NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 46

บทที่46 ถูกจับแล้ว

สีหน้าของเซี่ยลู่ก็ดูแย่ ตั้งแต่รู้ว่าจางเชี่ยนกับตู้เฟยเคยคบกัน เธอเห็นตู้เฟยก็ยิ่งรู้สึกอยากจะคลื่นไส้

ตู้เฟยเดินเข้ามา ถาม： “หลี่ฝางล่ะ？เมื่อกี๊มีคนเห็นหลี่ฝางอยู่กับพวกคุณ ตอนนี้เขาล่ะ？”

หลี่ฝางหลบอยู่ในซอยเล็กข้างๆ เขาเห็นฉากนี้ ใจก็เต้นตุบตับ

เขากังวลมากว่าเซี่ยลู่กับหลิวเฉียวเฉียวจะขายตัวเองให้

หลิวเฉียวเฉียวพูด： “หลี่ฝางเพิ่งเรียกรถออกไป”

เสียงตบดังขึ้นมา ตู้เฟยตบใส่หน้าหลิวเฉียวเฉียวโดยตรง： “อีดอก ผมไม่ได้ถามคุณ”

หลังจากหลิวเฉียวเฉียวถูกตบ หน้าก็ค่อยๆ แดง เธอกัดฟัน อยากจะโมโหใส่แต่ไม่กล้า ยังไงด้านหลังตู้เฟยก็มีพวกนักเลงตั้งมากมาย

ตู้เฟยมองเซี่ยลู่ ถามอีกรอบ： “เซี่ยลู่ หลี่ฝางล่ะ？”

“เฉียวเฉียวไม่ได้หลอกคุณ เมื่อกี๊หลี่ฝางเรียกรถออกไปแล้วจริงๆ เดิมทีเขาอยากนัดฉันกินข้าว แต่พอถูกฉันปฏิเสธ ก็เรียกรถออกไป พวกเราไม่รู้หรอกว่าเขาไปไหน” เซี่ยลู่พูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

ตู้เฟยลังเลเล็กน้อย แล้วพูดอีกว่า： “เซี่ยลู่ ระหว่างผมกับจางเชี่ยนไม่มีอะไรจริงๆ”

“ยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีก？ตู้เฟย คุณพูดคำนี้ ไม่คิดว่ามันน่าขันเหรอ？” เซี่ยลู่ขมวดคิ้วแน่น หัวเราะอย่างไร้เสียงออกมา

“ผมกับจางเชี่ยนแค่เล่นๆ กัน คืนนั้นเราสองคนทะเลาะกัน คุณโกรธ ก็บล็อกผม ดังนั้นผมเลยส่งข้อความหาเธอ ให้เธอออกมาดื่ม ตอนนั้นเราสองคนดื่มกันเยอะมาก จึงทำเรื่องนั้น” ตู้เฟยพูด

เซี่ยลู่หัวเราะในลำคอ： “เราสองคนทะเลาะกัน คุณก็ไปนอนกับเพื่อนสนิทฉันเนี่ยนะ？ตู้เฟย คุณยังเป็นคนอยู่ป่ะ？”

“พอแล้ว ไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังแล้ว พวกเราไม่มีทางเป็นไปได้อีก”

เซี่ยลู่พูดจบ ก็เดินไปเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วเข้าไปในรถ

“ห่า！”

มองเซี่ยลู่จากไป ตู้เฟยก็กัดฟันแน่น ด่า： “หลี่ฝาง ไอ้คนข้างถนน ถ้าผมจับคุณได้นะ เอาคุณตายแน่！”

หลิวเฉียวเฉียวเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็อยากจะไป แต่ถูกตู้เฟยจับผมไว้： “เมื่อกี๊ตู้เฟยไปทางไหน？”

“ตอนใต้” หลิวเฉียวเฉียวตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ยื่นมือชี้

“ตอนใต้？งั้นคุณชี้ไปทางตะวันตกทำไม！” ตู้เฟยดูเยือกเย็น

“ตะวันตก ด้านตะวันตก” หลิวเฉียวเฉียวพูดสั่นๆ

ตู้เฟยหยิบโทรศัพท์ออกมา พูดกับหลิวเฉียวเฉียว： “โทรหาเขา นัดเขาออกมา”

ตอนที่ตู้เฟยส่งไปให้ ก็โทรหาหลี่ฝาง เสียงดังขึ้นมา ก็พบหลี่ฝางทันที

“ห่า ไอ้สวะนั่นอยู่ในซอย ตามไป！”

ตู้เฟยร้องพร้อมกับชี้ไปทางซอยนั่น คนด้านหลังเขา ก็วิ่งเบียดเข้าไปทางหลี่ฝาง

“ห่า อีกะหรี่ คุณหลอกผมอีกแล้ว！” ตู้เฟยจับผมของหลิวเฉียวเฉียว ตบหน้าเธอไปหลายที

“อีกะหรี่ แล้วค่อยมาคิดบัญชีกับคุณ！” ตู้เฟยพูดด้วยเสียงเยือกเย็นจบ ก็วิ่งเข้าไปในซอย

หลี่ฝางก้าวขาออกวิ่งออกไป ขณะที่วิ่งไป หลี่ฝางก็เปิดแชร์ตำแหน่งให้หลินชิงชิงไปด้วย

หลินชิงชิงได้รับแชร์ตำแหน่งของหลี่ฝาง ก็ขมวดคิ้ว พูดกับเจ้าหัวแบน： “ห่าเอ๊ย รถขับให้ไวหน่อยสิ เสี่ยวฝางถูกเจอแล้ว”

เจ้าหัวแบนเหยียบคันเร่งทันที แล้วเร่งความเร็ว

“เขาเคลื่อนไหวไวมาก ต้องวิ่งอยู่แน่” หลินชิงชิงมองตำแหน่งของหลี่ฝางที่เคลื่อนไหว ก็พูด

เธอแอบขอพรเงียบๆ ขอพรให้หลี่ฝางอย่าได้ถูกจับ

ผ่านตรอกซอกซอยหลายแห่ง หลี่ฝางก็มาถึงเขตไฟแดงที่มีชื่อเสียงที่สุดของตงไห่

ที่นี่เต็มไปด้วยห้องเก่าผุพัง หลี่ฝางเพิ่งวิ่งเข้ามา ก็ถูกแม่เล้าคนหนึ่งดึงไว้： “น้องชาย พักผ่อนหน่อยไหม ที่นี่มีสาวสวยวัยรุ่นนะ”

“ปล่อยผม！” หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา

“จะดุทำไม ฉันไม่ได้หลอกคุณนะ ที่นี่เรามีสาวน้อยจริงๆ เพิ่งจะสิบแปด” แม่เล้าคนนั้นดึงหลี่ฝางไว้ไม่ปล่อย

นี่คือสถานที่เส็งเคร็ง นอกจากลูกค้าที่มารับใช้บริการ ก็ไม่มีใครมา

โดยเฉพาะตอนที่ท้องฟ้ายังไม่มืด ธุรกิจจะว่างมาก แม่เล้ายืนอยู่นี่มาทั้งวันแล้ว ก็ไม่เห็นใครสักคนเข้ามาเลย นี่ไม่ง่ายเลยที่จะได้มาสักคน จะปล่อยไปง่ายๆ ไม่ได้