NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 339

บทที่339 ยาพิษ

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะๆ เงยหน้ามองพี่ใหญ่ที่อยู่ในฝูงสี่คนชุดดำ：“ใครว่าผมจะฆ่าเขา？”

มองส้าวส้วยกดเส้นเลือดที่คอเจ้าสี่ไว้เบาๆ พูดกับเจ้าสี่：“ถ้าคุณไม่อยากตาย ก็ กดไปที่ตรงนี้ ทำท่าอย่างนี้ไว้”

“แบบนี้ คุณก็จะยืนหยัดไปได้อีกครึ่งชั่วโมง ผมจะช่วยเรียกหมอให้คุณ”

ส้าวส้วยไม่อยากก่อเรื่องถึงชีวิตคน แต่ก็ไม่อยากออมมือกับคนพวกนี้เท่าไหร่

เจ้าสามนี้ เมื่อกี๊ชัดเจนว่าอยากได้ชีวิตของส้าวส้วย ตอนนี้ส้าวส้วยจึงไว้ชีวิตเขา ถือว่ามีเมตตา

ยืนขึ้นมา ส้าวส้วยก็หยิบโทรศัพท์โทรหาหมอ

แต่ตอนนี้เอง เจ้าสองก็หยิบมีดออกมา เดินขึ้นไปที่ส้าวส้วย

เจ้าสองเล็งเป้าที่ส้าวส้วยที่คุยโทรศัพท์อยู่

สุดยอดปรมาจารย์ต่อสู้กัน หากเขายากที่จะต้านทานคุณได้คุณก็เอาชนะเขาได้ครึ่งหนึ่งแล้ว

มีดที่ส่งมาอย่างกะทันหัน แม้แต่ส้าวส้วยก็ยังป้องกันไม่ทัน มีดนี้ บาดไปที่เสื้อผ้าบนตัวของส้าวส้วย

แน่นอน ที่ส้าวส้วยไม่ทันป้องกัน ก็เพราะว่าส้าวส้วยไม่ได้สนใจคนอีกสองคนในสายตา

“คุณนี่ร้ายกาจจริงๆ ผมกำลังช่วยชีวิตพี่น้องคุณแท้ๆ คุณก็ถือโอกาสแอบโจมตีผม？ทำไม อยากให้พี่น้องคุณตายใช่ไหม？”ส้าวส้วยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เจ้าสองไม่พูด เฉือนมีดลงไปอีกครั้ง

เจ้าสองคือคนที่โหดเหี้ยมในบรรดาทั้งสี่ที่สุด ความเป็นความตายของเจ้าสี่ เขาไม่สนใจนัก

ถ้าเจ้าสี่ตาย สถานตากอากาศก็ยิ่งเกิดปัญหาใหญ่

ถ้าเป็นแบบนั้น มู่เจิ้งถังมีความสุขตายแน่

มู่เจิ้งถังมีความสุข ถึงตัวเองจะหักขาของคุณชายแห่งตระกูลหลี่ไม่ได้ แต่นั่นก็อาจได้รางวัล

“เจ้าสอง คุณทำอะไรน่ะ？”

เวลานี้ แม้แต่พี่ใหญ่ก็ทนมองต่อไปไม่ไหว

“เขาช่วยน้องสี่อยู่นะ ทำไมคุณถึง ……”พี่ใหญ่ดุว่าไป

เจ้าสองยิ้มอย่างดูถูก：“ใจอ่อนเหมือนผู้หญิง”

“ทำอะไรก็ตาม ก็ควรเสียสละหน่อย！”พูดไป เจ้าสองก็เดินเข้าไป ไปที่คอของเจ้าสี่ แล้วเตะ

เขาอยากเตะคอของน้องสี่ตัวเอง โยนความผิดให้ส้าวส้วย อาชญากรรมที่ฆ่าคน โยนให้สถานตากอากาศ

เพื่อทำลายคนในครอบครัวของตัวเองด้วยตัวเขาเอง……

“เจ้าสอง……”

“พี่สอง……”เจ้าสี่ล้มลงที่พื้น จับคอของตัวเอง พูดเสียงเบาออกมา

น้ำตาไหล จากดวงตาของเจ้าสี่ลงมา

เขาทำตัวเสเพล ไม่เคยกลัวตาย

หลายปีนี้ติดตามมู่เจิ้งถัง เรื่องโหดเหี้ยมที่ไม่ดี เจ้าสี่ทำมาไม่น้อย

ถึงแม้จะถูกฆ่าตาย ก็เป็นเพราะกรรมตามสนอง

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า สุดท้ายจะมาตายเพราะน้ำมือของพี่น้องตัวเอง ……

เขาไม่กล้าคิดเลย ภาพนี้ แทงเข้าไปในจิตใจเขา ……

แต่ตอนที่ขาของเจ้าสองเหยียบลงไปตอนนั้นเอง จู่ๆส้าวส้วยก็ลอยขึ้นมา หมุนตัวกลางอากาศ เอาเท้าถีบที่เจ้าสองทันที

“ถุย โหดเหี้ยมไร้จิตใจจริงๆ！”

เจ้าสองล้มลงไปที่พื้นแรงๆ ถูกส้าวส้วยถ่มน้ำลายใส่

พี่ใหญ่ถือมีด วิ่งไปที่ร่างของเจ้าสอง ย่อตัวลง：“เจ้าสอง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“ผมไม่เป็นไร พี่ใหญ่……”

“โอเค งั้นพวกเราลุยไปด้วยกัน”พี่ใหญ่พยักหน้า

เจ้าสองตอบอืม พอแรงคืนมา ก็ค่อยๆยืนขึ้น

เจ้าสองมองส้าวส้วย สีหน้ามีความหวาดกลัว：“พี่ใหญ่ ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ถึงพวกเราสองคนร่วมมือกัน เกรงว่าก็สู้เขาไม่ได้ ไม่งั้น พวกเราถอนตัวกันเถอะ？”

“อือ ผมรู้”

พี่ใหญ่พยักหน้า พูด：“พวกเราถอนตัว”

เจ้าสองเพิ่งหมุนตัวไป มีดของพี่ใหญ่ จู่ๆก็เข้าไปตรงกลางท้องน้อยของเขา

“พี่ใหญ่……คุณ……”ใบหน้าของเจ้าสอง มีความไม่อยากจะเชื่อปรากฏออกมา

“เจ้าสอง คุณโหดเหี้ยมเกินไป พวกเราสี่พี่น้อง เติบโตมาด้วยกันแต่เด็ก ทำไมคุณโหดร้ายขนาดนี้”

พี่ใหญ่ขมวดคิ้วแน่น：“ผมเคยพูดแล้ว ถ้าหนึ่งในพวกเราใครทรยศ ผมก็ต้องฆ่าคนนั้น ทำไม หูหนวกกับคำพูดผมเหรอ？”

พูดไป พี่ใหญ่ก็ปล่อยมีดไปที่คอของเจ้าสองต่อ แทงมีดลงไปสิบกว่าเล่ม

จนกระทั่งตาของเจ้าสองปิดลง เขาจึงปล่อยมือ

เช็ดมือ พี่ใหญ่ก็มองส้าวส้วย：“ปล่อยชีวิตพวกเราได้ไหม？”