NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 532

บทที่532 การหลบหนีครั้งยิ่งใหญ่

ลูกพี่หลินเกิดที่นี่ โตที่นี่ ถ้าลองเป็นคนอื่น ต้องไปจากสถานที่เกิดและเติบโต ก็ต้องคิดถึงทั้งนั้น

หลี่ฝางถามไปว่า：“พ่อตา ต่อไปคุณจะไม่กลับมาแล้วเหรอ？”

“ไม่กลับมาแล้ว ไม่แน่อาจจะไม่มีโอกาสกลับมาด้วย ผมหนีออกจากเมือง หมาจื่อจะปล่อยผมแน่ แต่ผู้ชายคนนั้นไม่มีทาง อิทธิพลของผู้ชายคนนั้น แพร่ไปทั้งประเทศ หลายๆที่ล้วนแต่มีตัวแทนของเขา”

“ดังนั้นผมจะมีชีวิตอยู่รอดไหมก็ไม่แน่นอนหรอก”

ลูกพี่หลินพูดเหมือนกับไม่สนใจความเป็นความตายแล้ว：“ที่ผมไปจากเมืองเอก ที่จริงสาเหตุที่สำคัญคือ ก็เพื่อชิงชิง”

“ถ้าผมหลบ หมาจื่อกับผู้ชายคนนั้นหาผมไม่เจอ จะต้องลงมือกับชิงชิงแน่ เอาชิงชิงมาข่มขู่ผม”

“ผมไปนอกเมือง การข่มขู่ของชิงชิง ก็น้อยลงไปเยอะ”

ลูกพี่หลินพูดไป ก็เหลือบมองชายผมยาวแล้วพูด：“ฉางเหมา พรุ่งนี้ไปกับผม”

“ได้ ผมส่งคุณไปที่ปลอดภัยแล้ว ปักหลักดีแล้วค่อยกลับมา”

“คุณจะกลับมาทำไมอีก？ผมเป็นตาแก่ขี้เหงาที่ขาพิการ ไม่ต้องการคนดูแลหรือไง？ครั้งนี้หลังจากหนีไปกลับผมแล้ว อย่ากลับมาอีกเลย”ลูกพี่หลินจ้องชายผมยาว แล้วพูด

ชายผมยาวเบะปาก：“ลูกพี่ ผมยังมีภรรยาและลูกนะ ผมคอยกลับมาจัดการพวกเขาแป๊บเดียวเอง？ผมกลับมา จัดการพวกเขาเสร็จ ก็กลับไปดูแลคุณ โอเคไหม？”

“คุณลองดูความมโนธรรมนะ ฉางเหมา คุณกลับมาเพื่อดูแลภรรยาและลูกคุณใช่ไหม？ผมรู้ ลูกน้องของคุณ ยังเลี้ยงคนที่ทำได้ทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงชีวิตไว้สองคนด้วย คุณอยากกลับมาแก้แค้นให้ผมใช่ไหม？”

“หมาจื่อไม่ต้องให้คุณฆ่า คุณก็ฆ่าไม่ได้ ตอนนี้หมาจื่อต้องการอะไรก็ได้ทั้งนั้น พวกคุณไม่กี่คน ยากที่จะฆ่าเขาทิ้ง เขาคือคนที่ระวังตัว เพิ่งจะทรยศผมไป ครั้งนี้ก็จะระวังตัวมากขึ้น ช่วงเวลานี้ คุณหาโอกาสอะไรไม่ได้หรอก”

“แต่ ลูกพี่ งั้นพวกเรา ……”

“ใช่ แค้นนี้ปล่อยไปเถอะ ผมเชื่อว่าเวรกรรมมีจริง ถึงเฉินฝูเซิงฆ่าหมาจื่อไม่ตาย สักวันหนึ่ง หมาจื่อก็จะถูกคนที่อยู่เบื้องหลังของผู้ชายคนนั้นเล่นงานจนตาย จุดจบของเขา ไม่ดีไปกว่าผมหรอก ตรงนี้คุณวางใจเถอะ”

ลูกพี่หลินพูดไป ก็มีเสียงไก่ขันจากด้านนอก

ลูกพี่หลินก้มหน้าลง ดึงเข็มออกไปทันที หลังจากหลี่ฝางเห็น ก็รีบเอาสำลีฆ่าเชื้ออันหนึ่ง กดไว้：“พ่อตา ทำไมคุณต้องรีบร้อนขนาดนี้ล่ะ”

“ผมไม่มีเวลามากแล้ว รีบพาผมไป”ลูกพี่หลินพูดว่า：“ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆหัวใจของผมก็เต้น เต้นแรงมาก”

“เสี่ยวฝาง ลำบากคุณแล้ว พาผมไปเจอลูกสาวผมหน่อย ก่อนไป ผมอยากเจอเธอ”

ลูกพี่หลินพูดขอร้อง

ลูกพี่หลินรู้ กลัวว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาสองคนพ่อลูกได้เจอกัน

“มีอะไรให้ลำบากละครับ พ่อตา ผมพาคุณไปเจอพี่ชิงชิงไม่มีปัญหาหรอก แต่ร่างกายคุณ ……”หลี่ฝางมองขาของลูกพี่หลิน ก็ลังเลที่จะพูด

“อย่าเพิ่งพูดถึงเลยว่าร่างกายของคุณจะรับได้ไหมกับความสั่นคลอนนี้ แต่ถ้าพี่ชิงชิงเห็น จะต้องเสียใจแน่”

“ไม่งั้นเอาอย่างนี้ ผมโทรหาลุงเฉียน ให้เขาหาที่ปักหลักให้คุณสองสามวัน คุณรักษาบาดแผลก่อน รอแผลดีขึ้น ค่อยเจอหน้าพี่ชิงชิงเป็นไง”

หลี่ฝางเพิ่งพูดจบ ลูกพี่หลินเงยหน้าขึ้นจ้องหลี่ฝาง：“เสี่ยวฝาง ผมคือพ่อตาของคุณ แต่อีกด้านคือพ่อแท้ๆของคุณ ปัญหาของเขาก็มากพอแล้ว คุณยังจะสร้างปัญหาให้เขาอีกเหรอ？”

“รับผมไป เท่ากับว่าขัดใจคนที่อยู่เบื้องหลังพวกนั้นของหมาจื่อกับหมาจื่อ ผมไม่ได้บอกว่าหลอซ่าแตะต้องคนพวกนั้นไม่ได้ แต่อย่างน้อยคนพวกนั้นก็ไม่เห็นสี่ตระกูลใหญ่อยู่ในสายตา สร้างศัตรูที่แข็งแกร่งให้พ่อคุณแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ลูกชายอย่างคุณควรทำ เข้าใจไหม？”

“ตอนนี้ผมคือคนพิการ เป็นชีวิตที่ไม่มีดี รับผมไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พูดตรงๆนะ ถึงสุดท้ายถูกจับไป ก็ถูกฆ่าตาย ผมก็ไม่รู้สึกตำหนิใดๆ”

“ชีวิตของผมไม่มีความเสียใจแล้ว”

“ส่วนชิงชิง ความสามารถในการยอมรับที่อยู่ในใจของเธอไม่อ่อนแออย่างที่คุณคิด ก็แค่ขาสองข้างไหมล่ะ？อย่างมากชิงชิงก็ร้องไห้สักพัก ผมต้องส่งมอบให้เธอบางเรื่อง”

ลูกพี่หลินพูดด้วยใบหน้าดื้อรั้น

“เรื่องนี้เอาตามนี้แหละ ฉางเหมา คุณไปเก็บของ แล้วก็บอกลาภรรยาคุณด้วย คุณสองคนเดินคนละเส้นทาง ต่อไปอย่าติดต่อกันอีก เธอหน้าตาสวยมาก พอไม่มีคุณ ก็ยังหาคนดีๆได้ อย่าให้เธอรอคุณเลย และก็ยิ่งอย่าให้เธอไปกับคุณ เข้าใจไหม？ครั้งนี้พวกเรา อันตรายมาก”ลูกพี่หลินพูดกับฉางเหมา

ถึงแม้ฉางเหมาจะมีสีหน้าทำใจไม่ได้ แต่ก็พยักหน้าพูด：“เอาตามลูกพี่แหละครับ ลูกพี่”

“ชีวิตนี้ผมเป็นหนี้คุณ มีภรรยาที่ดีขนาดนี้ แต่เพราะผม คุณสองคนเลยไม่ได้อยู่ด้วยกัน คุณไม่เกลียดผมใช่ไหม？”ลูกพี่หลินมองฉางเหมาแวบหนึ่ง แล้วถาม

ฉางเหมาส่ายหน้า：“ลูกพี่ ผมมีแต่ความขอบคุณคุณเท่านั้น ชีวิตนี้ไม่มีทางเกลียดได้”

“ภรรยาและลูกชายของคุณจะต้องเกลียดผม”