NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 535

บทที่535 ผมมีเงื่อนไขหนึ่ง

สีหน้าของฉางชิง นิ่งไปเล็กน้อย

“ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมจะโทรหาภรรยาคุณตอนนี้”

ลูกพี่หลินมองฉางชิง พูดนิ่งๆ：“เพื่อให้ลูกคุณเข้าโรงเรียนที่ดีที่สุด ผมถึงกับต้องไปขอร้อง วิ่งไปติดต่อ ใส่ซองให้ด้วยตัวเอง”

“ฉางชิง ผมไม่ได้ปฏิบัติต่อคุณน้อยไปกว่ากันเลย”

ลูกพี่หลินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“แล้วก็หม่าเชา หลายปีมานี้ หม่าเชาก็เหมือนคุณ เก็บเงินไม่ได้ เขาไม่มีภรรยากับลูก ผมเลยเอาเงินไปให้แม่เขา”

“ผมไม่เอาเงินให้พวกคุณ เพราะกลัวพวกคุณเก็บเงินไม่อยู่แล้วในอนาคตจะไม่เหลืออะไร”

“อีกอย่าง ผมสร้างคฤหาสน์แห่งหนึ่งไว้ที่หนานซาน คฤหาสน์ที่นั่นเป็นของทุกคน”ลูกพี่หลินหัวเราะเบาๆ：“ผมรู้ว่าวันหนึ่งตัวเองจะต้องถูกป๋ายหม่าฆ่าตาย ถึงตอนนั้น ก็จะเป็นตอนที่พวกคุณวางมือ”

“ลูกพี่ คุณอย่ามาหลอกพวกเราเลย บ้านหลังนั้น คุณตั้งใจจะทิ้งไว้ให้พี่สะใภ้กับหลินชิงชิงสินะ？”หมาจื่อพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

ลูกพี่หลินหัวเราะเหอะเหอะ：“ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ถามพี่สะใภ้พวกคุณก็ได้ สัญญาอยู่ในมือของเธอ”

“พูดตรงๆนะ เห็นเหตุผลที่พวกคุณแต่ละคนทรยศผมเพราะเงิน ผมก็ผิดหวังมากจริงๆ”ลูกพี่หลินพูด：“ผมไม่ขอร้องให้พวกคุณปล่อยผม แต่หลี่ฝางกับผู้หญิงคนนี้ไม่เกี่ยวอะไร”

“หลี่ฝาง？คุณชายแห่งตระกูลหลี่ เหอะเหอะ บังเอิญจริงๆ คนที่มู่เสี่ยวไป๋พยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อจับให้ได้มาตลอด คิดไม่ถึงว่า วันนี้กลับถูกพวกเราจับ”

“ลูกพี่ ขออภัยนะ”

“สองคนนี้ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับพวกเรา แต่ผมกลับต้องการพวกเขา ผมจะทำความร่วมมือกับมู่เสี่ยวไป๋ ก็ต้องเอาหมากไปด้วยสินะ？”

“ลูกพี่ คุณชายหลี่ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณอย่าทุกข์ใจมากขนาดนั้นเลย”

“เมื่อกี๊ที่คุณพวกคำพูดพวกนี้ ถ้าเป็นจริงก็ดี ถ้าไม่ใช่ก็ช่างมัน อะไรก็ไม่สำคัญ ในเมื่อเดินมาถึงตรงนี้แล้ว พวกเราถอยกลับไม่ได้แล้ว”หมาจื่อพูด

เวลานี้ ฉางชิงมาตรงหน้าของหมาจื่อ พูดว่า：“พี่หมาจื่อ ปล่อยลูกพี่ให้อยู่รอดเถอะ เขาพิการแล้ว ข่มขู่อะไรคุณก็ไม่ได้แล้ว ทำไมต้องตามฆ่าล้างด้วยล่ะ？”

“ใช่ พี่หมาจื่อ ลูกพี่ดีต่อพวกเรา พวกเราไว้ชีวิตเขาเถอะ”

“พี่หมาจื่อ ปล่อยลูกพี่เถอะ”

ถึงแม้คำพูดของฉางชิง ทำให้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ มาตรงหน้าของหมาจื่อ

ใบหน้าของหมาจื่อ ก็กระตุกทันที

เขาก็ไม่อยากฆ่าล้างลูกพี่หลิน อย่างที่ลูกพี่หลินบอก ก่อนหน้านี้ลูกพี่หลิน ดูแลหมาจื่อที่สุดแล้ว

หมาจื่อไม่ใช่คนที่เลือดเย็นไร้ความรู้สึก แต่ เขาไม่ฆ่าลูกพี่หลิน ป๋ายหม่าก็จะฆ่าเขา

ฉางชิงพูดอีกครั้ง：“เมื่อกี๊ผมโทรหาที่บ้านแล้ว ภรรยาผมบอกว่า ทุกวันตรุษจีนลูกพี่ก็จะให้เงินเธอจำนวนหนึ่ง เธอเก็บสะสมไว้ เก็บได้ถคงหนึ่งล้านห้าแสนกว่าแหนะ”

“นอกจากนี้……”

ฉางชิงมองลูกพี่หลิน แล้วพูด：“ลูกพี่ ขอบคุณนะ ถ้าไม่ใช่คุณ ครอบครัวผม ก็กระจัดกระจายไปนานแล้ว”

เรื่องที่ฉางชิงชอบไปโรงอาบน้ำนั้น ภรรยาของเขารู้มาตลอด ก็แค่ ลูกพี่หลินโกหกว่าโรงอาบน้ำนั้นคือถิ่นของตัวเอง ทุกครั้งที่ฉางชิงไป ก็เพื่อทำงานให้ตัวเอง

หน้าของหมาจื่อ เปลี่ยนเป็นหม่นหมองอีกครั้งทันที เขาพูดอย่างเย็นชา：“ผมปล่อยเขาไปครั้งหนึ่งแล้ว ปล่อยไปเป็นครั้งที่สองไม่ได้อีกแล้ว”

“ตั้งแต่นี้ไป เขาไม่ใช่ลูกพี่ของพวกคุณอีก ผมต่างหาก”

“ใครขอร้องเพื่อเขา คนนั้นก็ต่อต้านผม”

“ต่อต้านกับผม ก็คือต่อต้านเงิน”

“ทำไม พวกคุณไม่อยากได้เงินแล้วเหรอ”หมาจื่อมองฉางชิงกับทุกคน แล้วพูดอย่างเย็นชา

สีหน้าของฉางชิง ดูแย่อย่างมาก น้ำเสียงเขาพูดอย่างซับซ้อน：“พี่หมาจื่อ เอาแบบนี้ไหม คุณปล่อยลูกพี่ แบ่งให้ผมเล็กน้อยก็ได้”

“ผมไม่เอายี่สิบเปอร์เซ็นต์ เอาสิบเปอร์เซ็นต์ก็พอ ลูกพี่กลายเป็นคนพิการแล้ว ฆ่าเขา ดีกับคุณอย่างไรเหรอ？”

ฉางชิงพูดจบ หมาจื่อก็ยกแขนขึ้นทันที เอาปืนเล็งไปที่แขนของฉางชิง แล้วเหนี่ยวไกออกไป

แขนของฉางชิงมีรูเลือดไหลออกมา สีหน้าก็ดูเยือกเย็นขึ้นมาทันที

บรรดาพวกพ้องของฉางชิง ก็ไม่พอใจทันที แต่ตอนที่พวกเขาจะลงมือนั้น หมาจื่อกลับใช้ปืนชี้ไป：“ทำไม ไม่เอาเงินแล้ว ชีวิตก็ไม่เอาแล้วใช่ไหม？”