NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 506

บทที่ 506 ศัตรูหัวใจของหลี่ฝาง

“พี่จะทำอะไร?”

โก่เอ๋อส่งสายตาเตือนให้กับชายสวมแว่นดำ เธอรู้จักพี่ชายของตนดี ธรรมดาแล้วถ้ามีรอยยิ้มแบบนี้ พี่ชายของตน ต้องไม่ได้คิดเรื่องดีแน่ๆ

“พี่ ฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพี่นะ” โก่เอ๋อพูดกับชายสวมแว่นดำ อย่างกลัวๆ

“ยัยเด็กนี่ ในหัวคิดแต่เรื่องอะไรเหนี่ย ถึงฉันจะชั่วแค่ไหน ฉันจะลงมือกับน้องสาวแท้ๆ ได้ยังไง?”

ชายสวมแว่นดำเขกไปที่หน้าผากของโก่เอ๋อหนึ่งที และใช้สายตามองเธออย่างดุๆ

“ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันได้ยินแม่พูด ว่าเมื่อสองปีก่อนพี่ยังแอบดูฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เลย” โก่เอ๋อตอกกลับอย่างไม่ไยดี

“อยากรู้อยากเห็น รู้จักมั้ย ใครใช้ให้เธอเจริญเติบโตไวขนาดนั้น......”

หน้าของชายสวมแว่นดำเลิ่กลั่กเล็กน้อย： “เรื่องนี้ต่อไปไม่ต้องพูดถึงแล้วเข้าใจมั้ย ไม่ดีทั้งต่อเธอและฉัน”

“งั้นพี่รีบพูดมา พี่ขอร้องอะไรฉัน?” โก่เอ๋อมองชายสวมแว่นดำ แล้วยิงคำถาม

“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร? น้องสาว พี่พูดอย่างไม่ปิดบัง พี่ชอบหล่อนเข้าแล้ว รักแรกพบ！” ชายสวมแว่นดำชี้ไปที่ลู่หลุ่ย แล้วส่งสายตายิ้มตาหยีให้

“เชี่ย พี่ สายตาดีๆ หน่อยได้มั้ย ผู้หญิงแบบนี้ พี่ก็ชอบลง ที่เมืองหลวงสาวงามตั้งมากมายตามจีบพี่ พี่ดูถูก พี่กลับอยากจีบผู้หญิงคนนี้? ผู้หญิงคนนี้เห็นชัดๆ ว่าเป็นหญิงบ้านนอกนะ?” โก่เอ๋อมองแรงใส่ชายสวมแว่นดำ และพูดอย่างโมโห： “ฉันไม่เห็นด้วย”

“ถ้าพี่จะจีบเธอจริงๆ งั้นฉันจะตัดความสัมพันธ์พี่น้องกับพี่” โก่เอ๋อกอดอก และทำหน้าแน่วแน่

“ถ้าจีบติดจริงๆ ตัดก็ตัด พี่เห็นว่าไอ้หนุ่มนั่น เหมือนจะเป็นแฟนของผู้หญิงคนนั้น”

“เห้อ ยื่นแก้วให้วานรแท้ๆ เลย” ชายสวมแว่นดำถอนหายใจ และพูดอย่างเสียดาย

“แต่ก็ยังดีที่พวกเขายังไม่ได้แต่งงานกัน ฉันยังมีโอกาสอยู่” ชายสวมแว่นดำพูดปลอบใจตัวเอง

“พี่ก็รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว พี่ยังจะไปจีบ พี่ บอกสิว่าพี่เหี้ยมั้ย อีกอย่างหลี่ฝางเขาก็ไม่ใช่คนธรรมดาอะไร เขาเป็นคุณชายของตระกูลหลี่ ไม่ได้จนไปกว่าพวกเรา” โก่เอ๋อพูดยู่ปาก

“เหอะๆ มีเงินแล้วยังไง? ที่เมืองหลวงคนที่มีเงินกว่าเรามีตั้งเยอะ มีใครเทียบฉันได้?” ชายสวมแว่นดำพูดเหยียด

“ช่างเถอะ ไม่พูดกับพี่แล้ว ถ้าพี่สามารถจีบลู่หลุ่ยติด ก็ถือว่ามีฝีมือ” โก่เอ๋อพูด

“ทำไมเธอถึงได้ดูถูกพี่ชายอย่างฉันล่ะ”

ชายสวมแว่นดำพูดอย่างไม่พอใจ จากนั้นก็ยิ้ม： “ที่แท้เธอชื่อลู่หลุ่ยนี่เอง”

“เอาล่ะ เธอยุ่งเรื่องของเธอไปเถอะ ที่เหลือ ฉันไปสืบเอง” ชายสวมแว่นดำหัวเราะฮี่ๆ

คนอย่างชายสวมแว่นดำ ขอแค่รู้ชื่อของเธอ ก็สามารถรู้เรื่องของเธอทั้งหมดอย่างง่ายดาย

ส่วนหลี่ฝางก็เดินเข้ามาในตอนนั้นพอดี

“อย่ามายุ่งกับแฟนของฉัน ได้ยินมั้ย?” หลี่ฝางมองชายสวมแว่นดำพลางพูด

“เห้ย นายรู้ได้ไงว่าฉันชอบแฟนของนายนะ?” ชายสวมแว่นดำหัวเราะฮี่ๆ แล้วพูดยั่วเล็กน้อย

“ฉันไม่ได้ตาบอด สายตาที่นายมองแฟนของฉันมันไม่ปกติ” หลี่ฝางจ้องชายสวมแว่นดำ： “ฉันรู้ว่าฐานะของนายมันพิเศษ แต่ว่านายฟังไว้ให้ดี ถ้าหากนายกล้าแย่งแฟนฉันจริงๆล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่ๆ ”

“นายชื่อหลี่ฝางใช่มั้ย?” ชายสวมแว่นดำยิ้มอย่างนิ่งๆ

“ใช่ ฉันชื่อหลี่ฝาง”

“หลี่ฝาง นายคือคนเดียวที่กล้าข่มขู่ฉันต่อหน้า” ชายสวมแว่นดำยิ้ม แล้วพูด： “นายเป็นคนแรก”

“ฉันชื่นชมในความกล้าของนาย วางใจ ฉันจะไม่ใช่ประโยชน์จากฐานะพื้นเพของฉันมาบีบนายหรอก ถ้าเป็นแบบนั้น มันจะรังแกนายเกินไปหน่อย ฉันจะแข่งกับนายอย่างยุติธรรม” ชายสวมแว่นดำพูด

“เอาล่ะ ฉันไปก่อนนะ ดูแลน้องสาวแทนฉันด้วย ถ้าน้องสาวฉันโดนรังแกล่ะก็ นายต้องรับผิดชอบ” ชายสวมแว่นดำเตือนหลี่ฝางหนึ่งประโยค

“ฉันมีสิทธิ์อะไรไปดูแลน้องสาวนาย?” หลี่ฝางขมวดคิ้วอย่างเอือมระอา

“ถือซะว่าเป็นภารกิจที่ฉันมอบให้นายแล้วกัน นายช่วยฉันทำให้สำเร็จ หลังจากนี้นายไปที่เมืองหลวง ฉันรับประกันได้ว่าไม่มีใครกล้ารังแกนาย แม้กระทั่งปัญหาในเมืองเอก ฉันก็สามารถช่วยนายจัดการได้”

ชายสวมแว่นดำตบไปที่ไหล่ของหลี่ฝาง แล้วพูด： “เชื่อฉันเถอะ ฉันมีความสามารถนั้น”

พูดจบ ชายสวมแว่นดำก็หันไปไม่หันกลับมา

หลังจากชายสวมแว่นดำเดินไปแล้ว หลี่ฝางก็พูดกับโก่เอ๋อ： “ทำไมที่ชายเธอเหมือนกับคนโง่เลย”

“อะไรเรียกว่าเหมือน เขานั่นแหละคือคนโง่มั้ย?” โก่เอ๋อหึใส่