NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 389

บทที่389 การโต้กลับของหลี่ฝาง

สีหน้าของอาจารย์ อึดอัดขึ้นมา

การกระทำนี้ของหลี่ฝาง เต็มไปด้วยข้อพิสูจน์ นั่นก็คือเขามีเงิน

เอาเงินกว่าเจ็ดแสนไปให้คนอื่น คนแบบนี้ จะไปขโมยหนึ่งหมื่นเหรอ？

คำตอบคือไม่มีทาง

หลี่ฝางหัวเราะ มองอาจารย์ แล้วถาม：“อาจารย์ ตอนนี้ในมือคุณมีหนึ่งหมื่นกว่า หรือว่า คุณก็เป็นขโมยครับ？”

อาจารย์อึ้งไป รีบเอาเงินวางไว้ที่โต๊ะของหลี่ฝาง ทำเสียงฮึดฮัด พูดอย่างจริงจัง：“อาจารย์จะเป็นขโมยได้ไง？อีกอย่าง เงินที่มือผม ก็ไม่ใช่ของผม”

“อาจารย์ หยิบขึ้นมา”

หลี่ฝางยิ้มบางๆ：“เงินนี้ ผมเอาให้คุณ”

“นี่……”อาจารย์ลังเลหน่อยๆ ยังไง เงินนี้ถ้าเขาจะเอา นั่นก็เป็นการติดสินบน

เพื่อนนักเรียนเอากันได้ แต่เขาไม่ได้

“อาจารย์จะไปอยากได้เงินคุณได้ไง？”อาจารย์พูดจบด้วยหน้านิ่งๆ น้ำเสียงกลับอ่อนโยนไม่น้อย

เวลานี้ ใครๆก็มองออก หลี่ฝาง เป็นคนรวยที่ใช้เงินได้สุรุ่ยสุร่ายอย่างถูกต้อง

และยังเป็นคนรวยมากๆ

คนรวยธรรมดาๆ ใครจะไปกล้าเอาเงินกว่าเจ็ดแสนให้เพื่อนๆในห้อง？

หยูเถิงกล้าไหม？เขาไม่กล้าแน่นอน

หยูเถิงมองตู้เฟย ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ：“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ กระเป๋าสะพายข้างของหลี่ฝาง จะมีเงินมากขนาดนั้นได้ไง？”

“พี่ชาย ผมก็ไม่รู้ หรือว่า เงินขายที่ของเจ้าหมอนี่ ยังใช้ไม่หมด？”ตู้เฟยพูดอย่างงุนงง

หยูเถิงพยักหน้า คิดว่าการเดาของตู้เฟย นั่นคือความจริง

“น่าจะเป็นแบบนี้ คุณพูดไม่ผิด เจ้าหมอนี่ทึ่มจริงๆ เอาเงินแบกมากับตัว ทำไม กลัวธนาคารจะยักยอกเงินเหรอ？ฮ่าฮ่า ตลกจะตายอยู่แล้ว”

“ไม่ใช่เหรอไง หลี่ฝางนี่ไม่ใช่แค่ทึ่ม แต่ยังชอบทำหน้าใหญ่ใจโต เงินแค่นี้ ยังจะแบ่งให้คนอื่นๆ”

ตู้เฟยพูดไป สีหน้าก็เย็นชา ในหัวเขา จู่ๆก็คิดถึงอดีต

เมื่อก่อนที่Lotus หลี่ฝางก็ทำให้ให้ตู้เฟยอับอายเช่นนี้

อีกอย่างอยู่ที่Recalling the past หลี่ฝางก็อาศัยเงินจำนวนนี้ ทำให้เขาต้องตกที่นั่งลำบาก

ตู้เฟยกัดฟัน ในใจฮึดฮัด นี่น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว？

ตู้เฟยคิดว่า หลี่ฝางไม่มีเงินแล้ว

เวลานี้หยูเถิงก็ส่ายหน้า พูดกับตู้เฟย：“ดูเหมือนครั้งนี้พวกเราจะแพ้อีกแล้ว ยอมแพ้เถอะ ยืนขึ้นมาคุยกับอาจารย์ ว่าเงินหาเจอแล้ว”

ตอนนี้ ใครจะไปเชื่อว่าหลี่ฝางเป็นขโมยล่ะ？

ไม่ใช่แค่ไม่มีคนเชื่อ ถ้าวุ่นวายจนตำรวจมา หยูเถิงก็ยังขี้ขลาดหน่อยๆ

ยังไง ตอนนั้นที่ยัดเงินในกระเป๋าสะพายหลี่ฝาง ก็มีคนจำนวนมากที่เห็น

พยานพวกนี้เมื่อกี๊ไม่ได้ออกมาแสดงความบริสุทธิ์ให้หลี่ฝาง เพราะว่าพวกเขาไม่สนิทกับหลี่ฝาง

แต่ตอนนี้เปลี่ยนไป เมื่อกี๊พวกเขาได้รับประโยชน์จากหลี่ฝาง คนละสองหมื่น

ถ้าตำรวจมา ใครกล้ารับประกันว่าพยานพวกนี้จะไม่ออกมา กล่าวหาว่าตู้เฟยใส่ร้ายล่ะ？

ตู้เฟยพูดอย่างหงุดหงิด：“เสียซ้ำเสียซ้อนจริงๆเลย ตอนนี้ ไม่ใช่แค่ไม่ได้ทำร้ายไอ้หมอนี่ แต่ยังเสียหนึ่งหมื่นไปฟรีๆ”

“มีอะไรให้โกรธล่ะ พวกเราขาดทุนแค่หมื่นกว่า แต่หลี่ฝางเสียไปตั้งเจ็ดแสน ที่จริง พวกเราก็ชนะ”หยูเถิงยิ้มไปปลอบไป

ได้ยินคำนี้ ใบหน้าตู้เฟย ก็ปรากฏรอยยิ้มทันที

“อาจารย์ ขอโทษครับ ผมคิดออกแล้ว เงินหนึ่งหมื่นนี้ เมื่อวานผมไปซื้อคอม ขอโทษจริงๆ”ตู้เฟยยืนขึ้นมาหัวเราะ อธิบายกับอาจารย์

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“เมื่อวานซื้อคอมก็ยังลืม ทำไม วันนี้ลืมสมองไว้ที่บ้านเหรอ？”

“แล้วก็คุณ ถังจิ้น คุณไม่ได้บอกเหรอว่าเห็นผมด้อมๆมองๆไปมาตรงที่นั่งตู้เฟย นั่งอยู่นานน่ะ？”

“ผมเห็น แล้วทำไม？”ถังจิ้นพูดอย่างโมโห

“เหรอ？อาจารย์ คุณก็ไม่โง่ สามคนนี้ใส่ร้ายผมชัดๆ”

“มากกว่าใส่ร่าย ก็คือหมิ่นประมาท ถังจิ้น คุณบอกว่าตอนเที่ยงเห็นหลี่ฝางด้อมๆมองๆอยู่ตรงที่นั่งของตู้เฟย จำได้ไหมว่ากี่โมง？ช่างเถอะ ไม่ว่ากี่โมง ตอนเที่ยงนี้ ผมอยู่กับหลี่ฝางตลอด เงาติดตัวไม่เคยห่าง อีกอย่างพวกเราก็อยู่ที่โรงอาหารตลอด โรงอาหารนี้มีกล้องวงจรปิด”หวางเสี่ยวโก๋ยืนขึ้นมาพูด

“งั้นผมก็มองผิดแล้ว”ถังจิ้นพูดอย่างพอเป็นพิธี

“มองผิด？ระยะห่างใกล้ขนาดนี้คุณก็มองผิด ผมว่าคุณตาบอดแล้วมั้ง？”หวางเสี่ยวโก๋พูดเสียงเยือกเย็น