NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 522

บทที่522 คุณไม่รู้แม้แต่ว่าตัวเองจะตายยังไงเหรอ

หูเฟยหันหน้าไป มองหลิวเสี่ยวเทาแล้วถาม：“คุณจะแจ้งความใคร？”

“เขา”

หลิวเสี่ยวเทายื่นนิ้วหนึ่งออกไป ชี้ไปที่หลิวเหล่าซาน

สีหน้าหลิวเหล่าซานซีดขาว ตื่นตระหนกสุดๆ“ไอ้หมอนี่ กินยาผิดมาหรือไง ผมเป็นลุงแท้ๆคุณนะ แจ้งความผมอะไรกันฮะ！”

“รีบไสหัวกลับไป”

หลิวเหล่าซานจ้องหลิวเสี่ยวเทาเขม็ง แล้วต่อว่า

หลิวเสี่ยวเทามองหลิวเหล่าซานด้วยสีหน้านิ่งๆ พูดว่า：“คุณอาซาน คุณรู้ไหมอะไรที่เรียกว่าผดุงซึ่งคุณธรรมแม้จะเป็นญาติมิตร？”

หลังจากพูดจบ หลิวเสี่ยวเทาก็หัวเราะ：“ตำรวจ ในห้องนอนของคุณอาซานผม มีหมอนที่ทำมาจากไม้อันหนึ่ง คุณเปิดหมอนไม้นั้นออก ก็จะพบของดีบางอย่าง”

ประโยคของหลิวเสี่ยวเทา หลิวเหล่าซานก็ตัวสั่น

“ไอ้หมอนี่ คุณจะเอาผมให้ตายใช่ไหม！”หลิวเหล่าซานเดินหน้าขึ้นมาตรงหน้าของหลิวเสี่ยวเทา

สีหน้าหลิวเหล่าซานดูน่ากลัว แทบอยากจะฆ่าหลิวเสี่ยวเทาให้ตาย

หลิวเสี่ยวเทาส่ายหน้า：“คุณอาซาน ผมก็ไม่อยากทำร้ายคุณ”

“คุณยังจำได้ไหม คุณปลูกฝังความคิดอย่างหนึ่งในตัวผมตั้งแต่เด็กจนโต ว่าเพราะความโลภอันนำมนุษย์ไปสู่หายนะ ชีวิตคน ต้องเรียนรู้ที่จะหาเงิน เงินในสังคมนี้ เรียกได้ว่ามีอำนาจทุกอย่าง”

“พวกเขาบอกแล้ว แค่ผมยอมแจ้งความคุณ ก็จะให้ผมหนึ่งล้าน”หลิวเสี่ยวเทาพูด

หลิวเหล่าซานมองไปที่หลิวเสี่ยวเทา น้ำเสียงเย็นชา：“คุณมันโง่ คุณคิดว่าพวกเขาจะให้คุณเหรอ？”

“ใช่ ผมไม่เชื่อพวกเขา……”

หลิวเสี่ยวเทาหัวเราะ พูดว่า：“แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าผม ผมไม่เชื่อไม่ได้”

พูดไป หลิวเสี่ยวเทาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดข้อความของตัวเอง：“ที่ธนาคารมีโอนเข้ามา ในบัญชีผม มีเพิ่มขึ้นมาหนึ่งล้านหยวนจริงๆ”

“อีกอย่างผมก็ไปดูในธนาคารแล้ว เงินก้อนนี้ เป็นของจริง”

หลิวเสี่ยวเทามองหลิวเหล่าซาน พูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิด：“คุณอาซาน ขอโทษนะครับ”

“คุณ……”

หลิวเหล่าซานมองไปที่หลิวเสี่ยวเทา ทันใดนั้นก็พูดไม่ออก

“คุณอาซาน เพราะอาสอนได้ดี หรือว่าผมเข้าใจได้เร็วกันนะ？”หลิวเสี่ยวเทาเงยหน้าขึ้นมองหลิวเหล่าซานแวบหนึ่ง ยิ้มอย่างร้ายกาจ

“ไอ้หมอนี่ ถือว่าคุณโหดดี”หลิวเหล่าซานใช้นิ้วชี้ไปที่หลิวเสี่ยวเทา โกรธจนตัวสั่น

เวลานี้ หูเฟยก็ส่งสายตาให้ลูกน้องของตัวเอง：“ไปที่ห้องทำงานของหลิวเหล่าซาน หยิบหมอนของเขามา”

“ช่างเถอะ ผมไปเองละกัน”

พูดจบ หูเฟยก็เปลี่ยนใจ

คนอย่างหลิวเหล่าซาน ถือว่าเป็นคนช่ำชองในยุทธภพ

คนที่เขารู้จัก มีมากกว่าคนที่หูเฟยรู้จักอีก

หูเฟยกลัวว่าลูกน้องของตัวเองจะถูกลงมือบางอย่างกลางคัน จึงตัดสินใจไปด้วยตัวเอง

หลิวเหล่าซานคว้าแขนของหูเฟยไว้ พูดเบาๆว่า：“น้องหู ถึงแม้เราสองคนไม่ได้มีมิตรภาพอะไรกันนัก แต่หลายปีนี้ ผมก็ไม่ได้สร้างปัญหาให้คุณใช่ไหม？”

“ก็ไม่นี่”

“ปล่อยผมไปครั้งหนึ่งนะ ต่อไปกำไรของห้องเล่นไพ่ที่นี่ ผมจะแบ่งให้คุณสามสิบเปอร์เซ็นต์เป็นไง？”หลิวเหล่าซานกัดฟันพูด

สามสิบเปอร์เซ็นต์ นั่นก็หลายแสนแล้ว

หลิวเหล่าซานปวดใจหน่อยๆ แต่ ตอนนี้เขาหมดหนทาง ไม่มีทางอื่นแล้ว

ถูกหลานชายแท้ๆของตัวเองไปขาย หลิวเหล่าซานก็พูดไม่ออก

ตอนนี้ที่หลิวเหล่าซานจะทำ ก็คือปกป้องตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ขอโทษนะ ผมคือตำรวจ”หูเฟยส่ายหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความชอบธรรมและน่าเกรงขาม

ทันใดนั้น หลิวเหล่าซานก็สั่นไปทั้งตัว

ใช่ ตอนนี้หูเฟยรับดูแลตระกูลสวีต่อ จะไปสนใจเงินแค่นี้ได้ไงล่ะ？

หลิวเหล่าซานรู้ ครั้งนี้ตัวเองแย่แล้ว

หลิวเหล่าซานมองเฉินฝูเซิง แล้วพูด：“ไอ้หนุ่ม คุณนี่โหดใช้ได้เลยนะ”

“ดูจากสภาพพวกคุณแล้ว ไม่เหมือนคนท้องถิ่นของเมืองเอกเลยนะ？”หลิวเหล่าซานถาม

เฉินฝูเซิงพยักหน้าเบาๆ：“ผมเพิ่งมาที่เมืองเอกได้ไม่นาน”

“เหอะเหอะ เพิ่งจะมาก็ทำตัวกร่าง แล้วยังมาเหยียบหัวผมอีก คุณนี่เจ๋งใช้ได้เลย จะบอกให้นะ ผมหลิวเหล่าซานไม่มีความสามารถใดๆ แต่มีเพื่อนเยอะ พรรคพวกเยอะ คุณมาเหยียบหัว พวกเพื่อนๆ พรรคพวกของผม ไม่ปล่อยคุณไปแน่”

หลิวเหล่าซานพูดอย่างเย็นชา

“ผมว่าตาแก่ คุณรู้จักไหมที่เรียกว่าชาวโลกไร้น้ำใจต่อกัน？รอให้คุณเข้าไปในคุกมืด พวกเพื่อนๆ พรรคพวกพวกนั้นของคุณ ใครจะไปสนคุณเหรอ คุณคิดว่าพวกเขาจะแก้แค้นให้คุณ？ก็นอกจากว่าพวกเขาจะไม่อยากดูน่ะสิ”