NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 371

บทที่371 โลกนี้มันกลม

นี่คือLamborghiniสีเหลืองคันหนึ่ง

ไม่นานนัก หลิวจินหยางกับหูเสี่ยวน่าวก็เดินออกมาจากด้านในLamborghini

ด้านหลังLamborghiniนี้ ตามมาด้วยChevrolet คันหนึ่ง

“ผมว่านะหลิวจินหยาง Lamborghiniคันนี้ของคุณเร็วมากเลย？ทั้งเร็วทั้งเท่ เมื่อไหร่จะให้ผมขับ เสพติดนี่สักที”ไอ้ผู้ชายที่ไว้ทรงรองทรงพูดขำๆ

ไอ้ผู้ชายไว้ทรงรองทรงนี้ ด้านหลังตามาด้วยเพื่อนคนหนึ่ง

ช่วงหน้าร้อนนี้ คนพวกนี้ต่างสวมเสื้อแขนสั้นกัน ที่แขนเผยให้เห็นรอยสัก มองไปแล้วดูน่าหวาดกลัว

“พี่เลี่ยง เมื่อไหร่ที่พี่ช่วยผมจัดการไอ้เด็กนั่น ถึงตอนนั้นผมก็จะเอารถคันนี้ให้พี่ขับหนึ่งวัน เป็นไง？”หลิวจินหยางพูดอย่างปวดใจสุดๆ

ยังไง Lamborghiniคันนี้ก็เป็นรถหรูกว่าสี่ห้าล้านเชียว บวกกับปรับแต่งด้วยอีก

อย่าว่าแต่ยืมไปวันหนึ่งเลย ให้คนอื่นขับดู ปกติหลิวจินหยางก็ทำใจไม่ได้

แต่ตอนนี้เพื่อจัดการหลี่ฝาง หลิวจินหยางได้แต่ฝืนความเจ็บปวดยอมให้ของรักไป

“แค่วันเดียว？ผมว่านะหลิวจินหยาง คุณนี่ขี้งกจริงๆเลยแม่เอ๊ย ทำไม คุณคิดว่าพี่เลี่ยงขับรถคันนี้เติมน้ำมันไม่ไหวเหรอไง？”สีหน้าไอ้รองทรงหม่นลง

“ไม่ใช่ ไม่ใช่”

หลิวจินหยางรีบส่ายมือ：“ห้องบิลเลียดของพี่เลี่ยง เดือนหนึ่งรายรับก็ตั้งหลายหมื่น จะจ่ายค่าน้ำมันไม่ไหวได้ไงกัน”

“งั้นคุณหมายความว่าไง？กลัวผมขับชน？”สีหน้าของไอ้รองทรง ก็ดูแย่ยิ่งขึ้น

“สามวัน สามวันโอเคนะ พี่เลี่ยง พี่ก็รู้ Lamborghiniผมนี้……”

ไม่ทันรอหลิวจินหยางพูดจบ ไอ้รองทรงก็พูดว่า：“เจ็ดวัน ผมช่วยคุณสั่งสอนไอ้เด็กนั่น ให้เขา คุกเข่าอ้อนวอนให้คุณ ต่อหน้าทั้งมหาวิทยาลัยเป็นไง？”

“โอเค เจ็ดวันก็เจ็ดวัน ฉันรับปากแทนสามีฉันเอง”หลิวจินหยางไม่พูดอะไร กลับเป็นหูเสี่ยวน่าวที่ช่วยตอบตกลงไป

“น้องชายน้องสาวนี่ใจกว้างจริงๆ”

ไอ้รองทรงมองหูเสี่ยวน่าวแล้วหัวเราะฮ่าฮ่าออกมา

“ไป ผมจะเลี้ยงเหล้าพวกคุณสองคนเอง”ไอ้รองทรงหัวเราะเดินเข้าไปในร้านอาหาร

“พี่เลี่ยง ควรเป็นพวกเราที่เลี้ยงคุณต่างหาก จะให้คุณเลี้ยงพวกเราได้ไงกัน นี่ไม่ได้เชียวนะ”หูเสี่ยวน่าวตามเข้าไป หัวเราะเหอะเหอะ

ส่วนหลิวจินหยางดึงแขนหูเสี่ยวน่าวไว้ พูดอย่างโกรธๆ：“คุณบ้าหรือไง คุณให้พี่เลี่ยงขับตั้งหลายวัน ถ้าเขาไปชนจริงๆล่ะ หรือว่า ไม่คืนผมจะทำไง？”

สำหรับหลิวจินหยางแล้ว Lamborghiniคันนี้ สำคัญยิ่งกว่าชีวิตเขา

“วางใจเถอะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ฉันจะให้พี่ชายฉันจัดการให้คุณไม่ดีเหรอ？”หูเสี่ยวน่าวกลับมั่นใจสุดๆ เพราะว่าข้างหลังเธอมีไม้เด็ดอยู่ในมือ

นั่นก็คือหูเฟยพี่ชายเธอ

มีหูเฟยอยู่ ไอ้รองทรงนี่ จะต้องไว้หน้าเธอ

หลิวจินหยางกัดฟัน ถอนหายใจอย่างปวดใจ：“โอเค หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไร”

ตอนที่หลิวจินหยางเข้ามา ก็หันไปมองLamborghiniของตัวเองแวบหนึ่ง

ตอนนี้ในร้านอาหาร หลี่ฝางเมาจนมึนๆหัวแล้ว อาหารยังไม่มาเสิร์ฟ หลี่ฝางดื่มเหล้าขาวไปถึงห้าร้อยมิลลิลิตรแล้ว กับเบียร์สองขวด

“พี่ ทำไมไม่ดื่มล่ะ？”หลี่ฝางเทใส่แก้วเหล้าเต็มแก้ว ยื่นให้หลินชิงชิง

“ถ้าฉันดื่มอีก แล้วพวกเราใครจะขับรถกลับไป？”หลินชิงชิงส่ายหน้า หมดคำพูดเล็กน้อย

ตอนนี้เอง หลิวจินหยางและคนอื่นๆก็เข้ามาในร้านอาหาร มองเห็นหลี่ฝางทันที

“ห่า บังเอิญขนาดนี้เชียว！”

“นี่มันเรียกว่าพยายามหาแทบตายกลับไม่เจอ พอเลิกสนใจกลับเจออย่างง่ายดายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าคืนนี้จะเจอเขา”

เห็นหลี่ฝาง หลิวจินหยางก็ดีใจเล็กน้อย：“พี่เลี่ยง พวกเราไม่ต้องไปหาเด็กนั่นที่มหาวิทยาลัยแล้ว”

“ไอ้เด็กนั่นก็อยู่ที่นี่”หลิวจินหยางชี้ไปที่หลี่ฝาง พูดกับไอ้รองทรง

ไอ้รองทรงหัวเราะเหอะๆ：“ฮ่าฮ่า พวกเราจะได้ไม่ต้องไปๆมาๆ”

“เจ้าเด็กนี่ซวยจริงๆ คิดไม่ถึงว่ากินข้าวยังเจอพวกเราได้”ไอ้รองทรงหัวเราะฮ่าฮ่า เดินไปที่หลี่ฝาง

“ห่า สาวสวยขนาดนี้เชียว！”

มองหลินชิงชิง ไอ้รองทรงก็กลืนน้ำลาย ชี้ไปที่หลี่ฝางแล้วถามหลินชิงชิง：“น้องสาว คนนี้เป็นอะไรกับคุณ？”

“เขาคือน้องชายฉันค่ะ”หลินชิงชิงขมวดคิ้ว：“คุณคือใคร？”

“หึหึ ผมคือสามีคุณ ทำไม ภรรยา คุณไม่รู้จักผมเหรอ？”ไอ้รองทรงเลียปาก พูดว่า：“ภรรยา มา ให้สามีจุ๊บหน่อย”

สีหน้าหลินชิงชิงหม่นลง เขาคิดไม่ถึงว่าผู้ชายตรงหน้านี้จะกล้าขนาดนี้ มาเป็นอันธพาลในที่สาธารณะได้

ไอ้รองทรงพูดไป ก็เอาหน้าแนบเข้ามา

เสียงดังแปะขึ้นมา หลินชิงชิงเอาฝ่ามือไปที่หน้าของไอ้รองทรง ตบลงไป

“ห่า คุณมันอีนางเลว คุณตบผมทำไม？”

หลี่ฝางในตอนนี้ ดื่มจนเมา แยกไม่ออกแล้วว่าใครเป็นใคร

“น้องชาย มา เดินมานี่”หลี่ฝางยกแก้วเหล้าขึ้นมา ยืนขึ้น ครึ่งแก้วสาดใส่หน้าของหลี่ฝาง

“แม่เอ๊ย！”

หลิวจินหยางกำหมัดขึ้น ต่อยไปที่หน้าของหลี่ฝาง

แต่หลินชิงชิงกลับลุกขึ้นมาตอนนี้ เอื้อมมือไปคว้าแขนของหลิวจินหยาง ขมวดคิ้วพูดอย่างเย็นชา：“ปล่อยน้องชายฉัน”

“เหอะเหอะ สาวสวย แรงเยอะดีนี่”หลิวจินหยางหัวเราะเหอะเหอะ

หลินชิงชิงหัวเราะหึหึ ไม่พูดเหลวไหลใดๆ ก็ลงมือทันที

เสี่ยวโจวอยู่กับหลินชิงชิงมาหลายปี เคยสอนการป้องกันตัว กับโจมตีให้หลินชิงชิงตั้งมากมาย

หลินชิงชิงป่อยหมัดไปที่คางหลิวจินหยาง จนถอยหลังไปหลายก้าว

“อีนางเลวตายซะ กล้าทำสามีฉันเหรอ！”

เห็นหลิวจินหยางถูกต่อย หูเสี่ยวน่าวก็ร้อนใจทันที

หูเสี่ยวน่าวเข้าไป แต่พอถึงตรงหน้าของหลินชิงชิง ก็ถูกหลินชิงชิงเตะไปที่ท้อง ล้มลงไปที่พื้น

“แม่เอ๊ย น้องสาวคนนี้เป็นศิลปะการต่อสู้！”

เดิมทีไอ้รองทรงนั่นนั่งมองฉากเด็ด แต่คิดไม่ถึงว่าหลิวจินหยางกับหูเสี่ยวน่าวทั้งสองคนจะแพ้ในเงื้อมมือของหลินชิงชิง

เสียงดังฟุบ ไอ้รองทรงยืนขึ้นจากม้านั่ง

“เพื่อน ลุย！”

ไอ้รองทรงไม่กล้าประมาท เขามองออกว่าหลินชิงชิงไม่ธรรมดา ถ้าไปสู้คนเดียว เขาไม่รับประกันว่าตัวเองจะเอาชนะได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

ถ้าแพ้ หน้าจะต้องเสียมากแน่ๆ

เพื่อความปลอดภัย ไอ้รองทรงเลือกที่จะรุมหลินชิงชิง

สีหน้าของหลินชิงชิงตื่นตระหนกทันที ฝีมือเธอ สู้กับคนหรือสองคนได้ แต่คนมากขนาดนี้ เธอจะสู้ได้ไง？

“พวกคุณหน้าไม่อายจริงๆ ผู้ชายตั้งมากมาย ตีผู้หญิงคนเดียว？”

ตอนนี้เอง สองมือส้าวส้วยกอดอก พิงไปที่ประตูร้านอาหาร

“คุณคือใคร？”ไอ้รองทรงมองส้าวส้วย ขมวดคิ้ว