NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 599

“คนที่เห็นแก่ตัวมักจะคิดหาทางเพื่อให้ตัวเองรอดอย่างไร้มลทิน จริงๆพอมาคิดดูดีๆแล้ว ไม่ว่าผมหรือพี่หยุนก็ไม่มีทางกำจัดมู่เสี่ยวไป๋ได้ หรือต่อให้พี่หวางต้องยังมีชีวิตอยู่ เขาก็อาจจะจับทางมู่เสี่ยวไป๋ไม่ถูก มู่เสี่ยวไป๋เป็นคนรอบคอบ เขาไม่เคยทิ้งร่อยรอยอะไรให้คนอื่นตามทัน”

“พวกเราทำงานให้เขาตั้งมากมาย มากกว่าครึ่งในนั้นแทบไม่มีจุดไหนที่จะเชื่อมโยงถึงเขาได้เลย คุณรู้ไหม ถ้าเขาชั่วร้ายขึ้นมาจริงๆ แม้แต่เพื่อนตัวเองก็ยังจัดการได้ ขนาดที่ทั้งๆที่เพิ่งจะเซ็นสัญญากับคุณไปแท้ๆ แต่แค่เดินหันหลังกลับมาเขาก็สามารถให้คนเอามีดมาแทงคุณได้ ใครจะคิดถึงล่ะ? ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังมีดนี้จะเป็นมู่เสี่ยวไป๋ ขนาดฝันยังฝันไม่ถึงเลย ตรงข้าม มู่เสี่ยวไป๋ยังแจ้งตำรวจให้ผู้เสียหาย ทำเหมือนกับว่าหลังจบเรื่องตัวเองจะกลายเป็นผู้มีพระคุณไปซะอย่างนั้น”

“มู่เสี่ยวไป๋เป็นคนต่ำตมที่สุดที่พวกเราเคยพบเจอ พี่หวางต้องได้เห็นตัวตนของเขาแค่หนึ่งในสิบเท่านั้น”

จูเฟิ่งปินพูด “คุณชายหลี่ต้องระวังตัวให้มากครับ ตัวเขาที่กำลังคิดจะทำอะไรอยู่ แต่ผมได้ยินพี่ใหญ่บอกว่าเขขากำลังวางแผนที่รอบคอบมากๆ เพราะครั้งก่อนที่โจมตีคุณทำให้เขาเสียหายไปมาก เพราะงั้นเขาคงไม่ลงมืออีกง่ายๆ”

“ผิวน้ำที่ดูนิ่งสงบ แต่ไม่มีใครรู้ว่าข้างใต้นั้นมีอันตรายอะไรบ้าง เขาวางแผนเล่นงานคุณอยู่เงียบๆ” จูเฟิ่งปินมองหลี่ฝาง เตือนด้วยความหวังดี “ผมก็ไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไร แต่ถ้ารู้ผมจะบอกคุณแน่นอน”

หลี่ฝางพยักหน้า เรื่องลับๆแบบนั้น มู่เสี่ยวไป๋ไม่มีทางปล่อยให้ลูกกะจ๊อกรู้อยู่แล้ว

หลี่ฝางมองจูเฟิ่งปินแล้วเอ่ย “ฉันเตรียมรถไว้แล้ว สำหรับพานายกับเฉิงหยุนหลบหนี”

“พี่เฉินหยุน...” จูเฟิ่งปินถอนหายใจ แล้วถามต่อ “เขาก็จะหนีหรอครับ?”

“มู่เสี่ยวไป๋ไม่มีทางปล่อยให้พวกนายลอยนวล” หลี่ฝางบอก

“แต่แน่นอนว่าพวกนายยังมีอีกทางเลือก นั่นก็คือตามฉัน แต่คิดไปคิดมาอย่าดีกว่า ยังไงซะฉันก็ไม่มีตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับพวกนายว่างอยู่ อีกอย่างประวัติพวกนายก็ไม่ค่อยสะอาดนัก ยังมีคดีตามตัวอีกเพียบ มู่เสี่ยวไป๋จะต้องมีหลักฐานชี้ตัวพวกนายอยู่ในมือแน่ ถ้ามาอยู่กับฉันเกรงว่าจะกลายเป็นแค่ระเบิดเวลาไปซะเปล่าๆ” หลี่ฝางพูด

“แล้วน้องสาวผม...” หลี่เฟิ่งปินถาม

‘’เฉิงหยุนกำลังไปรับน้องสาวนาย” หลี่ฝางพูดต่อ “เชื่อว่าไม่นานพวกเขาก็จะมาถึง”

“จริงสิ ยังมีอีกเรื่องที่ต้องถาม นายรู้จักหวางเห้าไหม?” หลี่ฝางมองหน้าจูเฟิ่งปินแล้วเอ่ยถาม

จูเฟิ่งปินพยักหน้า “รู้จักครับ เขาเป็นหนึ่งในลูกน้องคุณนี่ คนที่มีชื่อเสียงในเมืองเอก แล้วเมื่อก่อนก็เป็นศัตรูตัวฉกาจของเรา ถ้าไม่รู้จักผมก็คงหัวทึ่มเต็มที”

“แล้วตอนที่ตระกูลมู่ นายเคยเจอเขาหรือเปล่า?” หลี่ฝางถาม

จูเฟิ่งปินหัวเราะหึ แล้วพูด “คุณชายหลี่ เขาเป็นลูกน้องของคุณ จะเสนอหน้าไปตระกูลมู่ทำไม?”

“ผมได้ยินว่าคุณกับเขามาจากตงไห่เหมือนกันนี่”

“หรือว่าเขาหักหลังคุณ? แล้วไปรับใช้มู่เสี่ยวไป๋? เป็นไปไม่ได้มั้ง ผมไม่เคยได้ยินพี่พูดถึงเขาเลย ผมจะบอกความลับอะไรให้อย่าง พี่หวางต้องเขามีจุดอ่อนอยู่อย่างนึง ก็คือชอบนอนละเมอ ถึงปกติเขาจะเป็นคนพูดจาระวังคำพูดก็จริง แต่พอนอนหลับก็มักจะซี้ซั้วพูดไม่หยุด”

“นี่ก็เลยเป็นเหตุผลที่พี่เขาไม่มีแฟน ทนจนตบะแตกถึงได้หาสาวมาบำเรอ”

“เราสนิทกันมาก เพราะเคยเฉียดตายมาด้วยกัน ผมกับเขายังเคยนอนห้องเดียวกัน เพราะแบบนั้นผมถึงได้รู้ความลับมากมายของมู่เสี่ยวไป๋ มีครั้งนึงพี่หวางต้องยังเคยพูดเลยว่าอยากจะฆ่ามู่เสี่ยวไป๋ให้ตาย”

หลี่ฝางหัวเราะหึ “นี่มันไม่ใช่เรื่องดีเลยแฮะ ยังดีที่มู่เสี่ยวไป๋ไม่ได้ยิน ถ้ามาได้ยินเข้าหวางต้องคงได้ตายไปนานแล้ว”

พอพูดถึงการตายของหวางต้อง ใบหน้าของจูเฟิ่งปินก็ฉายแววว้าวุ่นขึ้นมา

“จริงสิ ที่หวางต้องพูดตอนนอนละเมอ นายพอจะจำได้มากแค่ไหน?” หลี่ฝางถาม “มันมีประโยชน์กับฉันมาก”

“ผมจำได้แค่หนึ่งในสาม คุณชายหลี่ ผมก็ไม่กล้ารับประกันว่าสิ่งที่เขาละเมอจะจริงเท็จมากแค่ไหน อีกอย่าง หลักฐานอะไรก็ไม่มี จะมีประโยชน์ต่อคุณได้ยังไง” จูเฟิ่งปินถามอย่างสงสัย

‘’ตำรวจสืบคดีต้องใช้หลักฐาน แต่เราไม่ใช่ตำรวจ”

หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูด “อย่างที่นายยกตัวอย่างเมื่อกี้ คนอย่างมู่เสี่ยวไป๋เพิ่งเห็นหน้าเซ็นสัญญากันอยู่หยกๆ แต่พอหันหลังไปก็ให้ลูกน้องมาลอบทำร้าย นายว่าถ้าฉันเอาไปบอกคู่กรณี คู่กรณีคนนั้นจะเกลียดแค้นมู่เสี่ยวไป๋ไหมล่ะ?”

“เหอะๆ มู่เสี่ยวไป๋ก็อาจจะแค่อยากทำตัวให้เป็นบุญคุณ ถ้าฉันกระชากหน้ากากของมู่เสี่ยวไป๋ได้แล้วทำให้อีกฝ่ายเชื่อ ที่มู่เสี่ยวไป๋ทำมาทั้งหมด ก็กลายเป็นไร้ค่าไปเลยไม่ใช่หรือไง?”

“ก็จริงครับ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็จะมีศัตรูเพิ่มขึ้น มิตรน้อยลงไปอีกคน” จูเฟิ่งปินพูดหัวเราะหึๆ

“อืม ฉันไม่รบกวนนายแล้ว นายค่อยๆคิด ในห้องมีกระดาษกับปากกาอยู่ นายคิดอะไรออกก็บันทึกลงไป” หลี่ฝางพูด ขณะที่ยื่นเงินสดสิบล้านไปให้

หลี่ฝางวางถุงเงินลงตรงหน้าจูเฟิ่งปิน “เงินพวกนี้สำหรับค่าเหนื่อยของพวกนาย”

“ค่าเหนื่อย? คุณชายหลี่ช่วยชีวิตเราไว้ ไหนจะให้เงินมากมายขนาดนี้ ไหนจะจัดการเรื่องหลบหนีให้...” จูเฟิ่งปินมองหลี่ฝางด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

“ไม่เท่าไหร่ สิ่งที่พวกนายบอกฉันมันคุ้มค่าที่จ่ายไปแล้วล่ะ”

แค่เฉิงหยุนคนเดียวก็เขียนสิ่งที่มู่เสี่ยวไป๋ทำผิดกฎหมายมาสิบข้อแล้ว แต่ทั้งหมดนั้นอาจจะไม่มีประโยชน์อะไรเมื่อไปถึงมือตำรวจ

แต่ถ้าเรื่องพวกนั้นไปถึงมือของคู่กรณี ใบหน้าที่แท้จริงของมู่เสี่ยวไป๋ก็จะถูกกระชากออก

“ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่ได้ขัดสนอะไรกับเงินแค่สิบล้าน แต่พวกนายต้องใช้มัน ถ้าพวกนายหนีออกไปจากที่นี้แล้วแต่ไม่มีเงินใช้ เห็นทีจะไม่ได้” หลี่ฝางพูด “ตอนแรกฉันตั้งใจจะโอนเงินเข้าบัตรของพวกนาย ถือแบบนี้ไว้คงไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ แต่มาคิดอีกที การหลบหนีของพวกนายครั้งหนี มู่เสี่ยวไป๋คงรายงานความผิดทุกอย่างที่พวกนายเคยทำถึงหูตำรวจแน่ แล้วบัตรของพวกนายก็จะถูกอายัด”

“คุณชายหลี่คิดเผื่อพวกเรามากจริงๆ” จูเฟิ่งปินมองหลี่ฝางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซึ้งใจ

หลี่ฝางเดินออกจากห้อง แล้วหยุดอยู่ที่ปลอดคน ก่อนจะจุดไฟบุหรี่มวนนึง เมื่อสูบเสร็จ ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์ออกมา เขาเลื่อนหาเบอร์ติดต่อของหวางเห้า หลังจากลังเลอยู่สักพัก ก็ตัดสินใจโทรออก

“เจ้านาย โทรมาดึกขนาดนี้มีเรื่องอะไรครับเนี่ย” หวางเห้าถามขึ้นราวกับคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่

ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงงุนงงนั่นความเคลือบแคลงใจของหลี่ฝางก็หายวับ

“พี่เห้า ฉันจะส่งโลเคชั่นไปให้ในวีแชท ว่างไหม? มาหาฉันหน่อย” น้ำเสียงของหลี่ฝางเย็นยะเยียบ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง