NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 560

หลี่ฝางพยักหน้า ยอมรับการเดาของหงหงและคนอื่น

“พระเจ้า！”

ตอนนี้ หน้าของหงหงและคนอื่น ก็เหยเกทันที

แม่บ้านที่ถูกพวกเธอเรียกใช้ไปมา ดันเป็นคุณนายแห่งตระกูลจ้าว？

ยามที่ปกติเฝ้าหน้าบ้านให้ตัวเอง ดันเป็นผู้รักษาการประธานกรรมการและผู้จัดการทั่วไปของบริษัทจ้าวซื่อ？

ตัวเองมีงานสกปรก งานเหนื่อยอะไร ต่างให้ผู้จัดการทั่วไปคนหนึ่งทำให้ตัวเองหมด？

เอ่อ……

สีหน้าพวกพิธีกร ดูเหยเกมาก และอึดอัด คิดว่าตัวเองได้รับความโปรดปรานอย่างมาก

ยังไง ก็ไม่ใช่ว่าใครล้วนแต่จะมีการปฏิบัติเช่นนี้

นี่ถือว่าเป็นการปฏิบัติต่อที่สูงส่งที่สุดในโลกแล้ว ให้คนที่มีมูลค่ามากกว่าร้อยล้าน มาถูกตัวเองใช้ไป ใช้มา เป็นยามตัวเล็กๆ！

จนจ้าวควนกับคุณนายจ้าวเดินเข้ามาอีกครั้ง พวกพิธีกรรีบยืนขึ้น เริ่มขอโทษ

ยังไง ในสายตาของพวกพิธีกรเหล่านี้ สองคนนี้ ก็เป็นคนใหญ่โตที่แตะต้องไม่ได้

ที่เมืองเอก พวกเขาถือว่าเป็นคนชั้นสูงอย่างแน่นอน

พิธีกรกลุ่มนี้ล่วงเกินไม่ได้อยู่แล้ว ส่วนจ้าวควนได้แต่หัวเราะเหอะเหอะ พูดอย่างไม่แคร์：“พวกคุณไม่ต้องขอโทษผมหรอก ผมมาเป็นยามให้คุณชายหลี่ที่นี่ พวกคุณใช้ผม สมควรแล้ว ไม่มีอะไรผิด”

ถึงให้ความกล้าต่อจ้าวควนอย่างมาก เขาก็ไม่กล้าทำบ้าอะไรใส่พิธีกรพวกนี้

ถึงในใจจ้าวควนจะโมโห เขาก็ต้องทน

คุณพูดได้เหรอว่าเขาจะไม่โมโห？

ถึงส้วมจะตัน เขาก็ต้องไปเอาออก เขาเป็นถึงผู้จัดการทั่วไปและผู้รักษาการประธานกรรมการที่สง่างาม ให้เขาไปสูบส้วม？

ตอนนั้นเขาที่โกรธ เกือบจะด่าถึงแม่ไป แต่พอคิดถึงตัวตนของหลี่ฝาง เขาก็ได้แต่อดทนไว้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สวีเถิงเฟยกับหยูเถิงที่ก่อนหน้านี้ไปขัดใจหลี่ฝาง ก็นำความพินาศมาให้ตระกูลเป็นอย่างมาก

เป็นสวีเถิงเฟยก่อนที่ประสบอุบัติเหตุ จากนั้นตระกูลสวีพินาศ เบื้องหลังทั้งหมดนี้ ได้ยินว่าเกี่ยวข้องกับหลี่ฝางเป็นอย่างมาก

แล้วก็หยูเถิง ตอนกลางวันไปขัดใจหลี่ฝาง ตกดึกก็ตายเลย ถึงแม้จะป่าวประกาศว่าไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่คนในแวดวงภายใน ต่างรู้ความจริงที่ว่าหยูเถิงตายแล้ว

ตระกูลหยูก็กลับตาลปัตรไปหมด พ่อของหยูเถิง ไม่มีอำนาจอีก แล้วอำนาจก็ตกไปอยู่ในมือของหยูเต๋อส่วย

ได้ยินว่าเบื้องหลังของหยูเต๋อส่วย ก็คือตระกูลหลี่นั้นสนับสนุนอยู่

หลังจากได้รู้ความจริงทั้งหมดนี้ จ้าวควนกับภรรยาของเขา ก็ไร้อารมณ์ไปหมด ทิ้งมาดของตัวเองลง แล้วไปเป็นยามกับแม่บ้านของพวกเขาอย่าซื่อสัตย์

“ลุงจ้าว น้าจ้าว พวกคุณทำงานมาหลายวันนี้ คงเหนื่อยมากสินะ？เหอะเหอะ มา นั่งลง ผมชนเหล้ากับพวกคุณหน่อย”หลี่ฝางยืนขึ้น พูดพร้อมหัวเราะเหอะเหอะ

“คุณชายหลี่ ช่างเถอะ ไว้วันอื่น วันอื่นไปบ้านผม ผมจะดื่มกับคุณ”จ้าวควนปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ไอออกมา พูดว่า：“ทำไม ไม่เห็นแก่หน้าผมแล้ว？”

“จะเป็นไปได้ไงล่ะ？คุณชายหลี่ ผมสวมชุดยามแบบนี้ ดื่มกับคุณ ผมกลัว……”

จ้าวควนยังไม่พูดจบ เสี่ยวซวงก็ยืนขึ้นมา เดินเข้าไป หยิบแก้วเหล้ามา เทให้จ้าวควน：“ลุงจ้าว คุณชายหลี่ดื่มเหล้ากับคุณ ทำไมคุณยังต้องวางท่าอยู่ล่ะ？”

“คุณชายหลี่ ผมไม่ได้วางท่า ผมแค่คิดว่าชุดนี้ ตัวตนนี้ ไปดื่มกับคุณ ……”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ ตัดบทของจ้าวควน：“ลุงจ้าว คุณว่าผมเหรอ？ที่ผมให้คุณเป็นยาม ไม่ได้ความเป็นธรรมเหรอ？”

“จะเป็นได้ไง เสี่ยวตาวทำผิดไป พวกเราในฐานะพ่อแม่ จึงยอมรับผิดแทนเขา”

“งั้นผมถอดเสื้อผ้านี้ละกัน”

จ้าวควนถอดยูนิฟอร์มชุดยามออกไป เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่น：“มา คุณชายหลี่ ผมขอชนคุณ ผมทำแล้ว คุณทำอะไรก็ได้เลย”

จ้าวควนนี้ เมื่อก่อนเคยเป็นทหาร ดังนั้นเป็นยาม สำหรับเขาแล้ว ไม่ถือว่าทรมานอะไร

ถ้าลองเปลี่ยนเป็นพ่อของหวงเจ๋ หรือว่าพ่อของส้งเคอ คงปฏิเสธงาน ไม่ทำแล้ว

หลี่ฝางจึงดื่มไปคำหนึ่ง แล้วพูด：“ตั้งแต่นี้ไป คุณคือผู้รักษาการกรรมการของบริษัทจ้าวซื่ออีกแล้ว ต่อไปถ้ามีโอกาส พวกเราตระกูลหลี่จะยอมทำความร่วมมือกับตระกูลจ้าว”

“หวังว่าถึงตอนนั้นลุงจ้าวจะละทิ้งอคติได้นะ”

ได้ยินคำนี้ ใบหน้าของจ้าวควน ก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดีใจ：“แน่นอน แน่นอน！”