318

บทที่ 318 ท่านจวนกลับมา

“หลิวจินหยาง พวกเราจะหนีทำไม ไอ้บ้านั่นเมื่อกี้ด่าว่าฉันอ้วน ยังบอกว่านายรสนิยมแปลก นายหูหนวกแล้วเหรอ?”

หูเสี่ยวน่าวหลังถูกหลิวจินหยางลากออกมาจากร้านโจ๊กเย็น ทุกครั้งที่ก้าวเดิน ในใจหูเสี่ยวน่าวจะไม่พอใจ และอึดอัดใจมากขึ้น

“หลิวจินหยาง นายยังเป็นผู้ชายหรือเปล่า?” หลังสะบัดมือหลิวจินหยางออก หูเสี่ยวน่าวเอ่ยด้วยสีหน้าน้อยใจและโมโห

“เมียจ๋า ฉันเป็นผู้ชายหรือไม่ เมื่อคืนแสดงให้เธอเห็นแล้วไม่ใช่เหรอ” หลิวจินหยางมองหูเสี่ยวน่าวด้วยสีหน้าเอาอกเอาใจ พลางเอ่ยอย่างร้ายกาจ

“ฉันพูดเรื่องนี้เหรอ ฉันพูดถึงไอ้บ้านั้นด่าฉัน ยังดูถูกนาย ความแค้นนี้พวกเราจะเอาคืนยังไง ไม่ได้ ฉันจะต้องกลับไปคิดบัญชีกับมัน ฉันหูเสี่ยวน่าวไม่ได้รังแกง่ายขนาดนั้น” หูเสี่ยวน่าวเอ่ย พลางหมุนตัวกลับไปทางร้านโจ๊กเย็น

“กลับมา!”

หูเสี่ยวน่าวเพียงหันไป พลันถูกหลิวจินหยางกระตุ้นให้โมโหหนักขึ้น

“หลิวจินหยาง แกกล้าดียังไง ถึงกล้าตวาดฉัน?” หูเสี่ยวน่าวหยุดฝีเท้าลง มองหลิวจินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา อารมณ์เต็มไปด้วยความดุร้าย

“เมียจ๋า พวกเราอย่าทะเลาะกันเลย ข้างกายไอ้บ้านั้นมียอดฝีมือ เมื่อคืนผมออกแรงทั้งคืน ร่างกายจึงอ่อนเพลีย ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา คุณรอผมก่อน รอให้ผมหายดี ต้องแก้แค้นให้คุณแน่ โอเคไหม?”

“วางใจ ไอ้เด็กนั้นหนีไปไหนไม่รอดหรอก มันเรียนที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เหมือนกับแฟนเก่าฉัน ไม่สิ กับอีดอกนั้น” หลิวจินหยางรีบคลายท่าทีอ่อนลง ก่อนปล่อยหูเสี่ยวน่าว

“ตกลงหลิวจินหยาง แกดูถูกฉัน เมียแกถูกรังแก แกวิ่งหางจุกตูดถือเป็นผู้ชายอยู่ไหม?”

...

ทั้งสองคนกำลังตรงเข้ามา หลี่ฝางและลู่หลุ่ยเดินออกมาจากร้านโจ๊กเย็น

หลังเห็นส้าวส้วยด้านหลัง หลิวจินหยางนั้นหลบสายตาทันที พลันลากหูเสี่ยวน่าว รีบหลบออกไปทันที

หลี่ฝางถอนหายใจอย่างผิดหวัง ก่อนเอ่ยว่า “น่าเสียดายจริงๆ หลิวจินหยางหนีไปแล้ว หากมันไม่หนี ฉันจับมันไปให้เหมิงเหมิง เหมิงเหมิงจะได้ระบายอารมณ์สักหน่อย”

“ไม่เป็นไร เถ้าแก่ ไอ้เด็กนั้นหนีไปยังไม่ไกล หากอยากจับตัวมัน ห้านาทีผมจะลากมันกลับมา” ส้าวส้วยตบหน้าอกยืนยันพลางพูดอยู่ด้านหน้า

“อืม งั้นจับมันกลับมา” หลี่ฝางพยักหน้า

“และผู้หญิงคนนั้น ไม่ต้องสนว่าเธอคือน้องสาวหูเฟย จับกลับมาด้วยกันเลย ฉันจะสั่งสอนเธอสักหน่อย ให้เธอรู้ว่าอะไรเรียกอย่าหาเรื่อง” หลี่ฝางเผยความเจ้าเล่ห์ออกมา เพียงนึกถึงหูเสี่ยวน่าว ให้ร้ายจนลู่หลุ่ยต้องอยู่ในคุกหนึ่งวัน หลี่ฝางปวดใจ อัดแน่นด้วยไฟโทสะ

ไฟโทสะนี้ จำต้องระบายออกมา

“นายอย่าเติมน้ำมันลงไปกองไฟในเหมิงเหมิงเลย เหมิงเหมิงเมื่อกี้ดีขึ้นแล้ว นายทำให้เธอเห็นหลิวจินหยางและหูเสี่ยวน่าวอีก เดาว่าเหมิงเหมิงคงล้มป่วยอีกรอบ นายยังไม่รู้สินะ วันนั้นที่อกหัก เหมิงเหมิงนั่งอยู่บนดาดฟ้าหอพักหญิงของพวกเราทั้งคืน แม่มันเถอะ พวกเราตกใจแทบตาย พวกเราไม่กล้าแจ้งตำรวจ และไม่กล้าบอกป้าดูแลหอพัก ไม่งั้นเหมิงเหมิงอาจกระโดดลงไป”

“เธออยากได้เหล้า พวกเราเอาให้เธอ อยากได้บุหรี่ พวกเราไปซื้อให้เธอ ให้เธอนั่งเสียสติอยู่บนดาดฟ้าทั้งคืน คืนนั้นน่ากลัวมาก”

“ดังนั้น อย่าพาหลิวจินหยางไปหาเหมิงเหมิง กระตุ้นเธอเลย”

“หลิวจินหยางและเหมิงเหมิงเป็นเพื่อนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันมานานหลายปี เหมิงเหมิงทุ่มเทอย่างมาก รวมทั้งรถคันนั้นของหลิวจินหยาง เงินดาวน์เหมิงเหมิงเป็นคนออกให้”

“เหมิงเหมิงมีฐานะมากนี่น่า รถมัสแตงคันนั้นไม่ได้ถูกๆ เงินดาวน์ต้องมีอย่างน้อยสองแสน” หลี่ฝางสูกจมูก ให้ส้าวส้วยอย่าโทรศัพท์

หลี่ฝางรู้สึกว่าลู่หลุ่ยพูดก็มีเหตุผล หากหวังดีแต่ทำเรื่องผิด นั่นคงดูไม่ดี

“เหมิงเหมิงเป็นเพียงครอบครัวคนชั้นกลาง เงินความจริงก็มีไม่มาก เงินของเธอ...ช่างเถอะ ไม่พูดกับนายแล้ว นายเป็นผู้ชาย อย่ายุ่งเรื่องไร้สาระเลย” ลู่หลุ่ยเอ่ยได้ครึ่งหนึ่งพลันหยุดลง ทำให้หลี่ฝางสงสัยที่มาของเงินเหมิงเหมิง ไม่ใช่เงินสะอาดแน่นอน

รายได้ของผู้หญิงมีไม่กี่ทาง ใช้ก้นคิดยังคิดออก

หลังพาลู่หลุ่ยเดินเล่นในสถานตากอากาศรอบหนึ่ง หลี่ฝางไปพบหลี่ต๋าคางพร้อมส้าวส้วย

พูดตามจริง หลังรู้ว่ามู่เสี่ยวไป๋ซื้อปืน จนถึงตอนนี้หลี่ฝางยังอกสั่นขวัญแขวน

เมื่อนึกถึงหลี่หลงอายุยังน้อยถูกจางกงหมิงยิงตาย หลี่ฝางกังวลว่าตนจะเป็นอีกรายหนึ่ง

ก่อนหน้านี้หลี่ฝางไม่มีเงิน และไม่กลัวความตาย ตอนนั้นเขาความตายคือการหลุดพ้นประเภทหนึ่ง

แต่ตอนนี้แตกต่างกันอย่างมาก บิดามารดาตนไม่เพียงกลับมา ยังนำทรัพย์สินมากมายมหาศาลกลับมาด้วย ชีวิตในอนาคตของตนคือเสพสุขในลาภยศ ความมั่งคั่งอย่างไร้ขีดจำกัด

ความตาย จะล้อเล่นได้ยังไง?

อย่างมากหนีไปดูไบหาปู่ของตน

แต่หากเป็นเช่นนั้น ลู่หลุ่ยจะทำยังไง หลินชิงชิงจะเป็นเช่นไร และยังมีฉินวี่เฟยอีก

คงไม่อาจทิ้งขว้างได้ง่ายๆ เรื่องนี้หลี่ฝางทำไม่ได้