NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 428

บทที่ 428 แผนการของมู่หรงฉางเฟิง

มู่หรงฉางเฟิงเป็นตัวละครแบบไหน?

เขาแตกต่างจากซือถูเฟย ซือถูเฟยเกิดมาก็ถูกครอบครัวซือถูทอดทิ้ง ถูกนำตัวไปอยู่ในครอบครัวที่ยากจน

ก่อนจะอายุยี่สิบ ซือถูเฟยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นทายาทเศรษฐีรุ่นที่สอง……

แต่มู่หรงฉางเฟิง ตั้งแต่เกิดมาก็เป็นคุณชายใหญ่ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยเปลี่ยนแปลง

กังฟูของเขา เรียนรู้จากกรงแปดเหลี่ยม

ในกรงแปดเหลี่ยมไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้มู่หรงฉางเฟิง

ดังนั้น มู่หรงฉางเฟิงสามารถมีชีวิตรอดมาได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ตระกูลมู่หรงมีทายาทหลายคน ซึ่งทุกคนต่างเสียชีวิตในกรงแปดเหลี่ยม

สิ่งที่เรียกว่ากรงแปดเหลี่ยม ก็คือคนสองคน ต้องต่อสู้กันอย่างโหดเหี้ยมเพื่อให้รู้ถึงชัยชนะและความพ่ายแพ้ เพื่อต้องการเอาชนะ สามารถฆ่ากันเองได้

ฉินเสี่ยวหู่ถูกมู่หรงฉางเฟิงใช้ปืนจ่อที่หัว ใบหน้าแสดงความกลัวเล็กน้อย แต่ลึกๆในใจของเขา แปลกใจมากกว่า

ฉินเสี่ยวหู่มองมู่หรงฉางเฟิงอย่างสงสัย “ทำไมปืนถึงอยู่ในมือของนาย?”

“ฉินเสี่ยวหู่นายไม่กลัวเลยเหรอ?” มู่หรงฉางเฟิงถาม

“กลัวเหรอ?” มู่หรงฉางเฟิง นายรู้วิธียิงปืนเหรอ?”

ฉินเสี่ยวหู่มองมู่หรงฉางเฟิงด้วยความรังเกียจ และถาม นายกล้ายิงเหรอ?”

ทันทีที่สิ้นเสียงของฉินเสี่ยวหู่ มู่หรงฉางเฟิงก็เหนี่ยวไกปืน โดยไม่ลังเลใจเลยสักนิด

กระสุนผ่านหูของฉินเสี่ยวหู่ สะเทือนจนฉินเสี่ยวหู่ล้มลงไปด้านข้างบนโซฟาทันที

ฉินเสี่ยวหู่รู้สึกว่ามีเสียงดังแว่วเข้ามาในหู มู่หรงฉางเฟิงวางปืนไว้ตรงหน้า และยิ้ม “เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้ยิง แม้แต่หูยังยิงไม่ถูก”

“มู่หรงฉางเฟิง แม่งเอ้ย แม่งแม่มึง……”

ก่อนที่ฉินเสี่ยวหู่จะพูดจบ มู่หรงฉางเฟิงก็หยิบปืนขึ้นมา แล้วเล็งปืนไปที่หูของฉินเสี่ยวหู่แล้วเหนี่ยวไกปืนทันที

มีเสียงเปรี้ยงหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นหูของฉินเสี่ยวหู่ก็เต็มไปด้วยคราบเลือด

มู่หรงฉางเฟิงมองฉินเสี่ยวหู่อย่างเย็นชา ใบหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาต “นายเป็นใครมาจากไหน ยังกล้ามาพูดดูหมิ่นฉันแบบนี้?”

มู่หรงฉางเฟิงขมวดคิ้ว ถ้าไม่ใช่ฉินเสี่ยวหู่คนนี้ยังพอมีประโยชน์ ยิงปืนนัดนี้ คงจะไม่ใช่ยิงไปที่หูของฉินเสี่ยวหู่แน่นอน

แต่คงยิงเข้าที่หัวใจหรือศีรษะโดยตรง นัดเดียวก็ทำให้เขาเสียชีวิตทันที

ฉินเสี่ยวหู่รู้สึกหวาดกลัวมาก ก่อนหน้านี้ฉินเสี่ยวหู่คิดเพียงว่ามู่หรงฉางเฟิงเป็นเพียงคุณชายในตระกูลหนึ่ง แต่ใครจะคิดว่า เขาจะมีด้านที่โหดร้ายเช่นนี้

ฉินเสี่ยวหู่ปิดหูของตัวเอง และถามด้วยความกลัว “คุณชายมู่หรงมาที่นี่ มีคำสั่งอะไร?”

เมื่อเห็นฉินเสี่ยวหู่ยอมแล้ว มู่หรงฉางเฟิงก็วางปืนลง และพยักหน้า “นายท่านฉินตายแล้ว นายรู้ไหม?”

“คุณปู่ตายแล้วเหรอ?”

ใบหน้าของฉินเสี่ยวหู่ไม่อยากเชื่อ “ร่างกายของคุณปู่แข็งแรงมาตลอด เขาจะตายได้ง่ายๆได้อย่างไร?”

มู่หรงฉางเฟิงส่ายหัวเล็กน้อย พูดไม่ออก

นี่หลานชายแท้ๆหรือเปล่า?

ตายไปหลายชั่วโมงแล้ว ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ?

เมื่อกี้ฉินเสี่ยวหู่กำลัง(เล่นผง) ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใส่ใจกับโทรศัพท์มือถือของเขา และทุกสายที่พ่อแม่ของเขาโทรมา ฉินเสี่ยวหู่ก็ไม่สนใจ

วิดีโอที่แพร่ในอินเทอร์เน็ต ฉินเสี่ยวหู่ก็ไม่เห็น

มู่หรงฉางเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดวิดีโอที่นายท่านฉินกระโดดแม่น้ำ และยื่นให้เขา “ดูเอาเอง”

“นี่คือ……คุณปู่ของฉัน?”

เมื่อเห็นผู้ที่ยืนอยู่บนสะพาน ดวงตาของฉินเสี่ยวหู่ก็เบิกกว้าง

จากนั้น เมื่อฉินเสี่ยวหู่เห็นนายท่านฉินกระโดดลงจากสะพาน ฉินเสี่ยวหู่ก็ใจสั่น “นี่……คุณปู่ฆ่าตัวตายจริงเหรอ?”

“นายดูอีกรอบ ดูให้ชัดเจน”

มู่หรงฉางเฟิงเหล่ตาของเขา และกดให้ให้ฉินเสี่ยวหู่ดูอีกครั้ง “ดูท้องของนายท่านฉินให้ดีๆ”

“มันคือเลือด……ทำไมเลือดมากขนาดนั้น”

ฉินเสี่ยวหู่ขมวดคิ้ว และถามว่า “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“นี่ยังดูไม่เข้าใจอีกเหรอ ปู่ของนายถูกคนฆ่าตาย กระโดดลงแม่น้ำ เป็นสถานการณ์ที่สร้างขึ้นมา”

“คนที่ทำให้คุณปู่ของนายตาย อยู่ตรงข้ามมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เปิดร้านกาแฟ ชื่อเลิฟคอร์เนอร์คาเฟ่”

“นายอยากล้างแค้นให้ปู่ของนายหรือไม่?”